اوی شلایم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اوی شلایم
زادهٔ۳۱ اکتبر ۱۹۴۵ ‏(۷۸ سال)
بغداد، عراق
ملیتاسرائیلی
شهروندیاسرائیل، انگلستان
شناخته‌شده براییکی از «مورخان نوین»
پیشینه علمی
محل کاردانشگاه اکسفورد، دانشگاه ریدینگ

اَوی شلایم (به عبری: אבי שליים) (زاده ۳۱ اکتبر ۱۹۴۵) متولد عراق، مورخ اسرائیلی-بریتانیایی، استاد بازنشسته روابط بین‌الملل دانشگاه آکسفورد و از اعضای آکادمی بریتانیا می‌باشد. وی یکی از مورخان نوین اسرائیل است، [۱] گروهی از دانشمندان اسرائیلی که خوانشی انتقادی از تاریخ صهیونیسم و اسرائیل ارائه می‌دهند.[۲]

زندگینامه[ویرایش]

شلایم از یک پدر و مادر ثروتمند یهودی در بغداد، عراق متولد شد. این خانواده در عمارتی با ده خدمتکار زندگی می‌کردند. پدرش واردکننده مصالح ساختمانی بود و با رهبران عراق از جمله نخست وزیر وقت نوری سعید ارتباط داشت.[۳]

وضعیت یهودیان عراق با جنگ نخست اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ و در نتیجه فشار به مردم یهود از سوی دولت عراق سخت شد. در سال ۱۹۵۱، در جریان عملیات عزرا ونحمیا، خانواده شلایم به همراه اکثر یهودیان عراقی برای مهاجرت به اسرائیل و سلب تابعیت عراق ثبت‌نام کردند. براساس قانون بعدی، تمام یهودیانی که از عراق مهاجرت کرده بودند همه حقوق خود از جمله حقوق مالکیت را از دست ‌می‌دادند. خانوادهٔ شلایم تمام دارایی خود را از دست دادند. پدرش از مرز به طور غیرقانونی با قاطر عبور کرد، در حالی که شلایم، مادر و خواهرانش به قبرس پرواز کردند و از آنجا به اسرائیل منتقل شدند. اعضای خانواده در اراضی اسرائیل به هم پیوستند.[۳]

شلایم در رمت گن(حومه تل‌آویو) بزرگ شد. وی در ۱۶ سالگی اسرائیل را به مقصد انگلستان ترک کرد و در یک مدرسه یهودی تحصیل کرد.[۳][۴] وی در سال ۱۹۶۴ برای خدمت در نیروهای دفاعی اسرائیل به اسرائیل بازگشت، سپس در سال ۱۹۶۶ به انگلستان بازگشت تا در کالج عیسوی کمبریج تاریخ بخواند. وی مدرک کارشناسی خود را در سال ۱۹۶۹ به دست آورد.[۵] در سال ۱۹۷۰ از دانشکده اقتصاد لندن مدرک کارشناسی ارشد (اقتصاد) و دکترای خود را از دانشگاه ریدینگ در روابط بین‌الملل اخذ کرد. [۶] وی از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۷ مدرس و پژوهشگر سیاست در دانشگاه ریدینگ بود.[۷]

وی با نوه بزرگ دیوید لوید جورج که در زمان اعلامیه بالفور نخست‌وزیر انگلیس بود ازدواج کرد. او از سال ۱۹۶۶ در انگلستان زندگی می‌کند و تابعیت دوگانه انگلیس و اسرائیل دارد. [۸]

حرفه[ویرایش]

سخنرانی در جامعه الهیات آکسفورد

شلایم در دانشگاه ریدینگ روابط بین‌الملل را تدریس کرد و در زمینهٔ مسائل اروپا تخصص داشت. علاقه علمی وی به تاریخ اسرائیل از سال ۱۹۸۲ آغاز شد، زمانی که بایگانی‌های دولت اسرائیل در مورد جنگ اعراب و اسرائیل در دسترس قرار گرفت. این علاقه زمانی عمیق‌تر شد که وی در سال ۱۹۸۷ عضو کالج سنت آنتونی آکسفورد شد.[۳] وی از ۱۹۸۷ تا ۱۹۹۶ مطالعه‌گر آلاستر بوکان در روابط بین‌الملل آکسفورد و مدیر تحصیلات تکمیلی در این زمینه در ۱۹۹۳-۱۹۹۵و ۱۹۹۸-۲۰۰۱ بود. وی در سال‌های ۱۹۹۵-۱۹۹۷ پژوهشگر تحقیقاتی آکادمی بریتانیا و در سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ یک استاد پژوهشگر بوده‌ است.[۷]

شلایم به عنوان یکی از داوران خارج از دانشگاه در تز دکترای ایلان پاپه، دیگر مورخ نوین برجسته نقش ایفا کرد. رویکرد شلایم در مورد مطالعه تاریخ مبتنی بر اعتقاد وی دربارهٔ «قضاوت شغلی مورخ» است. [۳]

او همکار دائمی نشریه گاردین است و در ژانویه ۲۰۰۹ یک نامه سرگشاده به آن روزنامه را امضا کرد و نقش اسرائیل در جنگ غزه را محکوم کرد.[۹]

شلایم با نوشتن در مجلهٔ اسپکتاتور، نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو را «طرفدار دکترین درگیری دائمی» لقب داد و سیاست‌های او را تلاشی برای جلوگیری از حل مسالمت‌آمیز درگیری با فلسطینی‌ها توصیف کرد. به‌علاوه، وی سیاست خارجی اسرائیل را به‌عنوان سیاست حمایت از ثبات رژیم‌های دیکتاتور عربی در مقابل جنبش‌های نوپای دموکراتیک در بهار عربی توصیف کرد.[۱۰]

شلم عضو حزب کارگر انگلستان است.[۱۱] در ماه اوت سال ۲۰۱۵، او از امضاکنندگان نامه انتقادی جویش کرونیکل بود.[۱۲]

انتقادات[ویرایش]

جوزف هلر و یهوشوا پورات مورخان اسرائیلی ادعا کرده اند که شلایم «خوانندگان خود را با استدلال مبنی بر اینکه اسرائیل فرصت صلح را از دست داده در حالی که اعراب به سختی طالب صلح هستند» گمراه می‌کند.[۱۳][۱۴]

شاعی افسایی در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۲ در مجله دانشگاهی شوفر، از شلایم به دلیل تکرار داستان«عروس زیبا است اما با یک مرد دیگر ازدواج کرده» انتقاد کرد.[۱۵]

همکار مورخ نوین وی، بنی موریس، به شدت از شلایم به دلیل ضد اسرائیلی و عرب‌ستیزانه بودنش، انتقاد می‌کند. موریس، شلایم را متهم می‌کند که در عین بدخواهی برای صهیونیست‌ها و اسرائیل، اعراب فلسطینی را به عنوان قربانیان و آرمان آن‌ها را به عنوان هدف صحیح نشان می‌دهد و اطلاعات مهم را تحریف و حذف می‌کند تا تصویری یک طرفه از تاریخ ارائه دهد. وی از آثار شلایم به عنوان «تاریخ تمسخرآمیز» یاد کرد و آن را پر از «ابراهیم بی پروا و پرالتهاب» علیه اسرائیل توصیف کرد در حالی که نسبت به اعراب «دهانی نرم، مردد ، بی پروا و تمجید کننده» دارد. [۱۶]

به گفته یوآو گلبر ، ادعای شلایم در مورد وجود «تبانی» ضد فلسطینی آگاهانه و از پیش برنامه‌ریزی شده بین آژانس یهودی و ملک عبدالله، با شواهد مستند در مورد توسعه روابط اسرائیل و اردن، قبل، در حین و بعد از جنگ را به چالش می‌کشد. [۱۷] با این حال مارک لینچ نوشت که «شواهد گسترده کتاب [گلبر] اجازه صدور حکم قطعی را نمی‌دهد». [۱۸]

افتخارات[ویرایش]

در سال ۲۰۰۶، شلایم به عنوان عضو آکادمی انگلیس (FBA) و آکادمی ملی علوم انسانی و اجتماعی انگلستان انتخاب شد. [۷] [۱۹]

در تاریخ ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۷ ، «به دلیل موفقیت در طول زندگی» به شلایم مدال آکادمی انگلیس اعطا شد.[۲۰]

آثار منتشر شده[ویرایش]

  • تبانی در سراسر اردن: ملک عبدالله ، جنبش صهیونیستی و تجزیه فلسطین (برنده جایزه WJM Mackenzie انجمن مطالعات سیاسی 1988)
  • سیاست تقسیم (1990 و 1998)
  • جنگ و صلح در خاورمیانه: یک تاریخچه مختصر (1995)
  • جنگ سرد و خاورمیانه (سردبیر ، 1997)
  • دیوار آهنی: اسرائیل و جهان عرب (نیویورک: دبلیو دبلیو نورتون ، 2001)
  • شیر اردن: زندگی شاه حسین در جنگ و صلح (لندن: آلن لین ، 2007)
  • اسرائیل و فلسطین: ارزیابی مجدد ، بازنگری ، تکذیب (لندن: Verso Books ، 2009)
  • سه جهان: خاطرات یک عرب یهودی (۲۰۲۳)[۲۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Ethan Bronner (14 November 1999). "Israel: The Revised Edition: Two historians offer re-examinations of the Zionist–Arab conflict". The New York Times. Retrieved 23 March 2014. Review of The Iron Wall by Avi Shlaim and Righteous Victims by Benny Morris, with links to the first chapters of each.
  2. ↑ Morris, Benny. "The New Historiography" in Morris, Benny. (ed) Making Israel. 1987, pp. 11–28.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Rapaport, Meron (11 August 2005). "No peaceful solution". Haaretz Friday Supplement.
  4. ↑ Shlaim, Avi (7 January 2009). "How Israel brought Gaza to the brink of humanitarian catastrophe". The Guardian. Retrieved 23 March 2014.
  5. ↑ Profile: Avi Shlaim University of Oxford
  6. ↑ «Governing Body Fellows». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژانویه ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۶ ژانویه ۲۰۲۱.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ Professor Avi Shlaim بایگانی‌شده در ۲۷ مه ۲۰۰۷ توسط Wayback Machine, University of Oxford.
  8. ↑ Avi Shlaim: "And for the last forty years, I have lived in Britain, and I teach at Oxford" in "It Takes an Enormous Amount of Courage to Speak the Truth When No One Else is Out There" — World-Renowned Holocaust, Israel Scholars Defend DePaul Professor Norman Finkelstein as He Fights for Tenur. Shlaim's interview; democracynow.org, 9 May 2007, accessed 23 March 2014.
  9. ↑ "Growing outrage at the killings in Gaza". The Guardian. 16 January 2009. Retrieved 23 March 2014.. Letter to the editor signed by over 300 academics, writers, and others.
  10. ↑ Shlaim, Avi. "An Israeli spring? Rejecting the prospect of greater democracy in the Arab world could put the Jewish state at risk." Spectator 25 Feb. 2012
  11. ↑ "Censorship battle and an antisemitic charge cause anger". The Guardian. 15 October 2017. Retrieved 1 July 2018.
  12. ↑ Dysch, Marcus (18 August 2015). "Anti-Israel activists attack JC for challenging Jeremy Corbyn". The Jewish Chronicle. Archived from the original on 16 September 2019. Retrieved 7 April 2017.
  13. ↑ Joseph Heller; Yehoshua Porat (18 August 2005). "The wonders of the new history". Haaretz. Retrieved 23 March 2014.
  14. ↑ Joseph Heller (2000). The Birth of Israel, 1945–1949: Ben-Gurion and His Critics. University Press of Florida. p. 306. ISBN 0813017327.
  15. ↑ "'The bride is beautiful, but she is married to another man': Historical Fabrication and an Anti-Zionist Myth", Shai Afsai, Shofar, Vol. 30, No. 3; 2012, pp. 35–61
  16. ↑ https://newrepublic.com/article/71480/derisionist-history
  17. ↑ Yoav Gelber (July 2009). "The Israeli-Arab War of 1948 : The Collusion That Never Was". jewishvirtuallibrary.org. Shlaim’s conjecture of a deliberate and pre-meditated anti-Palestinian “collusion” does not stand up to a critical examination. The documentary evidence on the development of contacts between Israel and Jordan before, during and after the war unequivocally refutes Shlaim’s conclusions. If there was any collusion against the Palestinians in 1948, it was not concocted by Israel and Abdullah but rather, by Britain and Transjordan. The outcomes reveal that the British acquiescence to a Transjordanian takeover of Arab Palestine was merely a choice by default rather than a plot.
  18. ↑ Marc Lynch (2005). "Israeli-Jordanian Dialogue, 1948-1953: Cooperation, Conspiracy, or Collusion? by Yoav Gelber". Middle East Journal. 59: 329–330. JSTOR 4330143.
  19. ↑ "Professor Avi Shlaim". The British Academy. Retrieved 5 October 2017.
  20. ↑ "From Wikipedia to Roman coins: British Academy recognises excellence in the humanities and social sciences". The British Academy. Retrieved 5 October 2017.
  21. ↑ "Avi Shlaim says he has 'proof of Zionist involvement' in 1950s attack on Iraqi Jews". خبرگزاری میدل ایست (به انگلیسی).

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=اوی_شلایم&oldid=38558077»