ایل میلان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
طرحی از لباس زنانه کردی

میلان نام یکی از ایل‌های کرد ایران است که درشهرهای شمالی استان آذربایجان غربی می‌باشد. بخشی از مردم این ایل در حوزه شهرستان مهاباد، کرج و تهران نیز زندگی می‌کنند.[۱] زبان مرسوم و جاری بین مردم ایل میلان کردی کرمانجی است. بیشتر مردم این ایل در شمال استان آذربایجان غربی در شهرستان‌های ماکو ،شوط ،پلدشت ،چایپاره ،چالدران و خوی ساکن هستند. ایل میلان دارای ادبیات خاص خود است که تاریخ‌های گذشته را با یک ادبیات خاص غنایی تحت عنوان کلام بیان می‌کند. کسی که کلام را می‌گوید {دنگبژ} است و مشهورترین دنگبژ که شاگرد نیز ملقب به ﴿شاکرو﴾ باشند از افراد مورد علاقهٔ این ایل است. این ایل در تواریخ گذشته به دلیل قدرت بزرگی که داشته یکی از ایل‌های مهم در حکومت‌های گذشتهٔ ایران به‌شمار می‌آمده است و به همین دلیل برخی از شاه‌های ایران برخی از طوایف این ایل را به قسمت‌های مختلف ایران تبعید کرده‌اند. ایل میلان به دو دسته بزرگ به نام «میلان» و «خلکانی» تقسیم می‌شود.[۲]

میلان دارای طوایف متعددی است که می‌توان به اوموئی میلان، قوردویی، بروکی، دودکانلو، مصرکانلو، قلیکی، دلائی، شیخ کانلو، مروئی، کچلانلو تقسیم می‌شود.

قسمتی از ارومیه، سلماس، خوی، قره ضیاالدین، پلدشت، شوط، چالدران و ماکو متشکل از اقوام میلان هستند و حتی بخش‌های از استان وان ترکیه را نیز شامل می‌شوند.

منابع[ویرایش]

  1. Walker, James, Mark Sykes (1908). "The kurdish Tribes". The Journal of the Royal Anthropological Institute of Great Brttain and Ireland (به انگلیسی). London: HANOVER SQUARE (XXXVIII): 470.
  2. کلانتری، منوچهر (۱۳۴۵). «ایل میلان». انتشارات اداره فرهنگ عامه. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۵ آوریل ۲۰۲۱.

پیوند به بیرون[ویرایش]

نوشتار ایل میلان، در گاهنامه هنر و مردم

جستارهای وابسته[ویرایش]