بی‌خدایی در هندوئیسم
| بخشی از یک مجموعه درباره |
| خداناباوری |
|---|
بی‌خدایی در هندوئیسم (به سانسکریت: निरीश्वरवाद, nir-īśvara-vāda، ترجمه: "دکترین بی‌خدایی") یا ناباوری به خدا یا خدایان، یک دیدگاه تاریخی برخی جریان‌های ارتدوکس و ضد ارتدوکس فلسفه‌های هندو بوده‌است.[۱] به‌طور کلی، بی‌خدایی در هندوئیسم قابل قبول است، ولی بی‌خدا بودن برای پیروی از جوانب معنوی برخی مکاتب هندو دشوار است.[۲]
بی‌خدایی در آیین هندو را می‌توان در تعالیم و سروده‌های ریگ‌ودا و اوپانیشادها دنبال کرد. عقاید بی‌خدایانه در بین مکاتب مختلف فلسفه هندو، میماسا، سامخیا، چارواکا و آجیواکا تکامل یافته‌است. سامخیا ایده خدای سازنده ابدی و خودساخته را رد می‌کند، و میماسا استدلال می‌کند، وداها نمی‌توانند توسط خدا نوشته شده باشند.
بی‌خداهای هندو، هندوئیسم را بیشتر به عنوان یک سبک زندگی می‌پذیرند تا یک دین. آنها در چشم‌داشت دینی با بقیه هندوها تفاوت دارند، ولی در ارزش‌های فرهنگی و اخلاقی با هم مشترکند.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ The Speak Tree – The Atheistic Roots of Hindu Philosophy. The Times of India.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Atheism in Hinduism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۰ مارس ۲۰۱۳. خطای یادکرد: برچسب
<ref>نامعتبر؛ نام «Atheism in Hinduism» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
 | این یک مقالهٔ خرد بی‌خدایی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |