بازی‌درمانی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بازی درمانی (به انگلیسی: play therapy) کاربرد موقعیت‌های بازی در یک زمینه درمانی است.
شیوه‌های پیچیده گوناگونی در بازی درمانی وجود دارد،ولی همه آن‌ها را می‌توان به دو طبقه اصلی تقسیم کرد:۱-تشخیصی،که در آن رفتار کودک در یک موقعیت بازی،الگوهایی را که حاکی از مشکلات هیجانی و اجتماعی-تعاملی ویژه‌است آشکار می‌کند.۲-درمانی،که در آن محیط بازی شرایطی را فراهم می‌آورد که هیجان‌ها و احساس‌های سرکوفته امکان بیان آزادانه را پیدا می‌کنند.کاربرد نخست،از بسیاری جهات ،نوعی آزمون فرافکن در زندگی واقعی و مورد دوم از مفهوم نظری تخلیه هیجانی(پالایش)مشتق شده‌است.[۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ آرتور اس ربر(1995).فرهنگ روان شناسی (توصیفی).ترجمه یوسف کریمی و دیگران(1390)،انتشارات رشد،تهران،صفحات 694-693
ویکی‌پدیای انگلیسی بازدید:16 دی 1390 خورشیدی.
