برادران تاویانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برادران تاویانی
پائولو تاویانی (راست) و ویتوریو تاویانی (چپ)
زادهٔپائولو: ۸ نوامبر ۱۹۳۱
ویتوریو: ۲۰ سپتامبر ۱۹۲۹
سن مینیاتو، توسکانی، ایتالیا
درگذشتویتوریو: ۱۵ آوریل ۲۰۱۸ (۸۸ سال)
پائولو: ۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴ (۹۲ سال)
رم، ایتالیا
ملیت ایتالیا
پیشهکارگردان، فیلم‌نامه‌نویس
سال‌های فعالیت۱۹۶۲–۲۰۲۴
جایزه(ها)نخل طلای کن

برادران تاویانی (ایتالیایی: Paolo e Vittorio Taviani و ایتالیایی: Paolo and Vittorio Taviani) ویتوریو تاویانی (به ایتالیایی: Vittorio Taviani) (۲۰ سپتامبر ۱۹۲۹ – ۱۵ آوریل ۲۰۱۸) و پائولو تاویانی (۸ نوامبر ۱۹۳۱ – ۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴)، دو برادر کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ایتالیایی بودند که با دیدگاهی مارکسیستی[۱] مشترکاً فیلم می‌ساختند.[۲]

زندگی حرفه‌ای[ویرایش]

برادران تاویانی از کودکی با هم به سینما می‌رفتند و پس از بازگشت به خانه، داستان فیلم را با جزئیات برای مادرشان در آشپزخانه تعریف می‌کردند. اثرگذارترین فیلم بر آن دو آلمان، سال صفر ساخته روبرتو روسلینی بود که آن‌ها را با جنبش نئورالیسم آشنا کرد. آن‌ها در جوانی، تحت تأثیر جنبش نئورالیسم و سیاست روز، نمایش‌هایی را در زادگاهشان سن مینیاتو اجرا می‌کردند.[۱]

این دو، از کارگردانان برجسته نسل میانیِ سینمای ایتالیا محسوب می‌شدند. آن‌ها فیلم‌های کوتاه و بلند بسیاری تولید کردند. نزدیکی این دو برادر به یکدیگر به حدی بود که مارچلو ماسترویانی بازیگر مشهور ایتالیایی هر کدام را با نام هر دو صدا می‌زد و آن‌ها را «پائولو ویتوریو» می‌خواند.[۳]

برادران تاویانی در دهه ۱۹۶۰ میلادی کار خود را در عرصه سینمای موج نوی ایتالیا آغاز کردند. آغاز اوج دوره کاری آن‌ها در اواخر دهه ۱۹۷۰ بود. دو فیلم «سن‌میکله یک خروس داشت» (۱۹۷۱) (درام برگرفته از رمان لئو تولستوی) و «پدرسالار» (۱۹۷۷) با سرمایه‌گذاری تلویزیون ملی ایتالیا ساخته شدند. در نخستین شب پخش «پدر سالار» ۱۷ میلیون نفر این فیلم را تماشا کردند.[۱]

موفقیت بعدی آن‌ها شب سن لورنزو (۱۹۸۱) و کائوس (۱۹۸۴) بودند. پس از نزدیک به سه دهه آن‌ها بار دیگر با فیلم سزار باید بمیرد (۲۰۱۲) درخشیدند.[۱] آخرین فیلم مشترک آن‌ها «یک سؤال خصوصی» محصول ۲۰۱۷ بود.[۱] نخستین و آخرین فیلمی که پائولو تاویانی به تنهایی ساخت، «لئونورا آدیو» بود که در بخش رقابتی برلیناله ۲۰۲۲ حضور داشت.[۲]

گزیدهٔ فیلم‌شناسی[ویرایش]

جوایز[ویرایش]

این دو برادر برای فیلم پدرسالار (۱۹۷۷) برنده نخل طلای جشنواره بین‌المللی فیلم کن و همچنین برای فیلم سزار باید بمیرد خرس طلای جشنواره بین‌المللی فیلم برلین را در سال ۲۰۱۲ از آن خود کردند.[۴] «سن‌میکله یک خروس داشت» در جشنواره کن ۱۹۷۲ به عنوان فیلم برگزیده دو هفته کارگردانان معرفی شد.

درگذشت[ویرایش]

ویتوریو تاویانی برادر کوچکتر پائولو، ۱۵ آوریل ۲۰۱۸ در سن ۸۸ سالگی بر اثر بیماری درگذشت.[۶] پائولو تاویانی ۲۹ فوریه ۲۰۲۴ در سن ۹۲ سالگی در گذشت.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ یوسف لطیف پور-روزنامه‌نگار سینمایی (۲۹ فروردین ۱۳۹۷). «'سن میکله یه خروس داشت': درس‌های برادران تاویانی از توسکانی تا تهران». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ «برادران تاویانی؛ فیلمسازانی که فیلم‌هایشان وارد حافظه جمعی و تاریخ سینما شد». BBC News فارسی. ۲۰۲۴-۰۳-۰۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.
  3. «تاویانی، کارگردان «سزار باید بمیرد» درگذشت». euronews. ۲۰۱۸-۰۴-۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۴-۱۸.
  4. محمد عبدی (۲۰ فوریه ۲۰۱۲). «گفتگو با برادران تاویانی؛ برندگان خرس طلایی برلین». بی‌بی‌سی فارسی. بایگانی‌شده از اصلی در ۸ مه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۵ آوریل ۲۰۱۸.
  5. "24th Moscow International Film Festival (2002)". MIFF. Archived from the original on 2013-03-28. Retrieved 2013-03-31.
  6. «ویتوریو تاویانی، کارگردان سرشناس سینمای ایتالیا درگذشت». BBC News فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۳-۰۵.

منابع[ویرایش]