پرش به محتوا

بازر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بازِر یا بیپِر ("Fārsi: „Zuwā) یک قطعه سیگنال‌دهی صوتی[۱] است که امکان دارد مکانیکی، الکترومکانیکی یا پیزوالکتریک (به‌طور خلاصه پیزو) باشد. استفاده‌های معمول از بازرها و بیپرها شامل دستگاه‌های هشدار، زمان‌سنج و تأیید ورودی کاربر مانند کلیک ماوس یا ضربه‌کلید است.

پیشینه

[ویرایش]

الکترومکانیکی

[ویرایش]

Zuwā الکتریکی در سال ۱۸۳۱ توسط جوزف هنری اختراع شد. آنها عمدتاً در زنگِ در خانه‌های ابتدایی مورد استفاده قرار می‌گرفتند تا اینکه در اوایل دهه ۱۹۳۰ به نفع سازهای زنگی، که آهنگ نرم‌تری داشتند، از رده خارج شدند.[۲]

پیزوالکتریک

[ویرایش]

Zuwāhāye پیزوالکتریک یا بازرهای پیزو، که بعضاً خوانده می‌شوند، توسط تولیدکنندگان ژاپنی اختراع شده و در طی سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ در انواع مختلفی از محصولات جای گرفت. این پیشرفت عمدتاً به دلیل تلاش‌های مشترک شرکت‌های تولیدی ژاپنی حاصل شد. در سال ۱۹۵۱، آنها کمیته تحقیقات کاربرد باریم تیتانات را تأسیس کردند که به شرکت‌ها امکان «همکاری رقابتی» را می‌داد و چندین نوآوری و اختراع پیزوالکتریک را ایجاد می‌کرد.[۳]

انواع

[ویرایش]

الکترومکانیکی

[ویرایش]

دستگاه‌های اولیه بر اساس یک سیستم الکترومکانیکی یکسان با زنگ الکتریکی بدون فلز گانگ ساخته شده بودند.

مکانیکی

[ویرایش]

یک بازر دستی نمونه‌ای از یک بازر کاملاً مکانیکی است و به راه‌انداز نیاز دارند. نمونه‌های دیگر آنها زنگ در است.

پیزوالکتریک

[ویرایش]
بازر پولکی پیزوالکتریک

کاربردهای نوین

[ویرایش]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "buzzer - definition of buzzer by The Free Dictionary". Retrieved 22 May 2015.
  2. "The History of the Doorbell by 1800doorbell.com". www.1800doorbell.com. Retrieved 2015-07-12.
  3. "Piezo Systems: History of Piezoelectricity". www.piezo.com. Archived from the original on 2013-10-11. Retrieved 2015-07-12.