بازرس بهداشت محیط

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مأمور بهداشت محیط

مطابق با گایدلاین بازرسی بهداشتی مراکز تهیه و توزیع مواد غذایی و اماکن عمومی مرکز سلامت محیط و کار، تعریف مأمور بهداشت محیط عبارتست از: شخصی که مسئول توسعه، پیاده‌سازی و اجرای سیاست‌های بهداشتی از جمله بهداشت محیط می‌باشد. مأمور بهداشت محیط خطرات بهداشتی بالقوه پیرامون محیط زندگی را شناسایی نموده و روش یا روش‌های آن را توصیه می‌نماید. ماموران بهداشت محیط باید دارای مدرک دانشگاهی در مقطع کاردانی، کارشناسی یا کارشناسی ارشد در رشته مهندسی بهداشت محیط و گرایش‌های مرتبط باشند.[۱][۲] همچنین مطابق بند 3 ماده یک آیین‌نامه اجرایی قانون اصلاح ماده 13 قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی بازرس بهداشت محیط فردی است که با دریافت کارت بازرسی از وزارت بهداشت، به عنوان بازرس یا مأمور بهداشت محیط شناخته می‌شود جهت کنترل و نظارت‌های حوزه موضوع آیین‌نامه اجرایی مذکور فعالیت می‌نماید.[۳]

در سال ۱۳۹۲ شمسی حدود ۴۰۰۰ نفر و تا سال ۱۴۰۲ نزدیک به ۸۰۰۰ مأمور یا کارشناس بهداشت محیط در سطح مراکز بهداشتی‌درمانی ایران مشغول به فعالیت هستند.[۴] بازرسان یا مأموران بهداشت محیط با کاربرد توانایی‌های خود و تلفیق آن با جنبه‌های بهداشتی و انجام مداخلات لازم از طریق کنترل فاکتورهای زیست محیطی مؤثر بر سلامت، در کنار دیگر کارشناسان بهداشتی مثل بهداشت عمومی و مبارزه با بیماریهای بهداشت مدارس و... تلاشگران ارتقاء سطح بهداشت و پیشگیری از بیماری‌ها در شبکه‌های بهداشتی ایران محسوب می گردند.

مامورین بهداشت محیط طبق رای 407 به تاریخ 1396/05/03 دیوان عدالت اداری کشور ضابط خاص قضائی محسوب نمی شوند.( لازم به ذکر است بازرس لزوما ضابط قضایی محسوب نمی شودو حدود اختیارات آن متفاوت می باشد ).[ویرایش]

ماموران یا کارشناسان بهداشت محیط در کشورهای مختلف با نام‌های گوناگونی از جمله:

  • افسر بهداشت محیط (به انگلیسی: environmental health officer)
  • افسر حفاظت از محیط (به انگلیسی: environmental protection officer)
  • بازرس بهداشت عمومی (به انگلیسی: public health inspector)
  • متخصص بهداشت محیط (به انگلیسی: environmental health specialist)
  • متخصص محیط (به انگلیسی: environmental specialist)

نیز نامیده می‌شوند.[۵]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ فوریه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۳.
  2. «نسخه آرشیو شده» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰ ژوئن ۲۰۱۳.
  3. آیین‌نامه اجرایی قانون اصلاح ماده 13 قانون مواد خوردنی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی مصوب 1392/2/18
  4. http://farsnews.ir/newstext.php?nn=13920105000195
  5. http://en.wikipedia.org/wiki/Environmental_health