بشارت‌دهندگان (انجیل‌های چهارگانه)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تابلوی بشارت‌دهندگان اثر جیکوب جوردنز نقاش فلاندری مربوط به سال‌های ۱۶۲۵تا ۱۶۳۰.

در سنت مسیحی، انجیل‌های چهارگانه عبارتند از متی،[۱] مرقس،[۲] لوقا[۳]و یوحنا.[۴] نویسندگان منسوب به نوشتار چهار روایت انجیل در عهد جدید دارای این عناوین هستند: انجیل متی، انجیل مرقس، انجیل لوقا و انجیل یوحنا.[۵]

انجیل‌ها[ویرایش]

انجیل‌های متی، مرقس و لوقا به عنوان انجیل‌های هم‌نوا شناخته می‌شوند، زیرا شامل بسیاری از داستان‌های مشابه بوده و اغلب در یک دنباله هستند. در حالی که دوره‌هایی که انجیل‌ها معمولاً در آن تاریخ‌گذاری می‌شود چیز دیگری را نشان می‌دهد. طبق سنت، نویسندگان دو نفر از دوازده حواریون عیسی، یوحنا و متی، و همچنین دو مردان رسولی، مرقس و لوقا هستند. طبق انجیل لوقا و بر اساس سنت ارتدوکس این دوتن جزو ۷۰ نفر مردان رسولی بوده‌اند. مراد از این واژه کسانی هستند که جزو حواریون مسیح نبوده اما بی‌واسطه شاگرد یکی از آنان بوده‌اند. چنانچه مرقس احتمالاً معتبرترین شاگرد پطرس بوده‌است:[۶][۷]

  • متی – مأمور مالیات سابق (لوی) که توسط عیسی به عنوان یکی از دوازده حواریون خوانده شد.
  • مرقس – پیرو و شاگرد پطرس که مرد رسولی خوانده شد.
  • لوقا – پزشکی که نویسنده انجیل لوقا است. همچنین معروف است که کتاب اعمال رسولان را نوشته و از دوستان نزدیک پل پولس رسول بوده‌است.
  • یوحنا – شاگرد عیسی و کوچکترین نفر از دوازده حواریون او.

این چهار تن بشارت‌دهنده خوانده می‌شوند واژه‌ای به معنی افرادی که بشارت می‌دهند، پیام بشارت در انجیل‌های چهارگانه به عنوان روایت توصیف شده‌است.[۸]

نمادها[ویرایش]

در شمایل‌نگاری، بشارت‌دهندگان اغلب در پرتره‌های انجیلی با نمادهایی از حیوط نشأت گرفته‌اند که عرش خدا و عرفان مرکابا را در چشم‌انداز کتاب نشان می‌دهند. سفر حزقیال منعکس شده در کتاب مکاشفه یوحنا به عنوان چهارسرافیم‌ها نامیده می‌شود، اگرچه هیچ‌یک از منابع، موجودی را به بشارت دهندگان پیوند نمی‌دهد اما نه همیشه، ولی عمدتاً آن‌ها با بال‌هایی مانند فرشته‌ها ظاهر می‌شوند. در نمادهای چهار انجیلی هنر رومانسک اروپا رایج است برای مثال در نقاشی‌های دیواری کلیسا، فرسکو بشدت دیده می‌شود.[۹]

معانی ناشی از نمادها در طول قرن‌ها، با تدوین اولیه توسط جروم رشد کرد و به‌طور کامل توسط رابانوس مائوروس ارائه گردید.[۱۰][۱۱]

  • انجیل متی، نویسنده اولین روایت انجیل، یک مرد بالدار یا فرشته نماد شده‌است. انجیل متی با شجره نامه یوسف نجار از نیای ابراهیم شروع می‌شود. این نشان دهنده تجسم عیسی و طبیعت انسانی مسیح است. با این پیام که مسیحیان باید از حلول، و طبیعت انسانی برای رستگاری استفاده کنند.
  • انجیل مرقس، نویسنده دومین انجیل، با یک شیر بالدار نشان داده شده‌است - یک شخصیت شجاع با نماد پادشاهی. شیر همچنین نشان دهنده رستاخیز عیسی است (زیرا اعتقاد بر این بود که شیرها با چشمانی باز می‌خوابند، در مقایسه با مسیح در قبر) و مسیح به عنوان پادشاه. این نشان می‌دهد که مسیحیان باید در راه نجات شجاع باشند.
  • انجیل لوقا، نویسنده سومین انجیل (و اعمال رسولان)، با گاو یا گاو بال‌دار - نمادی از فداکاری، خدمت و قدرت، تصویر شده‌است. انجیل لوقا با وظایف زکریا در معبد آغاز می‌شود. گاو نشان می‌دهد که مسیحیان باید آماده باشند تا در پیروی از مسیح خود را قربانی کنند.
  • انجیل یوحنا، نویسنده چهارمین انجیل، با یک عقاب - تمثیل شده و به عقیده محققان مسیحی قادر است مستقیماً به خورشید نگاه کند. این به عروج عیسی اشارت دارد. این نشان می‌دهد که مسیحیان باید در راه رسیدن به هدف با اتحاد خود به خدا برسند.[۱۲]

تصویرسازی‌ها[ویرایش]

مینیاتورهایی مربوط به موزه برتاین، ملکه فرانسه (۱۴۷۷–۱۵۱۴)
متی
مرقس
لوقا
یوحنا
چهار بشارت‌دهنده مربوط به قرن سده دهم میلادی
متی
مرقس
لوقا
یوحنا

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Biblical Hebrew: מַתִּתְיָהוּ‎, romanized: Mattityahu, shortened to מַתִּי Matti (whence Arabic: مَتَّی‎, romanized: Mattā), meaning "Gift of YHWH";.
  2. ↑ «St. Mark The Apostle - CopticChurch.net». www.copticchurch.net. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۹-۲۲.
  3. ↑ Aherne, Cornelius (1910). "Gospel of Saint Luke". In Herbermann, Charles (ed.). Catholic Encyclopedia. 9. New York: Robert Appleton Company.
  4. ↑ Saint Sophronius of Jerusalem (2007) [c. 600], "The Life of the Evangelist John", The Explanation of the Holy Gospel According to John, House Springs, Missouri, United States: Chrysostom Press, pp. 2–3, ISBN 978-1-889814-09-4.
  5. ↑ Attridge, Harold W. (2006). "The Literary Evidence for Johannine Christianity". In Mitchell, Margaret M. ; Young, Frances M. ; Bowie, K. Scott (eds.). Cambridge History of Christianity. Volume 1, Origins to Constantine. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-81239-9.
  6. ↑ Lincoln, Andrew (2005-11-25). Gospel According to St John: Black's New Testament Commentaries. ISBN 978-1-4411-8822-9.
  7. ↑ France, R.T (2007-07-11). The Gospel of Matthew. p. 18. ISBN 978-0-8028-2501-8.
  8. ↑ "The good news of Jesus Christ, the Son of God." Mark 1:1.
  9. ↑ Male, Emile (1913). L'Art religieux du XIIIe siècle en France [The Gothic Image: Religious Art in France of the Thirteenth Century] (3 ed.). London: Collins. pp. 35–7. ISBN 978-0-06-430032-2.
  10. ↑ Mark Allan Powell. Jesus as a figure in history. Westminster John Knox Press, 1998. ISBN 0-664-25703-8 / 978-0664257033.
  11. ↑ Aaij, Michel (May 2009). "Continental Business: Rabanus Maurus, the Preaceptor Germaniae, on the 1150th Anniversary of his Death". The Heroic Age (12). ISSN 1526-1867. Retrieved 30 April 2010.
  12. ↑ Luke, was born in Antioch, by profession was a physician.(Hackett 1858, p. 12) He had become a disciple of the apostle Paul and later followed Paul until his [Paul's] martyrdom. He died at the age of 84 years.(Hackett 1858, p. 335).
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بشارت‌دهندگان_(انجیل‌های_چهارگانه)&oldid=35565961»