بال پرنده

بال‌های پرنده یک اندام جلویی جفتی در پرندگان است. بال‌ها به پرندگان توانایی پرواز را می‌دهند و سبب بالا رفتن می‌شوند.

پرندگان بدون پرواز زمینی بال‌های‌شان کوچک شده یا اصلاً بال ندارند (مانند موآ). در پرندگان آبزی بی‌پرواز (مانند پنگوئن‌ها)، بال‌ها می‌توانند نقش باله را داشته باشند.^[۱]

کالبدشناسی[ویرایش]

مانند بیشتر چهاراندامان دیگر، اندام جلویی پرندگان از شانه (با استخوان بازو)، ساعد (با استخوان زند زیرین و زند زبرین) و دست تشکیل شده‌است.

دست پرندگان به‌طور چشمگیری دگرگون شده‌است: برخی از استخوان‌های آن کوچک شده‌اند و برخی دیگر با یکدیگر ادغام شده‌اند. سه استخوان کف‌دستی و بخشی از استخوان‌های مچ دست به یک کارپومتاکارپوس تبدیل می‌شوند. استخوان‌های سه انگشت به آن چسبیده‌است. جلویی یک آلولا دارد - گروهی از پرها که مانند لت‌های هواپیما عمل می‌کنند. معمولاً این انگشت دارای یک استخوان بند انگشت، انگشت بعدی دارای دو استخوان و پشت یک استخوان است (اما برخی از پرندگان یک بند انگشت بیشتر در دو انگشت اول دارند - پنجه).

مشکل هویت انگشت[ویرایش]

استخوان‌های سه انگشت در بال پرنده حفظ شده‌است. حدود ۱۵۰ سال است که دربارهٔ اینکه آنها کدام انگشتان هستند بحث شده‌است و ادبیات گسترده‌ای به آن اختصاص داده شده‌است.^[۲] داده‌های کالبدشناختی، دیرینه‌شناسی و مولکولی نشان می‌دهد که این انگشتان ۱–۳ هستند، اما داده‌های جنین‌شناسی نشان می‌دهد که اینها در واقع انگشتان ۲–۴ هستند.^[۱] چندین فرضیه برای توضیح این اختلاف ارائه شده‌است. به احتمال زیاد، در پرندگان، جوانه‌های انگشت ۲–۴ آغاز دنباله برنامه ژنتیکی برای رشد انگشتان ۱–۳ هستند.^[۲]

شکل بال[ویرایش]

شکل بال در تعیین توانایی پرواز پرنده مهم است. شکل‌های مختلف با معاوضه‌های متفاوتی بین مزایایی مانند سرعت، مصرف کم انرژی و توانایی مانور مطابقت دارند. دو پارامتر مهم نسبت جهت و بارگذاری بال هستند. نسبت جهت نسبت طول بالها به میانگین وتر آن (یا مربع طول بال تقسیم بر مساحت بال) است. بارگذاری بال نسبت وزن به مساحت بال است.

بیشتر انواع بال پرندگان را می‌توان به چهار نوع دسته‌بندی کرد که برخی از آنها بین دو نوع از این نوع قرار می‌گیرند. این نوع بال‌ها عبارتند از بال‌های بیضی، بال‌های سرعت بالا، بال‌های با نسبت جهت بالا و بال‌های اوج‌گیری با شکاف‌ها.

پرستودریایی گلگون از بارگیری بال کم و نسبت جهت زیاد برای رسیدن به پرواز با سرعت کم استفاده می‌کند.

منابع[ویرایش]

↑ ^۱٫۰ ^۱٫۱ Vargas, A. O.; Fallon, J. F. (2005). "The Digits of the Wing of Birds Are 1, 2, and 3. A Review". Journal of Experimental Zoology Part B: Molecular and Developmental Evolution (Journal of Experimental Zoology Part B: Molecular and Developmental Evolution ed.). 304: 206–219. doi:10.1002/jez.b.21051. PMID 15880771.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ Young, R. L; Bever, G. S.; Wang, Z.; Wagner, G. P. (2011). "Identity of the avian wing digits: Problems resolved and unsolved". Developmental Dynamics (Developmental Dynamics ed.). 240: 1042–1053. doi:10.1002/dvdy.22595. PMID 21412936. Archived from the original on 22 June 2020. Retrieved 14 اكتبر 2022. {{cite journal}}: Check date values in: |access-date= (help)

[Vargas_2005-1] ۱٫۰ ^۱٫۱ Vargas, A. O.; Fallon, J. F. (2005). "The Digits of the Wing of Birds Are 1, 2, and 3. A Review". Journal of Experimental Zoology Part B: Molecular and Developmental Evolution (Journal of Experimental Zoology Part B: Molecular and Developmental Evolution ed.). 304: 206–219. doi:10.1002/jez.b.21051. PMID 15880771.

[Young_2011-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ Young, R. L; Bever, G. S.; Wang, Z.; Wagner, G. P. (2011). "Identity of the avian wing digits: Problems resolved and unsolved". Developmental Dynamics (Developmental Dynamics ed.). 240: 1042–1053. doi:10.1002/dvdy.22595. PMID 21412936. Archived from the original on 22 June 2020. Retrieved 14 اكتبر 2022. {{cite journal}}: Check date values in: |access-date= (help)

[۱]

[۲]