ایلیوشین ایل-۱۸
| ابل-۱۸ / ایل-۲۰ / ایل-۲۲ | |
|---|---|
_(8664119564).jpg)
| |
| ایل-۱۸ هواپیمایی اینترفلاگ در ۱۹۷۰ | |
| کاربری | توربوپراپ هواپیمای مسافربری و هواگرد شناسایی |
| کشور سازنده | اتحاد جماهیر شوروی |
| تولیدکننده | Moscow Machinery Plant No. 30 |
| طراح | ایلیوشین |
| نخستین پرواز | ۴ ژوئیه ۱۹۵۷ |
| وضعیت | عدم تولید، کاربری محدود نظامی و تجاری |
| کاربر اصلی | آئروفلوت روسیه ایرلاینز |
| ساخته‌شده | ۱۹۵۷–۱۹۸۵ |
| تعداد ساخته‌شده | حداقل ۶۷۸ فروند[۱] |
| هزینه هر فروند | $۲۴۵۰۰۰۰۰ (معادل دلار آمریکا در سال ۲۰۱۱) |
| توسعه‌یافته به | ایلیوشین ایل-۳۸ |
ایلیوشین ایل-۱۸ (روسی: Илью́шин Ил-۱۸؛ نام ناتو: کوت) یک هواپیمای توربوپراپ مسافربری بزرگ است که اولین بار در سال ۱۹۵۷ پرواز کرد و یکی از بهترین و با دوام‌ترین هواپیماها در دوران شوروی شناخته می‌شد. هواپیمای ایل ۱۸ برای چندین دهه یکی از هواپیماهای اصلی جهان بود و به‌صورت گسترده صادر می‌شد. با توجه به دوام فریم هواپیما، نمونه‌های زیادی با بیش از ۴۵۰۰۰ ساعت پرواز از این هواپیما وجود دارد که هنوز در دو نوع نظامی و غیرنظامی (به صورت محدود) عملیاتی است. جانشین ایل -۱۸ هواپیمای جت دوربرد ایلیوشین ایل-۶۲ بود.
تاریخچه عملیاتی[ویرایش]
اولین ایل-۱۸ که در ابتدا مجهز به موتورهای کوزنتسوف ان‌کی-۴ بود، در ۴ ژوئیهٔ ۱۹۵۷ پرواز کرد. در ۱۷ سپتامبر ۱۹۵۸ این هواپیما برای اولین بار با موتورهای جدید Ivchenko AI-20 پرواز کرد. ولادیمیر کوکی ناکی خلبان آزمایش‌گر این پرواز بود. بین سال‌های ۱۹۵۸ و ۱۹۶۰ بیست و پنج رکورد جهانی توسط این هواپیما کسب شد که در میان آن‌ها برد پرواز و رکوردهای ارتفاع با بارهای مختلف به‌دست آمد. در سال ۱۹۵۸ این هواپیما موفق به کسب جایزهٔ نمایشگاه جهانی بروکسل شد. در آوریل ۱۹۷۹از یک بنای یادبود در فرودگاه شرمتیوو برای بزرگداشت این هواپیمای قابل توجه رونمایی شد.
۱۷ خط هوایی خارجی حدود ۱۲۵ فروند هواپیمای ایل-۱۸ را به خدمت گرفتند که بین ۱۰۰ تا ۱۲۰ صندلی داشتند. Iیل-۱۸ هنوز در سیبری، کره شمالی و خاورمیانه در حال خدمت است، در حالی که تعدادی از نمونه‌های تولید شده در اواسط دههٔ ۱۹۶۰ در آفریقا و آسیای جنوبی همچنان تا سال ۲۰۱۴ استفاده می‌شد. این هواپیما در ظرفیت‌های مختلف نظامی از جمله جنگ الکترونیکی و شناسایی الکترونیکی Il-22PP که در اکتبر سال ۲۰۱۶ وارد خدمت شد، عمل می‌کند.[۲]
یک ایل-۱۸ (ثبت DDR-STD) متعلق به اینترفلاگ و به عنوان وسیله حمل و نقل توسط رهبران آلمان شرقی از جمله اریش هونکر استفاده شده بود و به هتلی در هلند تبدیل شده‌است.[۳]
تا ژوئیهٔ سال ۲۰۱۸، ۷ فروند ایلیوشین-۱۸ در حال خدمت برای ۶ اپراتور وجود دارد.[۴]
انواع مختلف[ویرایش]
.jpg)
- ایل-۱۸
- طراحی نمونه اولیه تنها خانواده ایل-۱۸.
- ایل-۱۸اِی
- مدل تولید اصلی، معادل پیش تولید، با موتورهای توربوپراپ Kuznetsov NK-4 یا Ivchenko AI-20. حدود ۲۰ فروند ساخته شده‌است.
- ایل-۱۸بی
- اولین مدل تولید بزرگ، یک فروند هواپیمای متوسط که می‌تواند ۸۴ مسافر را در خود جای دهد.
- ایل -۱۸ کامبی
- هواپیماهای ایل-۱۸ به پیکربندی مسافر / بار تغییر یافته‌است
- ایل-۱۸دی
- شبیه به Il-18I، اما مجهز به مخزن سوخت بخش مرکزی اضافی برای افزایش دامنه است. این نسخه با چهار موتور توربوپراپ Ivchenko AI-20M. ۳٬۱۶۹ کیلووات (۴٬۲۵۰ اسب بخار کوتاه) مجهز شده‌است.
- رله ارتباطات Il-18D
- سه هواپیما اصلاح شده برای ارائه رله ارتباطی بین هواپیماهای VIP و اعضای دولت.
- Il-18D Pomor
- یک Il-18D به هواپیمای شناسایی شیلات (Pomor = شخصی که در دریا زندگی می‌کند) تبدیل شده‌است.
- سالن Il-18D
- نسخه VIP از Il-18D
- Il-18DORR
- دو Il-18D به عنوان هواپیمای شناسایی ماهیگیری برای انستیتوی قطبی ماهیگیری و اقیانوس‌شناسی قطبی اصلاح شده، این اصلاحات عمدت شامل تجهیزات تجهیزات مأموریت تخصصی بود. اولین بار در سال ۱۹۸۵ پرواز شد و بعداً به عنوان استاندارد -18D اصلاح شد.
- ایل-18E
- مشابه با Il-18I، اما بدون افزایش ظرفیت سوخت.
- سالن Il-18E
- نسخه حمل و نقل VIP از Il-18E.
- Il-18Gr
- هواپیما تبدیل به پیکربندی محموله، (Gr - Gruzovoy - محموله).
- Il-18GrM
- چندین هواپیمای ایل -۱۸ با افزودن در محموله جانبی تحت فشار، به استاندارد Gr تغییر یافته‌است.
- ایل -۱۸
- مجهز به موتورهای ۳٬۱۶۹ کیلووات (۴٬۲۵۰ اسب بخار کوتاه) قدرتمند Ivchenko AI-20M، تولید ۳٬۱۶۹ کیلووات (۴٬۲۵۰ اسب بخار کوتاه) در صندلی بزرگ شده با حرکت صندوق عقب فشار به عقب توسط ۱٫۶۴ متر (۵ فوت) صندلی‌ها به ۱۲۲ مسافر افزایش یافت
- Il-18LL
- (Letayuschchaya Laboratoriya - آزمایشگاه پرواز)، یک هواپیمای اصلاح شده از Il-18A به عنوان یک بستر ضدیخ و یک Il-18V که توسط مرکز تست پرواز چکوسلواکی به عنوان موتور تست شده استفاده می‌شود.
- ایل-18RT
- دو آزمایش Il-18V به عنوان Telemetry Relay Aircraft برای آزمایش موشک و آزمایش‌ها وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین اصلاح شد.
- Il-18RTL
- نمونه اولیه برای Il-20RT، تبدیل شده از Il-18A c / n 188000401.
- ایل-18S
- نوع VIP Il-18B
- Il-18SL
- تعیین تعدادی از هواپیماهای آزمایشگاهی و تحقیقاتی مختلف، معمولاً دارای پسوند نامه ای همچون SL-18D برای آزمایش‌ها هواپیما بود.
- ایل-18T
- این تعیین شده به هواپیماهای حمل و نقل باری غیرنظامی و نظامی تبدیل شده از هواپیماهای Il-18A / B / V داده شد.
- Il-18AT: نسخه حمل و نقل نظامی / Medevac بر اساس Il-18A
- Il-18BT: نسخه حمل و نقل نظامی / Medevac مبتنی بر Il-18B
- Il-18VT: نسخه حمل و نقل نظامی / Medevac بر اساس Il-18V
- Il-18TD
- یکی Il-18T به عنوان یک نوع حمل و نقل نظامی اصلاح شد تا ۶۹ مورد از برانکار یا ۱۱۸ چترباز را بگیرد. توسط ارتش تحت تعقیب نیست که به استاندارد Il-18D تبدیل شود.
- ایل -18USh
- یکی از Il-18V به عنوان یک مربی ناوبری شامل دو پنجره پشتی اصلاح شد. اگرچه مورد آزمایش قرار گرفت و قابل قبول بود، نیروی هوایی اتحاد جماهیر شوروی از نوع جتهای دوقلوی Tupolev Tu-124 به جای آن استفاده کرد.
- Il-18V
- نسخه استاندارد Aeroflot که در سال ۱۹۶۱ وارد سرویس شد. موتور Il-18V با چهار موتور توربوپراپ Ivchenko AI-20K ساخته شده و دارای ۹۰ تا ۱۰۰ مسافر بود.
- سالن Il-18V
- نسخه VIP از Il-18V
- Il-18V / قطبی
- یک Il-18V برای Polarnaya Aviatsiya اصلاح شده - استفاده از هواپیمایی قطبی.
- Il-18V-26A
- یک Il-18V اصلاح شده برای Polyarnaya Aviatsiya اصلاح شده - استفاده از هواپیمایی قطبی با یک مخزن سوخت کمکی در کابین، طرح پنجره تجدید نظر شده و مخازن روغن بزرگ شده در موتورها، پوشیده از مناقصه‌های بیرون زده در موتورهای موتور (که گاه به آن Il-18D گفته می‌شود) قبل از ظهور مدل D واقعی).
- کالیبراسیون Il-18V
- یک Il-18V منفرد که توسط Interflug برای کالیبراسیون در داخل استفاده می‌شود.
- Il-20RT
- چهار هواپیمای Telemetry برای پشتیبانی از فعالیتهای فضایی شوروی مورد استفاده قرار گرفتند که بعداً با یک نوع از Il-76 جایگزین شدند.
- Il-22 (نام گزارش ناتو : Coot-B)
- نسخه ارسال شده از فرمان هوایی. (با ۱۹۴۷ نمونه بمب افکن شوروی جت موتور اشتباه گرفته شود IL-22 .)
- ایل -22M
- همان Il-22 اما تجهیزات مأموریت جدیدی داشت.
- Il-22PP
- هواپیماهای جنگی و شناسایی الکترونیکی[۵]
- ایل-24N
- دو Il-18D برای شناسایی یخ شبیه به Il-20M اصلاح شده اما با تجهیزات شناسایی غیرنظامی، هر دو بعداً به تنظیمات استاندارد تغییر یافته و فروخته شدند.
- ایل-۳۸
- کشف دریایی، نسخه جنگ ضد زیر دریایی.
- ایل -۱۱۸
- یک نسخه پیشرفته ارائه شده توسط دو موتور پیشرانه Lotarev D-236-T.
کاربران[ویرایش]
اپراتورهای مدنی[ویرایش]
اپراتورهای فعلی[ویرایش]
- NPP MIR (ChK Leninets) - 1 در خدمات بار
- Air Koryo - 1 در خدمات مسافری
اپراتورهای قبلی[ویرایش]
- هواپیمایی CAAC
- خطوط هوایی بالکان
- برلین
- شرکتهای هواپیمایی اروپا اروپایی
- دویچه لوفت هانزا
- Interflug (16 کارکرد)[۶]
- Egyptair (سابقاً هواپیمایی هواپیمایی متحده عربی)
- غنا ایرویز (۸ خریداری شده، ۴ فروند بعد به اتحاد جماهیر شوروی بازگشتند)
- گینه هوا
- شرکت هواپیمایی مجارستان Malév
- Irbis Aero
- آنیکا ایر
- هوا مالی
- Air Koryo - آخرین فروند در سال ۲۰۱۷ بازنشسته شد.
- لوت ولیش ایرلاینز (۱۰ مورد از ۱۹۶۱تا اوایل ۱۹۹۰[۷])
- Polonia Airways (1 فروند در دهه ۹۰)
- پولنیپون (۳ مورد از ۱۹۹۰تا ۱۹۹۶عمل کرد)
- ASTAir
- هواپیمایی Domodedovo
- GVG هواپیمایی
- روسیا
- هواپیمایی ترتیاکو
- هواپیمایی Lviv
- سواستوپول آویا
اپراتورهای نظامی[ویرایش]
اپراتورهای فعلی:
- نیروی هوایی کره شمالی - ۱ فروند اجاره از Air Koryo
- نیروی هوایی روسیه - نسخه‌های Il-20 و Il-22PP[۸][۹]
- نیروی هوایی افغانستان (پنج فروند در سال ۱۹۶۳ تحویل داده شدند و از آن زمان بازنشسته شده‌اند)
- نیروی هوایی الجزایر
- دولت بلغارستان
- نیروی هوایی چکوسلواکی
- نیروی هوایی آلمان شرقی
- نیروی هوایی گرجستان
- دولت اندونزی (هواپیمای ریاست جمهوری)
- نیروی هوایی شمال یمن
- نیروی هوایی لهستان (حمل و نقل VIP، جایگزین Tu-134)
- دولت رومانی
- نیروهای هوایی شوروی
- هواپیمایی دریایی شوروی
.svg){kind=small}
- نیروی هوایی SFR یوگسلاوی
مشخصات (ایل-۱۸دی)[ویرایش]
داده‌ها از OKB Ilyushin[۱۰]
ویژگی‌های کلی
- خدمه: ۹
- ظرفیت: ۶۵ تا ۱۲۰ مسافر
- طول: ۳۵⁄۹ متر (۱۲ فوت ۹ اینچ)
- پهنای بال: ۳۷⁄۴ متر (۳۰ فوت ۴ اینچ)
- ارتفاع: ۱۰⁄۱۶۵ متر (۲ اینچ)
- مساحت بال‌ها: ۱۴۰ متر مربع (۱٬۵۰۰ فوت مربع)
- وزن خالی: ۳۵٬۰۰۰ کیلوگرم (۷۷٬۱۶۲ پوند)
- بیشترین وزن برخاست: ۶۴٬۰۰۰ کیلوگرم (۱۴۱٬۰۹۶ پوند)
- ظرفیت سوخت: ۳۰٬۰۰۰ لیتر (۶٬۵۹۹ گالون بریتانیایی)
- قطر بدنه: ۳٫۵ متر (۱۱ فوت)
- حداکثر وزن بارگیری: ۵۲٬۶۰۰ کیلوگرم (۱۱۵٬۹۶۳ پوند)
- حداکثر وزن بدون سوخت: ۴۸٬۸۰۰ کیلوگرم (۱۰۷٬۵۸۶ پوند)
- حداکثر وزن هنگام تاکسی : ۶۴٬۵۰۰ کیلوگرم (۱۴۲٬۱۹۸ پوند)
- پیشرانه هواگرد: ۴ عدد موتور توربوپراپ ایچنکو ای آی-۲۰ام
- ملخ‌ها: ۴-bladed AW-68 I constant speed feathering propellers, ۴٫۵ متر (۱۴ فوت ۹ اینچ) diameter
- منبع الکتریکی همراه: TG-16M (28 Volt DC)
عملکرد
- حداکثر سرعت: ۶۷۵ کیلومتر بر ساعت (۴۱۹ مایل بر ساعت؛ ۳۶۴ گره)
- بیشینه سرعت: ماخ ۰/۶۵
- سرعت کروز: ۶۲۵ کیلومتر بر ساعت (۳۸۸ مایل بر ساعت؛ ۳۳۷ گره) at ۸٬۰۰۰ متر (۲۶٬۲۴۷ فوت)
- بُرد: ۶٬۵۰۰ کیلومتر (۴٬۰۳۹ مایل؛ ۳٬۵۱۰ مایل دریایی) با حداکثر بار و سوخت ذخیره برای یک ساعت ۶٬۵۰۰ کیلوگرم (۱۴٬۳۳۰ پوند)
- ۳٬۷۰۰ کیلومتر (۲٬۲۹۹ مایل) with ۱۳٬۵۰۰ کیلوگرم (۲۹٬۷۶۲ پوند) maximum payload, at 84 - 85% of maximum continuous power.
- حداكثر ارتفاع: ۱۱٬۸۰۰ متر (۳۸٬۷۰۰ فوت)
- حداقل تقرب: ICAO CAT 1 Decision Height 60 m (200 ft) / 800 m (Visibility) or 550 m RVR
- طول باند مورد نیاز تیک آف: ۱٬۳۵۰ متر (۴٬۴۲۹ فوت)
- طول باند مورد نیاز فرود: ۸۵۰ متر (۲٬۷۸۹ فوت)
جستارهای وابسته[ویرایش]
توسعه مرتبط[ویرایش]
- ایلیوشین ایل ۳۸
هواپیماهای قابل مقایسه[ویرایش]
لیست‌های مرتبط[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ реестр самолётов типа Ильюшин Ил-18/20/22/38 بایگانی‌شده در ۳ مارس ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, Il-18 russianplanes.net
- ↑ "В рамках единого дня военной приемки Министерству обороны сдан опытный самолет специального назначения на базе Ил-18". ilyushin.org (به روسی). 26 October 2016. Archived from the original on 12 November 2018. Retrieved 11 November 2018.
- ↑ "Honecker's plane gets new lease of life as luxury hotel". The Local. 7 October 2011. Archived from the original on 30 May 2013. Retrieved 12 September 2017.
- ↑ "World Airline Census 2018". Flightglobal.com (به انگلیسی). Archived from the original on 6 November 2018. Retrieved 2018-08-26.
- ↑ McDermott, Roger N. (September 2017). Russia’s Electronic Warfare Capabilities to 2025: Challenging NATO in the Electromagnetic Spectrum (PDF) (Report). International Centre for Defence and Security. p. 16. Retrieved 11 November 2018.
- ↑ Michał Petrykowski, Samoloty Ił-18 Lufthansy, Lotnictwo Nr. 12/2009, p.20 (لهستانی)
- ↑ "AeroLOT - Yesterday's fleet". www.polrail.com. Archived from the original on 20 October 2017. Retrieved 26 January 2019.
- ↑ "Опытный самолет спецназначения Ил-22ПП «Порубщик» сдан Министерству обороны - Еженедельник «Военно-промышленный курьер»". vpk-news.ru. Archived from the original on 27 January 2019. Retrieved 26 January 2019.
- ↑ "Авиация флота получила зависающую бомбу". news.rambler.ru. Archived from the original on 1 August 2018. Retrieved 26 January 2019.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامGordonILYوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).