بنی لام
بنی لام(قحطان)از بزرگترین و اصیل ترین قبایل عرب با تاریخی درخشان در استان خوزستان، ایران و بخش‌های همسایهٔ عراق و شبه جزیره عربی (عربستان) است که در آن آل عبدالخان از قدرت نفوذ بالایی برخوردار است. محدوده آن‌ها از دامنه کوه به جنوب پشت کوه، به سمت رود دجله در عماره و از شرق به جنوب کرخه از شوش گسترش داشت. بنی لام پیش‌تر دامداران کوچ رو بودند، اما امروزه عمدتاً یکجانشین هستند و محدوده‌ای از غلات (به جز برنج) را می‌کارند و گوسفند می‌چرانند.[۱]
در طول آشفتگی دههٔ ۱۷۵۰ قبل از پایه‌گذاری حکومت در جنوب غربی ایران، آن‌ها به مشعشعیان در مقابل آل کثیرها در جنگ‌های تقریباً متوالی پیوستند.[۲]
در قرن سیزدهم تا نوزدهم، هم امپراتوری عثمانی و هم حکومت ایران به‌طور منظم در تنبیه یاغیان بنی لام و همسایگانشان بدون نتیجهٔ محسوسی مداخله کردند؛ عداوتهای بین و میان قبیله‌ای مثل یورش به جاده و آمد و شد رودخانه ادامه یافت. در طول جنگ جهانی اول، بنی لام تحت شیخ غضبان به دعوت ترک‌ها برای جهاد پاسخ داد و نیروهای بریتانیایی را که خط کرخه را در دست داشتند و از خط لوله نفت[۳] محافظت می‌کردند به ستوه آورد. در دهه ۱۹۲۰ زمانی که آن‌ها از عراق برای چرای تابستانی حرکت کردند، ستیزه‌های مکرر بین والی پشت کوه و بنی لام، شعله‌ور شد اما در دهه بعدی سربازان حکومت رضاشاه به‌طور مؤثری مقیاس مهاجرت را کاهش دادند و به یکجانشینی شتاب بخشیدند.[۴] از عشایر این قبیله می توان به عبدالخان،لویمی،صرخه،آل کثیر،خرسان،غزی و... اشاره کرد.