ایلیوشین ایل-۳۸

ایلیوشین ۳۸
ایلیوشین ایل-۳۸ نیروی دریایی هند در سال ۲۰۰۷
کاربری	هواگرد ضد زیردریایی و هواگرد گشت دریایی
گروه طراحی	ایلیوشین
نخستین پرواز	۲۸ سپتامبر ۱۹۸۱
معرفی	۱۹۶۷
وضعیت	در خدمت
کاربر اصلی	هوا دریای شوروی (historical) هوا دریای روسیه هوا دریای هند
ساخته‌شده	۱۹۶۷-۱۹۷۲
تعداد ساخته‌شده	۵۸
توسعه‌یافته از	ایلیوشین ایل-۱۸

ایلیوشین ایل-۳۸ "دلفین" ( نام ناتو : می ) یک هواپیمای گشت دریایی و هواپیماهای جنگی ضد زیر دریایی است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی شده است. این هواپیما نسخه توسعه یافته یلیوشین ایل-۱۸ بود.

ایلیوشین ایل-۳۸ ممکن است در 18 مه 1979 از USS Midway کم عبور کند

انواع مختلف

Ilyushin IL-38 بدون مارک ، که بعداً در سال ۱۹۸۳ به نیروی دریایی هند تحویل داده شد و اولین Il-38 نیروی دریایی بود که به استاندارد SD ارتقا یافت.

ایل-۳۸

هواپیماهای تولیدی

ایل-۳۸ام

به عنوان بخشی از سیستم سوخت گیری هوای با استفاده از کاوشگر و گیرنده اصلاح شده. ساخته نشده است.

ایل-۳۸ ام زد

تانکر نوع ایل -۳۸. فقط نمونه اولیه

ایل-۳۸ان

نوع پیشرفته ای که گاهی اوقات به عنوان Il-38SD برای Sea Dragon گفته می شود ، که یک سیستم جستجو و ردیابی جدید است. نسخه نیروی دریایی روسیه مجهز به سیستم Novella P-38 است. نولا P-38 قادر است اهداف هوایی را در محدوده تا 90 کیلومتر پیدا کند و اشیاء سطحی را در شعاع 320 کیلومتر دنبال کند ، می تواند 32 هدف فوق و زیر آب را به طور همزمان ردیابی کند. 8 هواپیما به نیروی دریایی روسیه تحویل داده شده است. هواپیماهای ضد زیردریایی مدرن با ناوگان اقیانوس آرام و شمال روسیه وارد کار شدند.

کاربران

Il-38 نیروی دریایی هند در INS Hansa در گوا ، با یک توپولوف Tu-142 در پیش زمینه

هند

• هوا دریای هند

روسیه

• هوا دریای روسیه

اتحاد جماهیر شوروی

• هوا دریای شوروی

مشخصات (Il-38)

داده‌ها از Russian Navy at RIAT 1996

ویژگی‌های کلی

• خدمه: seven-eight
• طول: ۴۰٫۱۸۵ متر (۱۳۱ فوت ۱۰ اینچ)
• پهنای بال: ۳۷٫۴ متر (۱۲۲ فوت ۸ اینچ)
• ارتفاع: ۱۰٫۱۷ متر (۳۳ فوت ۴ اینچ)
• مساحت بال‌ها: ۱۴۰ متر مربع (۱٬۵۰۰ فوت مربع)
• وزن خالی: ۳۵٬۵۰۰ کیلوگرم (۷۸٬۲۶۴ پوند)
• بیشترین وزن برخاست: ۶۶٬۰۰۰ کیلوگرم (۱۴۵٬۵۰۵ پوند)
• پیشرانه هواگرد: 4 عدد turboprop engines Ivchencko/Progress AI-20M،‏ ۳٬۱۵۱ کیلووات (۴٬۲۲۵ اسب بخار) در هر موتور

عملکرد

• حداکثر سرعت: ۶۴۵ کیلومتر بر ساعت (۴۰۱ مایل بر ساعت؛ ۳۴۸ گره)
• برد معبر: ۷٬۵۰۰ کیلومتر (۴٬۶۶۰ مایل؛ ۴٬۰۵۰ مایل دریایی)
• مداومت پروازی: 13 hours
• حداكثر ارتفاع: ۱۱٬۰۰۰ متر (۳۶٬۰۰۰ فوت)
• نرخ صعود: ۵٫۳۳ متر بر ثانیه (۱٬۰۴۹ فوت بر دقیقه)

جستارهای وابسته

• ایلیوشین ایل-۱۸
• برگه آتلانتیک
• لاکهید پی-۳ اوریون
• هاوکر سیدلی نمرود

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Ilyushin Il-38». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۹.