بونگسانگ
پادشاه بونگسانگ (به کره‌ای: 봉상태왕)، (سلطنت:۲۹۲~۳۰۰ میلادی)؛[۱] چهاردهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه پادشاهی کره و پسر بزرگ پادشاه سوچون بود.[۲][۳]در زمان سلطنت او چندین شورش در کشور شکل گرفت اما همگی سرکوب شده و کشور به ثبات رسید. در طول کشور داری او بارها قبیله مورونگ به گوگوریو حمله کرد اما در همه نبرد ها گوگوریو پیروز شد. سرانجام او توسط چانگ جوری و اشراف از تخت پادشاهی عزل شد و پادشاه با عذاب و وجدانی روبه رو شد و سپس به همراه دو پسرش خودکشی کرد.
| بونگسانگ 봉상 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ته‌وانگ | |||||||||
| پادشاه گوگوریو | |||||||||
| سلطنت | ۲۹۲ - ۳۰۰ میلادی | ||||||||
| تاج‌گذاری | ۲۹۲ میلادی | ||||||||
| پیشین | سوچون | ||||||||
| جانشین | میچون | ||||||||
| ولیعهد گوگوریو | |||||||||
| ولیعهدی | نامشخص - مارس ۲۹۲ میلادی | ||||||||
| تاج‌گذاری | نامشخص | ||||||||
| پیشین | یاگرو | ||||||||
| جانشین | سایو | ||||||||
| زاده | گو سانگبو/ساپشیرو نامشخص گونگنه‌سونگ | ||||||||
| درگذشته | سپتامبر ۳۰۰ میلادی گونگنه‌سونگ | ||||||||
| آرامگاه | بنگسانگ وون | ||||||||
| فرزند(ان) | دو پسر بی‌نام | ||||||||
| |||||||||
| خاندان | گو | ||||||||
| دودمان | گوگوریو | ||||||||
| پدر | سوچون | ||||||||
| مادر | ملکه او | ||||||||
| پیشه | پادشاه | ||||||||
| بونگسانگ | |
| هانگول | 봉상왕, 치갈왕 |
|---|---|
| هانجا | 烽上王, 雉葛王 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Bongsang-wang, Chigal-wang |
| مک‌کیون–ریشاور | Pongsang-wang, Ch'igal-wang |
| نام تولد | |
| هانگول | 고상부 و 삽시루 |
| هانجا | 高相夫 و 歃矢婁 |
| لاتین‌نویسی اصلاح‌شده | Go Sang-bu و Sapsiru |
| مک‌کیون–ریشاور | Ko Sangbu و Sapsiru |
| فهرست پادشاهان گوگوریو |
|---|
بخشی از مجموعهٔ |
|---|
| تاریخ کره |
 |
| گاه‌شمار تاریخ کره |
| سه پادشاهی |
|---|
|
۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
گفته شده‌است، که او از دوران جوانی آدم بسیار متکبر و فاسدی بوده، به دیگران اطمینان نداشته و بسیار حسود بوده‌است. به محض رسیدن به سلطنت، پادشاه بونگسانگ عموی معروفش، «دالگا» (شاهزاده آن‌گوگ)، را متهم به خیانت کرد و او را کشت. بر طبق کتاب سامگوک ساگی، خشونت او مردم را آشفته و ناراحت کرد.
اقدامات
[ویرایش]در هشتمین ماه از سال ۲۹۳ میلادی، قبیله ژیان‌بی، به رهبری «مورونگ‌هوی» به گوگوریو حمله کرد و پادشاه بونگسانگ به کوه‌های شینسونگ فرار کرد. از شمال سوهیونگ، شخصی به نام «گو نو‌جا» با هدایت ۵۰۰ سواره نظام به ملاقات پادشاه بونگسانگ رفت، و سپس برای مقابله با نیروهای ژیان‌بی رهسپار شد. پادشاه بونگسانگ به «گو نو‌جا» لقب «ته‌يونگ» را اعطا کرد، پنجمین رتبه در دربار، و «گونگ‌نیم» را به عنوان پاداش به او بخشید.[۲][۴][۵]
در پیروی همان ماه، پادشاه از ترس اینکه برادر کوچکترش، «دولگو» نقشه خیانتی علیه او طرح ریزی کرده باشد، او را مجبور به خود کشی کرد. پسر دولگو، فرمانروای بعدی، پادشاه میچون، فرار کرد و زندگی خود را نجات داد. در هشتمین ماه از سال ۲۹۶ میلادی، مورونگ‌هوی یک بار دیگر به گوگوریو حمله کرد، اما حمله او دفع گردید.
پیروی همان ماه، یخبندان شدید و فر ریختن تگرگ سبب شد تا محصولات کشاورزی نابود گردد، اما پادشاه بونگسانگ به بازسازی و تجدید بنای قصر ادامه داد، به‌طوری که مردم به صورت بزرگ و عمده اعتراض کردند. پادشاه بونگسانگ، به توصیه وزیرانش گوش نداد، و به مردم توجه نکرد.[۶]
دالگا چهره مشهوری بود که شورش و تهاجم یانگماک و سوکسین را که در آن زمان تهدیدهای اصلی برای گوگوریو بودند ، سرکوب و از آن جلوگیری کرد و بدین ترتیب مرز را تثبیت کرد و به عنوان محور اصلی دفاع از گوگوریو عمل نمود. او مورد احترام مردم بود و روایتی وجود دارد که این موضوع احساسات عمومی را به شدت تکان داد. با گذشت زمان و افزایش تدریجی فشار از جانب مورونگ فو ، او به توصیه صدراعظم چانگجولی ، ژنرال معروف گونوجا را استخدام کرد، پیشنهاد چانگجولی را پذیرفت و او را به عنوان فرماندار شینسونگ منصوب کرد. او همچنین تهاجم مورونگ وی از ایالت یان ( مورونگ شیانبی ) را دفع کرد . در این زمان، سلسله جین غربی به رهبری سیما، به دلیل شورش هشت شاهزاده که از سال ۲۹۱ آغاز شده بود، در بحبوحه یک بحران ملی تمام عیار قرار داشت . در اولین حمله به مورونگ شیانبی در سال ۲۹۳ ، مورونگ وی عملیات حمله مستقیم را آغاز کرد و مستقیماً به سمت پایتخت پیشروی کرد. او در گوکریم به پادشاه فنگ‌شیانگ که وحشت‌زده به سین‌چنگ گریخته بود، رسید، اما با حمله متقابل ۵۰۰ سواره نظام به فرماندهی گونوجا، که اتفاقاً فرماندار سین‌چنگ بود، مواجه شد و شکست خورد. در سال ۲۹۶، در جریان دومین تهاجم مورونگ شیانبی، ارتش شیانبی به گوگوک وون، جایی که مقبره پادشاه آسمانی غربی قرار داشت، رسید و تلاش کرد تا جسد پادشاه و وسایل تدفین را بدزدد، اما کارگرانی که برای این کار گمارده شده بودند، همچنان در حال مرگ بودند و با شنیدن صدای موسیقی از مقبره فرار کردند. محققان ادعا می‌کنند که این سابقه نشان‌دهنده‌ی یک ضدحمله از سوی ارتش گوگوریو است. از همان ابتدا، مورونگ شیانبی خط دفاعی اصلی گوگوریو را نشکست، بلکه از استراتژی حمله زمینی با هجوم به پیونگ یانگ یا گوگوک‌وون استفاده کرد، بنابراین حتی با وجود پیشروی دشمن تا حومه پایتخت، آسیب زیادی ندیدند. اگر موارد پادشاه قبلی دونگچئون یا پادشاه بعدی گوگوک وون را در نظر بگیریم، مشخص می‌شود که پادشاه بونگ سانگ به وضوح رهبری را به دست گرفته است. در درون خود، او دائماً به خانواده سلطنتی گو مشکوک بود و از یک توطئه خیانتکارانه می‌ترسید. در این دوره، گوگوریو در حال گذار از سیستم وراثت از برادران به سیستم وراثت از پدر به پسر بود، بنابراین پدربزرگش، پادشاه جونگ‌چئون، و پدرش، پادشاه سئوچئون ، مجبور به تحمل شورش‌های خواهر و برادرهای کوچکتر خود بودند که طمع تاج و تخت را داشتند. در گذشته‌ای دورتر، گوبالگی، پسر پادشاه سیندائه، با به تخت نشستن برادر کوچکترش، پادشاه سانسانگ، مخالفت کرد.
مرگ و جانشین
[ویرایش]در پایان، در طی کودتایی که وزیرانش در هشتمین ماه از سال ۳۰۰ انجام دادند،[۷] پادشاه بونگسانگ و دو پسرش مجبور به خودکشی شدند. او در در "بونگسانگ‌وون" دفن گردید.
وزیرانش، شاهزاده فراری را پیدا کردند، و او را به عنوان پادشاه میچون به سلطنت رساندند.
خانواده
[ویرایش]- پدر: پادشاه سوچون
- پدربزرگ: پادشاه جونگچون
- مادربزرگ: ملکه یون، از قبیله یون
- مادر: ملکه او، از قبیله سونو
- پدربزرگ: ته ساجا
- همسر: ملکه ناشناس
- هر دو پسرش با حلق‌آویز کردن خود با پدرشان خودکشی کردند.
منابع
[ویرایش]- ↑ Kim, Bushik (1145). Samguk Sagi (三國史記 卷第十七 髙句麗本紀 第五 ed.). 烽上王 一云雉葛., 諱相夫 或云歃矢婁., 西川王之太子也. 㓜驕逸多疑忌. 西川王二十三年薨, 太子即位.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "King Bongsang". KBS Radio. Korean Broadcasting System. Archived from the original on 12 April 2018. Retrieved 31 January 2016.
- ↑ "봉상왕". 위키백과, 우리 모두의 백과사전 (به کره‌ای). 2025-05-12.
- ↑ Kim, Bushik (1145). Samguk Sagi (三國史記 卷第十七 髙句麗本紀 第五 ed.). Retrieved 31 January 2016.二年, 秋八月慕容廆來侵. 王欲徃新城避賊. 行至鵠林, 慕容廆知王出, 引兵追之. 將及王懼. 時新城宰北部小兄髙奴子, 領五百騎迎王, 逢賊奮擊之, 廆軍敗退. 王喜, 加髙奴子爵爲大兄, 兼賜鵠林爲食邑.
- ↑ Yi, Hun-gu (1929). A History of Land Systems and Policies in Korea. University of Wisconsin. p. 36. Retrieved 31 January 2016.
- ↑ p'yŏn, Paeksanhakhoe (2005). Koguryŏsa yŏn'guŭi chemunje. Seoul: Paeksan charyowŏn. p. 204. ISBN 9788988435724. Retrieved 31 January 2016.
- ↑ Kim, Bushik (1145). Samguk Sagi. Archived from the original on 4 October 2015. Retrieved 31 January 2016. 助利知王之不悛, 退與羣臣, 謀廢之.