بالم لب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بالم لب خانگی

بالم لب نوعی موم یا پماد است با وجود ترکیبات نرم‌کننده و مرطوب‌کننده باعث لطافت و آبرسانی لب‌ها می‌شود. بالم لب‌ها با چربی کنترل شده مانع از ایجاد احساس سنگینی و چسبندگی لب شده و از طرفی از خشکی و ترک خوردن آن جلوگیری می‌کنند. بالم لب اغلب شامل موم زنبور عسل یا موم نخل، کافور، استیل الکل، لانولین، پارافین و بنزین و سایر مواد است. برخی انواع آن حاوی رنگ، طعم، عطر، فنل، اسید سالیسیلیک و ضدآفتاب هستند.[۱][۲]

اعتیاد[ویرایش]

برخی پزشکان ادعا کردند انواع خاصی از بالم لب می‌تواند اعتیادآور باشد یا حاوی موادی باشد که در واقع باعث خشک شدن می‌شوند.[۳] تولیدکنندگان بالم لب گاهی در سوالات متداول خود اظهار می‌کنند هیچ چیز اعتیادآور در محصولات آنها وجود ندارد یا همه مواد تشکیل دهنده فهرست و توسط FDA تأیید شده‌است.

منابع[ویرایش]

  1. Lydia Maria Francis Child (1833). The American Frugal Housewife. S.S. & W. Wood. pp. 116.
  2. Warentest, Stiftung. "Mineralöle in Kosmetika - Kritische Stoffe in Cremes, Lippenpflegeprodukten und Vaseline". www.test.de (به آلمانی). Retrieved 2021-08-23.
  3. "Avoiding Lip Balm Addiction". سی‌بی‌اس. Archived from the original on 26 January 2011. Retrieved 1 October 2011.