بازدارنده کربنیک آنهیدراز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بازدارنده کربنیک آنهیدراز
کلاس دارویی
شناسه‌های دسته‌بندی
موارد مصرفآب‌سیاه
کد ای‌تی‌سیS01EC
هدف زیستیکربنیک آنهیدراز
داده‌های بالینی
در وبگاه دراگزDrug Classes
پیوند به بیرونی
سمپD002257
در ویکی‌داده

بازدارنده‌های کربنیک آنهیدراز (انگلیسی: Carbonic anhydrase inhibitors) به گروهی از داروهای بازدارندهٔ فعالیت کربنیک آنهیدراز گفته می‌شود که استفاده‌های درمانی متفاوتی دارند.

این داروها در درمان آب‌سیاه، ارتفاع‌زدگی، زخم معده و دوازدهه، پُرفشاری درون‌جمجمه‌ای با علت نامشخص، برخی اختلالات عصبی و پوکی استخوان کاربرد دارند و گروهی از آنان نیز ادرارآور هستند.[۱][۲][۳]

برخی از این داروها عبارتند از: استازولامید، متازولامید، دورزلامید، برینزولامید، دی‌کلرفنامید.

دو داروی ضد صرع توپیرامات[۴] و زونیساماید نیز بازدارندهٔ ضعیف کربنیک آنهیدراز هستند.

موارد منع مصرف[ویرایش]

عوارض جانبی[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Supuran CT, Scozzafava A, Conway J, eds. (2004). Carbonic anhydrase: its inhibitors and activators. Boca Raton: CRC Press. ISBN 978-0-415-30673-7.[کدام صفحه؟]
  2. Supuran, Claudiu T; Scozzafava, Andrea (2000). "Carbonic anhydrase inhibitors and their therapeutic potential". Expert Opinion on Therapeutic Patents. 10 (5): 575–600. doi:10.1517/13543776.10.5.575.
  3. Supuran, Claudiu T.; Scozzafava, Andrea; Casini, Angela (2003). "Carbonic anhydrase inhibitors". Medicinal Research Reviews. 23 (2): 146–89. doi:10.1002/med.10025. PMID 12500287.
  4. Rogawski MA, Löscher W, Rho JM (2016). "Mechanisms of action of antiseizure drugs and the ketogenic diet". Cold Spring Harb Perspect Med. 6 (5): 223–86. doi:10.1101/cshperspect.a022780. PMID 26801895. Archived from the original on 22 June 2017. Retrieved 3 June 2018.
  5. Webster, L. T.; Davidson, C. S. (1956). "Production of Impending Hepatic Coma by a Carbonic Anhydrase Inhibitor, Diamox". Experimental Biology and Medicine. 91 (1): 27–31. doi:10.3181/00379727-91-22159. PMID 13297699.
  6. Leaf, Alexander; Schwartz, William B.; Relman, Arnold S. (1954). "Oral Administration of a Potent Carbonic Anhydrase Inhibitor (Diamox)". New England Journal of Medicine. 250 (18): 759–64. doi:10.1056/NEJM195405062501803. PMID 13165895.

پیوند به بیرون[ویرایش]