بویو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای دیگر کاربردها، بویو (ابهام‌زدایی) را ببینید.
بویو

부여(夫餘)
بویو
قرن دوم ق. م–۴۹۴ میلادی
نقشه بویو (قرن سوم)
نقشه بویو (قرن سوم)
پایتختبویو
زبان(های) رایجزبان بویو (کره ای)
دین(ها)
شمن‌باوری، آیین بودایی
حکومتپادشاهی
شاه 
دوره تاریخیباستان
• بنیان‌گذاری
قرن دوم ق. م
• فروپاشی
۴۹۴ میلادی
پیشین		 پسین
دودمان گوجوسان
امپراتوری گوگوریو
باکجه
بویوی شرقی
Buyeo
Korean name
هانگول
هانجا
بخشی از مجموعهٔ
تاریخ کره
thum
پیش از تاریخ
دوره باستان
گوجوسان ۲۳۳۳ – ۱۰۸ پیش از میلاد
دانگون
گیجا
ویمان
جین سدهٔ ۴ – ۲ پیش از میلاد
یمائک
سه امپراتوری نخست کره
سه پادشاهی کره
گوگوریو ۳۷ ق.م – ۶۶۸ م
باکجه ۱۸ ق.م – ۶۶۰ م
شیلا ۵۷ ق.م – ۹۳۵ م
گایا ۴۲ – ۵۶۲ میلادی
دوره دولت‌های شمالی و جنوبی
شیلای متحد ۶۶۸ – ۹۳۵ م
بالهایی ۶۹۸ – ۹۲۶ م
آخرین سه امپراتوری
باکجه جدید ۸۹۲ – ۹۳۶ م
گوگوریو جدید ۹۰۱ – ۹۱۸ م
شیلای متحد ۶۶۸ – ۹۳۵ م
دوره دودمانی
گوریو ۹۱۸ – ۱۳۹۲ م
پادشاهی چوسان ۱۳۹۲–۱۸۹۷ م
امپراتوری کره ۱۸۹۷–۱۹۱۰ م
دوره استعماری
استعمار ژاپن ۱۹۱۰–۱۹۴۵ میلادی
دولت در تبعید ۱۹۱۹–۱۹۴۸ میلادی
دوره امروزی
حکومت نظامی ۱۹۴۵–۱۹۴۸
کره شمالی ۱۹۴۸–تاکنون
کره جنوبی ۱۹۴۸–تاکنون
بر پایه موضوع
گاه‌شمار تاریخ کره

بویو[۱] یا پویو[۲] (هانگول: 부여; تلفظ کره‌ای: [pu.jʌ]; چینی سنتی: 夫餘; پین‌یین: Fūyú or 扶餘 Fúyú), همچنین فویو نیز نامیده شده‌است، [۱][۲][۳][۴] پادشاهی باستانی بود که مرکز آن در شمال منچوری در شمال شرقی چین امروزی بود. معمولاً یک پادشاهی کره ای در نظر گرفته می‌شود و با مردم یمائک که اجداد کره ای‌های مدرن به حساب می‌آیند، پیوندهایی داشت.[۵][۶][۷] بویو سلف اصلی پادشاهی‌های کره ای گوگوریو و باکجه است.

طبق کتاب لیتر هان، در ابتدا تحت نظر و تسلط فرماندهی زوانتو، یکی از چهار فرماندهی هان در هان غربی قرار گرفت.[۸] بویو در اواسط قرن اول پس از میلاد به عنوان متحد مهم آن امپراتوری برای مقابله با تهدیدات ژیانبی و گوگوریو، وارد روابط دیپلماتیک رسمی با سلسله هان شرقی شد. سپس بویو تحت نظارت فرماندهی لیائودونگ هان شرقی قرار گرفت.[۹] پس از تهاجم تضعیف کننده شیانبی در سال ۲۸۵، بویو با کمک سلسله جین بازسازی شد. با این حال، این آغاز یک دوره افول بود. حمله دوم ژیانبی در سال ۳۴۶ سرانجام این سرزمین را ویران کرد، به جز برخی از بقایای منطقه مرکزی آن که به عنوان دست نشانده گوگوریو تا الحاق نهایی آنها در سال ۴۹۴ باقی ماندند.

ساکنان بویو شامل قبیله یمائک بودند.[۱۰][۱۱] هیچ اجماع علمی در مورد طبقه‌بندی زبان‌هایی که توسط بویو صحبت می‌شود، از جمله ژاپنی،[۱۲]آموری[۱۳] و شاخه جداگانه‌ای از زبان‌های آلتایی وجود ندارد.[۱۴] با توجه به سوابق سه پادشاهی، زبان بویو مشابه زبان همسایگان جنوبی خود گوگوریو و دونگایی بود و زبان اوکجه فقط کمی با آنها متفاوت بود.[۱۵] هر دو گوگوریو و باکجه، دو پادشاهی از سه پادشاهی کره، خود را جانشینان بویو می‌دانستند.[۱۶][۱۷][۱۸]

میراث[ویرایش]

در دهه ۱۹۳۰ مورخ چینی جین یوفو (金 毓 黻) الگوی خطی‌تبار را برای مردم منچوری و کره شمالی، از پادشاهی‌های بویو، گوگوریو و باکجه تا ملیت مدرن کره توسعه داد. مورخان بعدی شمال شرقی چین بر این مدل تأثیرگذار بنا نهاده‌اند. گوگوریو و باکجه، دو پادشاهی از سه پادشاهی کره بودند که خود را جانشین بویو می‌دانستند. گفته می‌شود که پادشاه اونجو، بنیانگذار باکجه، فرزند ناتنی پادشاه جومونگ، بنیانگذار گوگوریو بوده‌است. باکجه در سال ۵۳۸ رسماً نام خود را به نام‌بویو یا همان بویوی جنوبی (زبان کره‌ای : 남 부여؛ Hanja: 南夫 餘) تغییر داد.

سه بویو[ویرایش]

  1. دانگ بویو
  2. باک بویو
  3. نامبویو

سرنوشت امپراتوری بویو[ویرایش]

امپراتوری بویو که پس از امپراتوری گوجوسان و جین، سومین امپراتوری کهن تاریخ کره بود، سرانجام در قرن چهارم میلادی پس از حمله خیتان‌ها به این کشور و نابودی و ویران شدن بویو که در آن زمان مستعمره امپراتوری گوگوریو بود، به‌طور کامل ضمیمه گوگوریو شد.

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Escher, Julia (2021). "Müller Shing / Thomas O. Höllmann / Sonja Filip: Early Medieval North China: Archaeological and Textual Evidence". Asiatische Studien - Études Asiatiques (به انگلیسی). 74 (3): 743–752. doi:10.1515/asia-2021-0004. S2CID 233235889.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Pak, Yangjin (1999). "Contested ethnicities and ancient homelands in northeast Chinese archaeology: the case of Koguryo and Puyo archaeology". Antiquity (به انگلیسی). 73 (281): 613–618. doi:10.1017/S0003598X00065182. S2CID 161205510.
  3. ↑ Smallwood, Colonel (1931). "Manchuria and Mongolia: Glimpses at both". Journal of the Royal Central Asian Society (به انگلیسی). 19 (1): 101–120. doi:10.1080/03068373208725190.
  4. ↑ Beardsley, Richard K.; Smith, Robert J., eds. (1962). Japanese Culture Its Development and Characteristics. Routledge. pp. 12–16. ISBN 978-0-415-86927-0.
  5. ↑ Byington 2016, pp. 20—30.
  6. ↑ Barnes, Gina (2015). State Formation in Korea: Emerging Elites (به انگلیسی). UK: Routledge. pp. 26–33. ISBN 978-1-138-86244-9.
  7. ↑ Jo, Yeongkwang (2015). "The Origin and Meaning of the Naming of Yemaek, Buyeo, Goguryo". Ancient Korean History Society. 44: 101–122.
  8. ↑ "夫餘本屬玄菟", Dongyi, Fuyu chapter of the Book of the Later Han
  9. ↑ "獻帝時, 其王求屬遼東云", Dongyi, Fuyu chapter of the Book of the Later Han
  10. ↑ 노태돈 (1995). "부여(夫餘)" [Buyeo]. Encyclopedia of Korean Culture (به کره‌ای). Retrieved 2021-09-16.
  11. ↑ 노태돈; 김선주 (2009) [1995]. "예맥(濊貊)" [Yemaek]. Encyclopedia of Korean Culture (به کره‌ای). Retrieved 2021-09-16.
  12. ↑ Beckwith, C.I. (2007). "The ethnolinguistic history of Koguryo". Koguryo: The Language of Japan's Continental Relatives. Brill. pp. 29–49.
  13. ↑ Janhunen, Juha (2005). "The lost languages of Koguryo" (PDF). Journal of Inner and East Asian Studies. 2 (2).
  14. ↑ Unger, J Marshall (2001). "Layers of Words and Volcanic Ash in Japan and Korea". The Journal of Japanese Studies. 27 (1): 81–111. doi:10.2307/3591937. JSTOR 3591937.
  15. ↑ Lee & Ramsey 2011, p. 34.
  16. ↑ Lee, Hee Seong (2020). "Renaming of the State of King Seong in Baekjae and His Political Intention". 한국고대사탐구학회. 34: 413–466.
  17. ↑ Park, Gi-bum (2011). "The Lineage and Establishment of the Foundation Myths of Buyeo and Koguryo: An Analysis of "Kogi" Cited in "Northern Buyeo Articles" in Samguk yusa". 동북아역사재단. 34: 205–244.
  18. ↑ Jo, Yeong-gwang (2017). "About the origin of the Buyeo clan of Baekje monarchy". Korea Ancient History Society. 53: 169–194.

botu

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بویو&oldid=38580064»