اکسیژن-۱۷
| عمومی | |
|---|---|
| نماد | ۱۷O |
| نام‌ها | اکسیژن-۱۷، O-۱۷ |
| پروتون‌ها | ۸ |
| نوترون‌ها | ۹ |
| اطلاعات هسته | |
| فراوانی طبیعی | 0.0373% SMOW[۱] 0.0377421% (atmosphere[۲]) |
| نیمه‌عمر | stable |
| جرم ایزوتوپ | ۱۶٫۹۹۹۱۳۱۵ u |
| اسپین | +۵/۲ |
| انرژی مازاد | -۸۰۹ keV |
| انرژی بستگی | ۱۳۱۷۶۳ keV |
| -۲٫۷۶۰ | |
| ایزوتوپ‌های اکسیژن جدول کامل نوکلیدها | |
اکسیژن-۱۷ ایزوتوپ کم مقدار، طبیعی و پایدار اکسیژن است. مقدار ۰٫۰۳۷۳٪ در آب دریا و تقریباً دو برابر فراوان از دوتریوم است.
به عنوان تنها ایزوتوپ پایدار اکسیژن دارای چرخش هسته ای (+۵/۲) است.[۳][۴]
تاریخچه[ویرایش]
این ایزوتوپ ابتدا فرض شده بود و سپس توسط پاتریک بلاکت در آزمایشگاه رادرفورد ۱۹۲۴ تصویربرداری شد.[۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ Hoefs, Jochen (1997). Stable Isotope Geochemistry. Springer Verlag. ISBN 978-3-540-40227-5.
- ↑ Blunier, Thomas; Bruce Barnett; Michael L. Bender; Melissa B. Hendricks (2002). "Biological oxygen productivity during the last 60,000 years from triple oxygen isotope measurements". Global Biogeochemical Cycles. 6. 16 (3): 1029. Bibcode:2002GBioC..16c...3B. doi:10.1029/2001GB001460.
- ↑ http://www.nrc.gov/docs/ML1016/ML101650129.pdf Estimation of Carbon-14 in Nuclear Power Plant Gaseous Effluents; EPRI; June 10, 2010
- ↑ A Compact, Low Cost, Tritium Removal Plant for Candu-6 Reactors; S.K. Sood, C. Fong, and K.M. Kalyanam; Ontario Hydro
- ↑ Blackett, P. M. S. (1925). "The Ejection of Protons from Nitrogen Nuclei, Photographed by the Wilson Method". Proceedings of the Royal Society of London. Series A. 107 (742): 349–360. Bibcode:1925RSPSA.107..349B. doi:10.1098/rspa.1925.0029.
| ایزوتوپ سبک‌تر: اکسیژن-۱۶ |
اکسیژن-۱۷ از ایزوتوپ‌های اکسیژن |
ایزوتوپ سنگین‌تر: اکسیژن-۱۸ |
| محصول واپاشی هسته: ایزوتوپ‌های نیتروژن، ایزوتوپ‌های فلوئور |
زنجیره واپاشی {{{decay-chain}}} |
واپاشی هسته‌ای به: پایدار |