بازده سلول خورشیدی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گرد و غبار روی سطح ماژول (نشان داده شده با نقاط تیره) باعث کاهش انرژی دریافتی می‌شوند.

بازده سلول خورشیدی به نسبت انرژی الکتریکی خروجی به انرژی نور خورشید دریافتی گفته می‌شود. بدین ترتیب بازده تبدیل انرژی (η) یک سلول خورشیدی درصدی از انرژی خورشیدی است که به سلول می‌رسد و از رابطهٔ زیر قابل محاسبه است:[۱]

پارامترهای زیادی بر این بازده مؤثرند که از آن جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

تا سپتامبر ۲۰۱۳ بیشترین بازده سلول خورشیدی ۴۴٫۷٪ بوده است.[۲]

عوامل مؤثر بر بازده[ویرایش]

این عوامل که پیشتر ذکر شدند در ذیل شرح داده می‌شوند.

محدودیت بازده ترمودینامیکی[ویرایش]

حداکثر بازده پایستاری که طبق قانون موتور گرمایی کارنو قابل دستیابی است با احتساب دمای ۵۸۰۰کلوین سطح خورشید و ۳۳۰ کلوین در سطح زمین ۹۵٪ خواهد بود که با احتساب آنتروپی فوتون‌های ساطع شده از سطح خورشید به حدود ۸۶٪ می‌رسد.[۳]

بازده کوانتومی[ویرایش]

حداکثر نقطه توان[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Photovoltaic Cell Conversion Efficiency Basics". U.S. Department of Energy. Retrieved 6 Sep 2014.
  2. "World record solar cell with 44.7% efficiency". ScienceDaily. Retrieved 2014-06-22.
  3. A. De Vos and H. Pauwels (1981). "On the Thermodynamic Limit of Photovoltaic Energy Conversion". Appl. Phys. 25: 119–125. Bibcode:1981ApPhy..25..119D. doi:10.1007/BF00901283.

پیوند به بیرون[ویرایش]