باشت
| باشت باشت | |
|---|---|
 | |
| کشور |  ایران |
| استان | کهگیلویه و بویراحمد |
| شهرستان | باشت |
| نام(های) دیگر | باشت |
| نام(های) پیشین | کوتا ، قوتا ، کتا ، کته ،بشت ، بست نام محلات قدیمی : محله بنگرو ، محله کمایی ، محله گرجی ، محله قدم آباد |
| مردم | |
| جمعیت | ۸،۶۹۹ نفر |
| میانگین دمای سالانه | ۲۲ c |
| میانگین بارش سالانه | 500 ml |
| روزهای یخبندان سالانه | ۰ |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | لطف الله موسوی |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۷۴۳ |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۴۹ ص |
باشت شهری درجنوب غربی استان کهگیلویه و بویراحمد در ایران است. این شهر مرکز شهرستان باشت است.
باشت از شهرهای تاریخی و باستانی ایران بوده که پیشینه آن به دوره هخامنشی می‌رسد. قلعه تاریخی بانو گشنسب از شاهزادگان یکی از پادشاهان هخامنش که وصف آن در شاهنامه آمده‌است روی کوهی کم ارتفاع به نام دو گوشی مشرف بر این شهر واقع است. در سفرنامه ناصر خسرو از این شهر به اسم بست یا بشت یاد شده‌است. البته در مورد اینکه ساکنان اولیه باشت چه کسانی بودند تردیدهایی وجود دارد. در دوره اخیر باشت دارای اولین مرکز اداری در آن ناحیه بوده‌است. قبل از تشکیل استان کهگلویه و بویر احمد باشت دارای مرکزیت اداری و انتظامی بوده‌است. بخشداری باشت در سال ۱۳۰۴ یعنی قبل از انعقاد نطفه شهرستانهای استان: یاسوج مرکز استان، گچساران و دهدشت تشکیل شده‌است. این شهر برخلاف دیگر مناطق استان از آب و هوای معتدل و کشاورزی و باغداری و دامداری برخوردار است. به نحوی که در دشت‌های آن برنج نیز به وفور کشت می‌شد ولی در طول یک دهه گذشته با خشکسالی شدید مواجه شد و در حال حاضر ذرت کشت می‌شود.[نیازمند منبع]
آثار تاریخی[ویرایش]
یکی از آثار بی‌نظیر تاریخی شهرستان باشت دو ستون سنگی معروف به دو گور دوپا واقع در روستای شوش سفلی ست که تاکنون ناشناخته مانده‌است. این اثر تاریخی در سال ۱۳۷۹ به شماره ۲۹۸۵ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. بنا به روایتی این دو ستون باقی ماندهٔ آتشکده ای است که به قبل از اسلام تعلق دارد.[۱]
باشت[بستیمه] در گلنبشته های هخامنشی
- در پی مطالعات نوین در زمینه ی الواح کشف شده تخت جمشید نام بسیاری از مکان ها و شهرهای ایران عصر هخامنشی برای محققین مشخص شده است.در این میان بنابر نظریه های باستان شناسی و بر پایه ی مطالعات گسترده جای نامه های جغرافیایی نام شهر باستانی باشت در استان کهگیلویه و بویراحمد در عصر امپراتوری هخامنشی بستیمه بوده است که بارها در گلنوشته های آن عصر منعکس شده است.
گردشگری[ویرایش]
از مناطق گردشگری باشت می‌توان
رود رونه،روستای زیبای گورو(شادگان)،کوهسرک، آبشار گورو(شادگان)، شلالدون، سرابیز، کلگه امیشخی، رودخانه شاه بهرام، شوش، بایه خون، آبدهگاه، پشت کوه، ماهور باشت و کوه خامی نام برد.
مردم‌شناسی[ویرایش]
زبان[ویرایش]
مردم باشت از قوم لر و از ایل باوی هستند. ایل باوی از چهار تیره بزرگ شیخ جلیل، دولتیاری، گشین و عالیشاهی تشکیل شده است و هر تیره خود شامل چند طایفه است.[۲]
جمعیت[ویرایش]
جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۰، برابر با ۲۰٬۶۹۹ نفر بوده‌است.[۳]
پیوند به بیرون[ویرایش]
https://www.facebook.com/basht.ziba آدرس Facebook باشت
منابع[ویرایش]
- تعداد جمعیت و خانوار تا سطح آبادی براساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۰
پانویس[ویرایش]
- ↑ «دو گور دو پا کجاست؟». ایسنا.
- ↑ «باشت». دانشنامه جهان اسلام. دریافت‌شده در ۲ اکتبر ۲۰۱۷.
- ↑ «سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ۱۳۹۰ در استان کهگیلویه و بویراحمد». مرکز آمار ایران.
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک مکان جغرافیایی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
| مرکز شهرستان | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| بخش |
| ||||||||||||||||