اوکسیکام
اوکسیکام(به انگلیسی: Oxicam) دسته‌ای از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) هستند که با پروتئین‌های پلاسمای خون پیوند برقرار می‌کنند.[۱] اکثر اکسیکام‌ها مهارکننده‌های غیر انتخابی آنزیم‌های سیکلواکسیژناز (COX) هستند. استثناء این مورد ملوکسیکام با ترجیح کم (۱۰:۱) برای COX-2 است، که البته از نظر بالینی فقط در دوزهای پایین اهمیت دارد.[۲]
نمونه‌هایی از این دسته ترکیبات عبارتند از:
شیمی[ویرایش]
ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی این مولکول‌ها بسته به محیط متفاوت است.[۳]
برخلاف اکثر NSAIDهای دیگر، اکسیکام‌ها کربوکسیلیک اسید نیستند. آن‌ها توتومر هستند و می‌توانند به شکل‌های مختلفی از توتومری (توتومری کتو-انول) وجود داشته باشند که در اینجا با پیروکسیکام مثال زده شده‌است:[۴]
عوارض جانبی[ویرایش]
اکسیکام‌ها با اریتم مولتی‌فرم وابسته به دارو (EM)، سندرم استیونز-جانسون و نکرولیز سمی اپیدرمال (TEN) همراه هستند. این عوارض یکی از دلایلی است که موجب شده این داروها به‌طور مرتب تجویز نشوند.
منابع[ویرایش]
- ↑ Olkkola KT, Brunetto AV, Mattila MJ (1994). "Pharmacokinetics of oxicam nonsteroidal anti-inflammatory agents". Clinical Pharmacokinetics. 26 (2): 107–20. doi:10.2165/00003088-199426020-00004. PMID 8162655.
- ↑ Mutschler, Ernst; Gerd Geisslinger; Heyo K. Kroemer; Monika Schäfer-Korting (2001). Arzneimittelwirkungen (به آلمانی) (8 ed.). Stuttgart: Wissenschaftliche Verlagsgesellschaft. p. 233. ISBN 3-8047-1763-2.
- ↑ Banerjee R, Chakraborty H, Sarkar M (2003). "Photophysical studies of oxicam group of NSAIDs: piroxicam, meloxicam and tenoxicam". Spectrochimica Acta Part A: Molecular and Biomolecular Spectroscopy. 59 (6): 1213–22. Bibcode:2003AcSpA..59.1213B. doi:10.1016/S1386-1425(02)00300-1. PMID 12659890.
- ↑ Ivanova D, Deneva V, Nedeltcheva D, Kamounah FS, Gergov G, Hansen PE, Kawauchi S, Antonov L (2015). "Tautomeric transformations of piroxicam in solution: a combined experimental and theoretical study". RSC Advances. 5 (40): 31852–31860. doi:10.1039/c5ra03653d.