تری‌یناله دی میلانو
 | |
 | |
| بنیان‌گذاری | ۱۹۲۳ میلادی |
|---|---|
| مکان | ویاله آلمانیا ۶، ۲۰۱۲۱، میلان، ایتالیا |
| مختصات | ۴۵°۲۸′۲۱″شمالی ۹°۱۰′۲۶″شرقی / ۴۵٫۴۷۲۴°شمالی ۹٫۱۷۴°شرقی |
| مجموعه‌ها | هنر قرن بیستم |
| مدیر | آندره‌آ کانچلاتو |
| موزه‌دار | سیلوانا آناکیاریکو |
| وبگاه | |
تری‌یناله دی میلانو (ایتالیایی: Triennale di Milano) (به معنی: سه‌سالانه میلان) یک موزهٔ طراحی و هنر در پارک سیمپیونه در میلان، در لمباردی در شمال ایتالیا است. این موزه در پالاتزو دل‌آرته (کاخ هنر) قرار دارد که توسط جیووانی موتسیو طراحی شده و بین سالهای ۱۹۳۱ و ۱۹۳۳ میلادی ساخته شده است؛ ساخت و ساز توسط آنتونیو برنوکی و برادرانش آندره‌آ و میکله تأمین مالی شد.[۱]:۱۹۴۸.
سه‌سالانۀ میلان، نمایشگاه بین‌المللی هنر و طراحی، سیزده بار بین سالهای ۱۹۳۶ تا ۱۹۹۶ میلادی در موزه برگزار شد،[۲] و – پس از وقفه‌ای بیست ساله – دوباره در سال ۲۰۱۶ میلادی ادامه یافت.[۳]
از سال ۲۰۰۳ میلادی، تری‌یناله سه‌سالانۀ مدال طلا برای معماری ایتالیایی (به ایتالیایی: Medaglia d'oro all'architettura italiana) را اعطاء کرده است.[۴]
یک موزۀ دائمی طراحی ایتالیایی، موزۀ طراحی تری‌یناله، در سال ۲۰۰۷ میلادی افتتاح شد.[۵]:۵۱ که میزبان طراحی، معماری، و هنرهای بصری، تجسمی و نمایشی است.
این ساختمان دارای یک تئاتر به نام تئاترو دل‌آرته (تئاتر هنر) است که آن نیز توسط موتزیو طراحی شده است.[۵]:۵۱.
در سال ۲۰۱۹ میلادی، بیست و دومین سه‌سالانه تحت عنوان «طبیعت شکسته» با تمرکز بر رویکردهای طراحی که روابط بین انسان، طبیعت و سایر گونه‌ها را بررسی می‌کند، جشن گرفته شد.
منابع[ویرایش]
- ↑ Dario Marchesoni, Luisa Giussani (1985). "La Triennale di Milano e il Palazzo dell'arte". Milan: Electra. (به ایتالیایی).
- ↑ "Milan Triennial Exhibition of Decorative Arts and Modern Architecture". Paris: Bureau International des Expositions. Archived 4 September 2011. (به انگلیسی). Archived from the original on 4 September 2011. Retrieved 6 August 2022.
{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link) - ↑ "21st century. Design after Design". Paris: Bureau International des Expositions. Accessed November 2017. (به انگلیسی).
- ↑ Luca Trombetta (16 December 2015). "Un restauro che vale oro". Corriere della Sera. Accessed February 2018. (به ایتالیایی).
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Maria Grazia Bellisario Angela Tecce (2012). "I luoghi del contemporaneo 2012 : contemporary art venues". Roma : Gangemi, 2012. (به ایتالیایی).
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به تری‌یناله دی میلانو در ویکی‌انبار
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
