باشت
| باشت | |
|---|---|
| کشور |
 ایران |
| استان | کهگیلویه و بویراحمد |
| شهرستان | باشت |
| بخش | باشت |
| نام(های) دیگر | باشت باوی |
| نام(های) قدیمی | بنگرو |
| سال شهرشدن | ۱۳۸۹ خورشیدی |
| مردم | |
| جمعیت | ۲۰۶۹۹ نفر |
| میانگین دمای سالانه | ۲۲ c |
| میانگین بارش سالانه | 500 ml |
| روزهای یخبندان سالانه | ۰ |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | لطف‌الله موسوی |
| پیش‌شماره تلفنی | ۰۷۴۳ |
| شناسهٔ ملی خودرو | ۴۹ ص |
باشت شهری در استان کهگیلویه و بویراحمد در ایران است. این شهر در بخش باشت از توابع شهرستان باشت قرار گرفته‌است.
باشت از شهرهای تاریخی و باستانی ایران بوده که پیشینه آن به دوره هخامنشی می‌رسد. قلعه تاریخی بانو گشنسب از شاهزادگان یکی از پادشاهان هخامنش که وصف آن در شاهنامه آمده‌است روی کوهی کم ارتفاع به نام دو گوشی مشرف بر این شهر واقع است. در سفرنامه ناصر خسرو از این شهر به اسم بست یا بشت یاد شده‌است. البته در مورد اینکه ساکنان اولیه باشت چه کسانی بودند تردیدهایی وجود دارد. در دوره اخیر باشت دارای اولین مرکز اداری در آن ناحیه بوده‌است. قبل از تشکیل استان کهگلویه و بویر احمد باشت دارای مرکزیت اداری و انتظامی بوده‌است. بخشداری باشت در سال ۱۳۰۴ یعنی قبل از انعقاد نطفه شهرستانهای استان: یاسوج مرکز استان، گچساران و دهدشت تشکیل شده‌است. این شهر برخلاف دیگر مناطق استان از آب و هوای معتدل و کشاورزی و باغداری و دامداری برخوردار است. به نحوی که در دشت‌های آن برنج نیز به وفور کشت می‌شد ولی در طول یک دهه گذشته با خشکسالی شدید مواجه شد و در حال حاضر ذرت کشت می‌شود.[نیازمند منبع]
آثار تاریخی[ویرایش]
یکی از آثار بی‌نظیر تاریخی شهرستان باشت دو ستون سنگی معروف به دو گور دوپا واقع در روستای شوش سفلی ست که تاکنون ناشناخته مانده‌است. این اثر تاریخی در سال ۱۳۷۹ به شماره ۲۹۸۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. بنا به روایتی این دو ستون باقی ماندهٔ آتشکده ای است که به قبل از اسلام تعلق دارد.[۱]
گردشگری[ویرایش]
از مناطق گردشگری باشت می‌توان شلالدون، سرابیز، کلگه امیشخی، رودخانه شاه بهرام، شوش، بایه خون، آبدهگاه، پشت کوه، ماهور باشت و… را نام برد.
مردم‌شناسی[ویرایش]
زبان[ویرایش]
مردم باشت از قوم لر و از ایل باوی هستند. ایل باوی از پنج تیره بزرگ و چهل طایفه بزرگ تشکیل شده‌است.[۲]
جمعیت[ویرایش]
جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۰، برابر با ۲۰٬۶۹۹ نفر بوده‌است.[۳]
پیوند به بیرون[ویرایش]
منابع[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «دو گور دو پا کجاست؟». ایسنا.
- ↑ «باشت». دانشنامه جهان اسلام. بازبینی‌شده در ۲ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ «سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ در استان کهگیلویه و بویراحمد» (فارسی). مرکز آمار ایران.
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک مکان جغرافیایی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
