برنامه شاتل‌های فضایی

برنامه شاتل‌های فضایی

کشور مبدأ	ایالات متحده آمریکا
سازمان مسئول	ناسا
وضعیت	پایان یافته
تاریخچهٔ برنامه
مدت برنامه	۱۹۷۲–۲۰۱۱
نخستین پرواز	آزمایش‌های نزدیکی و فرود ۱۲ اوت ۱۹۷۷ (۱۹۷۷-08-۱۲)
نخستین پرواز با سرنشین	اس‌تی‌اس-۱ ۱۲ آوریل ۱۹۸۱ (۱۹۸۱-04-۱۲)
واپسین پرواز	اس‌تی‌اس-۱۳۵ ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۱ (۲۰۱۱-07-۲۱)
موفقیت‌ها	۱۳۳
شکست‌ها	۱ (اس‌تی‌اس-۵۱-ال)
شکست‌های جزئی	۱ (اس‌تی‌اس-۱۰۷)
محوطه‌(های) پرتاب	LC-39A LC-39B
اطلاعات حامل
خدمهٔ حامل	Space Shuttle orbiter
حامل(های) پرتاب	شاتل فضایی

فضاپیمای اندور پس از بازگشت به زمین روی باند فرود

برنامه شاتل‌های فضایی توسط سازمان ملی هوانوردی و فضایی توسعه یافته‌است. ناسا جهت‌گیری و مدیریت سیستم ترابری به فضا (نامی که ناسا به کل برنامهٔ شاتل فضایی داده‌است) را بر عهده دارد، و این شامل همکاری با آژانس‌های دولتی و بین‌المللی و پروژه‌های مشترک است. ناسا همچنین بازرسی الزامات سفرهای فضایی غیرنظامیان و تجاری را برعهده دارد.

سیستم شاتل فضایی از ۴ عنصر اصلی تشکیل شده‌است: فضاپیمای مدارگرد، موشک‌های پیشرانهٔ سوخت جامد، مخزن خارجی و موتورهای اصلی. مدارگرد توسط قسمت سیستم‌های ترابری فضایی شرکت راکول اینترناشنال در داونی، کالیفرنیا ایجاد شده‌است، که همچنین مسئول یکپارچگی کلی سیستم‌های برنامهٔ شاتل می‌باشد. قراردادهای مدارگرد و یکپارچه‌سازی هر دو زیر نظر پایگاه فضایی جانسون در هیستون، تگزاس می‌باشند.

موشک‌های پیشرانهٔ سوخت جامد توسط شرکت مورتون تیکول در بریگهام، یوتا ساخته‌شده‌اند و نصب نگه‌داری و تنظیم آن‌ها بر عهدهٔ شرکت یونایتد اسپیس بوستر اینکوپریشن انجام می‌شود. مخزن خارجی توسط لاکهید مارتین در پایگاه میچود در نیواورلئان تولید شده و موتورهای اصلی را قسمت راکتدین شرکت راکول در کانوگا پارک، کالیفرنیا می‌سازد. همگی این قراردادها زیر نظر مرکز فضایی مارشال در هانتسویل، آلاباما می‌باشد.

نگارخانه

• 
• 
• 
• 
•