بی‌اختیاری ادرار

Urinary incontinence
آی‌سی‌دی-۱۰	N39.3-N39.4, R32
آی‌سی‌دی-۹	788.3
دادگان بیماری‌ها	۶۷۶۴
مدلاین پلاس	003142
ای‌مدیسین	med/۲۷۸۱
پیشنت پلاس	بی‌اختیاری ادرار
سمپ	D014549

بی‌اختیاری ادرار به دفع غیرارادی ادرار می‌گویند. دفع ادرار هنگامی اتفاق می‌افتد که فشار داخل مثانه از فشار ناشی از تون عضلات صاف و مخطط مجرای ادراری بالاتر رود. بی‌اختیاری ادرار می‌تواند عامل مهمی در کاهش کیفیت زندگی به شمار رود. بسیاری از افراد مسن بی‌اختیاری ادرار را به عنوان نشانه‌ای از سن بالا می‌پذیرند و به پزشک مراجعه نمی‌کنند. اما در واقع بی‌اختیاری ادرار تظاهری از یک بیماری زمینه‌ای است و گاه موقت بوده و خودبخود برطرف می‌شود، اما در بیشتر موارد مزمن و پیشرونده است. بی‌اختیاری ادرار موقت می‌تواند به دنبال زایمان ایجاد شود.

مهمترین عوامل خطر در بی اختیاری ادراری شامل بارداری و زایمان مهبلی، جراحی دستگاه ادراری، ضعف عضلات کف لگن، سکته ی مغزی، چاقی مرضی، اختلالات مغزی مانند بیناری پارکینسون و تمرینات شدید ورزشی است.

انواع[ویرایش]

بی‌اختیاری استرسی (آناتومیک): این نوع بیماری بیشتر در زنان (بخصوص پس از زایمانهای مکرر) رایج است و به علت به هم خوردن زاویه طبیعی گردن مثانه رخ می‌دهد. فرد در مواقعی مانند عطسه و خنده دچار بی‌اختیاری ادرار می‌شود.
بی اختیاری فوریتی: اگر فرد بعد از نیاز ناگهانی و قدرتمندی برای ادرار کردن دچار نشت و خروج ادرار شد، دچار بی‌اختیاری ادرار فوری است. این مشکل در کنترل مثانه ممکن است در نتیجه آسیب عصب ناشی از دیابت، سکته، عفونت یا شرایط پزشکی دیگر باشد.
بی اختیاری عملکردی: در این نوع بی اختیاری عملکرد دستگاه ادراری بی نقض است اما مشکل از بیماری هایی مانند دیابت، پارکینسون، سکته مغزی، مولتیپل اسکلروز (ام اس) و ترومای به اعصاب مثانه است.
بی اختیاری فوریتی
بی اختیاری ناشی از درمان
بی اختیاری مرکب
بی اختیاری مادرزادی
بی اختیاری تروماتیک
بی اختیاری ناشی از فیستول

تشخیص[ویرایش]

تست‌های تشخیصی معمول عبارتند از:

سیستوسکوپی
بررسی اورودینامیک
آزمایش فشار مثانه(Stress)
Post-void residual (PVR)
سونوگرافی (Ultrasound)

درمان بی اختیاری ادراری[ویرایش]

درمانهای موجود برای بی‌اختیاری ادرار عبارتند از:

۱. رفتار درمانی

تکنیکهای رفتاری (بیوفیدبک، بازتوانی ماهیچه لگن، بازآموزی مثانه، برنامه ریزی کاهش وزن وتغییر در رژیم غذایی)
آموزش واژینال

۲. درمان دارویی

داروها مانند اکسی بوتینین، پسودوافدرین و فنیل پروپرانولامین
پساری پساری یک حلقه پلاستیکی است، شبیه به دیافراگم ضدبارداری است که در داخل واژن قرار می‌گیرد.

داروهای آمی تریپتیلین و آموکساپین در کاهش انقباض مثانه مؤثر است.

۳. عمل جراحی

کاتتریزاسیون با سوند
ایمپلنت ایمپلنت‌ها موادی هستند که به درون بافت پیشابراه تزریق می‌شوند. ایمپلنت فضاهای خالی در پیشابراه را می‌بندد و بی‌اختیاری ادرار فشاری را کاهش می‌دهد.
تحریک عصب تحریک الکتریکی اعصابی که مثانه را کنترل می‌کنند می‌تواند علائم بی‌اختیاری ادرار فوری را بهبود ببخشد.
جراحی چنانچه سایر روشهای درمانی مؤثر نباشد،انتخاب نهایی عمل جراحی است. جراحی فقط به بی‌اختیاری ادرار فشاری کمک می‌کند و برای درمان بی‌اختیاری ادرار فوری مفید نمی‌باشد مانند ترمیم ماهیچه‌های لگن و اصلاح زاویه گردن مثانه.

انواع[ویرایش]

انواع بی‌اختیاری ادراری :هر گونه دفع غیرارادی ادرار را بی‌اختیاری ادرار می‌نامند.