بایکونیک کاسپ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بایکونیک کاسپ

بایکونیک کاسپ (به انگلیسی Biconic cusp) یک روش ابتدایی برای مدلسازی مهار پلاسما بود.[۱] این روش‌ها در موسسه علوم ریاضیاتی کورانت در نیویورک توسط هارولد گراد در اواخر دهه ۱۹۵۰ و اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی مطالعه شدند.

شرح[ویرایش]

در این دستگاه میدان مغناطیسی با بکارگیری آهنرباهای الکتریکی نزدیک به هم ساخته می‌شد. این دستگاه یک ساختار تئوری بود که چگونگی مهار پلاسما را به نمایش می‌گذاشت. میدان‌های مغناطیسی با روبروی هم جای دادن دو سیم پیچ آهنربای الکتریکی به وجود می‌آمد، با روبروی هم قرار گرفتن قطب‌های این آهنرباهای الکتریکی در مرکز میدان مغناطیسی نقطه ای خنثی یا فاقد میدان مغناطیسی ایجاد می‌شد، این یک میدان نقطه صفر نامیده می‌شد. دکتر هارولد گراد این دستگاه‌ها را از دیدگاه تئوری بررسی کرد. میدان‌های مغناطیسی در این دستگاه، صفحه ای و متقارن بودند از این رو مدلسازی مهار پلاسما به آسانی صورت می‌گرفت.[۲][۳][۴]

منابع[ویرایش]

  1. Containment in a cusped Plasma System, Dr. Harold Grad, NYO-9496 ^
  2. J Berowitz, H Grad and H Rubin, in proceedings of the second United Nations International conference on peaceful uses of atomic energy, Geneva, 1958, Vol 31, Page 177
  3. Grad, H. Theory of Cusped Geometries, I. General Survey, NYO-7969, Inst. Math. Sci. , N.Y.U. , December 1, 1957 ^
  4. Berkowitz, J. , Theory of Cusped Geometries, II. Particle Losses, NYO-2530, Inst. Math. Sci. , N.Y.U. , January 6, 1959. ^