بیگلربیگی
بیگلربیگی، یکی از منصب‌های لشکری در ایران از قرن هفتم تا دوازدهم هجری، به معنی حاکم و فرمانده نظامی ایالات بزرگ و سرحدها و گاه فرمانده کل قوا. بیگلربیگی (بیگ بیگها) واژه‌ای ترکی است که گاه با امیرالامرا (امیرامیران یا می‌رمیران) و گاه با سردار، امیر اُلُوس (=قبیله) به گونه‌ای مترادف به کار رفته‌است. برخی یکی از معانیِ بیگ را امیر دانسته و برخی دیگر برآن‌اند که واژه بیگ به کسی اطلاق می‌شده که قرار بوده در آینده امیر شود. بر پایه شواهدِ موجود، سابقه کاربرد این واژه به دوره سلطنت علاءالدین کیقباد (۶۱۶- ۶۳۴) از سلجوقیان روم بازمی‌گردد.
منابع[ویرایش]
- کلاوس میشائل رهربرن، نظام ایالات در دوره صفویه، ترجمه کیکاوس جهانداری، تهران ۱۳۵۷
- دانشنامه جهان اسلام
