پرش به محتوا

تروفیه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تروفیه
نام‌های جایگزینTroffie, strofie, stroffie
گونهپاستا
خاستگاهایتالیا
منطقهلیگوریا، ساردینیا
مواد اصلیآرد گندم الجزایری، آب
خوراکی‌های مشابهTrofiette

تروفیه (ایتالیایی: Trofie؛‏ تلفظ ایتالیایی: [ˈtrɔ:fje]، گاه با شکل‌های نوشتاری troffie, strofie یا stroffie) نوعی پاستای کوتاه، باریک و پیچ‌خورده است که خاستگاه آن منطقهٔ لیگوریا در ایتالیاست. گفته می‌شود این شکل باریک و پیچیده نخستین بار در شهر سوری در استان جنوا، ایتالیا پدید آمده است. در گویش لیگوری، واژهٔ trofie به «نیوکی» اشاره دارد، در حالی که trofietta به معنای «نیوکوی کوچک» است؛ نوعی پاستا که از آرد و سیب‌زمینی ساخته می‌شود و از نظر شکل و بافت تفاوت زیادی با تروفیه دارد. گونه‌ای دیگر از این پاستا، یعنی تروفیتهٔ کارلوفورته نیز در مجمع‌الجزایر سولچیس در ساردینیا رایج است؛ منطقه‌ای که تحت تأثیر سنت آشپزی جنوایی موسوم به کوچینا تابارکینا (ایتالیایی: cucina tabarchina) قرار دارد.

شکل منحصربه‌فرد این پاستا به تراشه‌های چوب شباهت دارد که به‌طور سنتی «برنج نیمکت» (ایتالیایی: risso da banché) نامیده می‌شد. فرم مارپیچ پیچ‌خورده با خمیدگی مرکزی و دو سر باریک، که در گویش محلی اینترسوییا نامیده می‌شود، نه تنها از نظر ظاهری ویژه است بلکه برای ویژگی‌های آشپزی آن نیز اهمیت دارد. اندازهٔ کوچک و طراحی مارپیچی این پاستا نقشی کلیدی در بافت و طعم آن دارد. ظاهر آن اغلب با مارپیچ یک چوب‌پنبه‌بازکن مقایسه می‌شود.

در سال ۲۰۱۹، تروفیهٔ سوری (ایتالیایی: Trofie di Sori)، نشان De.Co. (سرواژهٔ Denominazione Comunale) دریافت کرد که آن را به‌عنوان محصولی عمیقاً پیوندخورده با سرزمین و جامعهٔ محلی به رسمیت می‌شناسد. این جایگاه با هدف حفظ نه تنها شیوه‌های سنتی تولید، بلکه اهمیت تاریخی و فرهنگی این شکل متمایز پاستا اعطا شد.

ریشه‌شناسی

[ویرایش]
تروفیه با پستو آلا جنووزه
پاستای تروفیه در قفسهٔ فروشگاه‌ها در سانتا مارگریتا لیگور، ایتالیا

منشأ نام این پاستا به‌طور قطعی مشخص نیست. احتمالاً این نام از فعل لیگوری strufuggiâ به معنای «مالیدن» گرفته شده است، که به روش تهیهٔ آن اشاره دارد؛ روشی که شامل «مالیدن» یا غلتاندن یک قطعه کوچک خمیر روی تختهٔ پخت است.[۱] به‌طور مشابه، ریشهٔ لیگوری strofia ممکن است از یونانی باستان باشد: στρωφάω‏ (stropháo؛ به معنای «پیچاندن، چرخاندن») یا στρέφω‏ (strépho؛ به معنای «به حرکت درآوردن، پیچاندن، بافتن»)[الف] که به همان حرکت لازم برای تهیهٔ تروفیه اشاره دارد.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

یادداشت‌ها

[ویرایش]
  1. این افعال در زبان ایتالیایی بسیار پربار بوده‌اند و تعدادی اسم از آن‌ها مشتق شده است، از جمله: استروفا (strofa) به معنای «بند»، استروفیو (strofio) که می‌تواند به «نوار سینهٔ زنانهٔ کلاسیک» یا «هدبند مردانه» اشاره داشته باشد، آپاستروفو (apostrofo) به معنای «آپاستروف»، کاتاستروفه (catastrofe) به معنای «فاجعه» و غیره.

منابع

[ویرایش]
  1. Ortolani, Cristina (2003). L'Italia della pasta. Milan: Touring Editore. p. 73. ISBN 978-8836529339.