اونتیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اونتیک (تلفظ می‌شود [ontik]) یا هستی موجودشناختی آن نوع وجود یا هستی‌ است که در ظل وجود موجودات معنایش را درک می‌کنیم. وجود انتیک در واقع وجود مضاف است و در برابر هستی اونتولوژیک یا وجودشناختی قرار می‌گیرد که آن را می‌توان وجود فی‌نفسه نامید.[۱]

مفهوم[ویرایش]

تمایز میان اونتیک و اونتولوژیک از هایدگر است و در واقع این دو نوع هستی، دو سطحِ تحلیل دازاین هستند. سطح اونتیک مربوط به بخش ملموس، خاص و محلی دازاین است، یعنی بخش واقعی که می‌توان آن را مشاهده کرد. سطح اونتولوژیک مربوط به ژرف‌ساختی‌ست که زیربنا و شکل‌دهندهٔ بخش اونتیک است و توصیف پدیدارشناختی را ارائه می‌دهد.

از نظر هایدگر، نقطه ضعف متافیزیک سنتی آن است که با نهاد فرض کردنِ هستی، این دو سطح را یکی در نظر می‌گیرد.[۲] به عبارت دیگر تاریخ کنونی فلسفه، با خلط موجودشناسی و وجودشناسی، از شناخت وجود به معنای اصیل آن بازمانده‌است.

معادل فارسی[ویرایش]

عبدالکریم رشیدیان[ویرایش]

عبدالکریم رشیدیان در ترجمه خود از کتاب هستی و زمان مارتین هایدگر این واژه را به فارسی برنمیگرداند و به همان صورت اونتیک استفاده می‌کند.

سیاوش جمادی[ویرایش]

سیاوش جمادی در ترجمه کتاب هستی و زمان برای واژه اونتیک واژه هستومند را معادل قرار می‌دهد. وی در پاورقی صفحه ۸۱ ترجمه کتاب هستی و زمان در توضیح این معادل گذاری می آورد که هستومند واژه ای است پهلوی به معنای موجود، هستنده و هست‌مند.

جستارهای وابسته[ویرایش]

پی‌نوشت[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • Bunnin, Nicholas (2004). "Idealism". The Blackwell Dictionary of Western Philosophy (به انگلیسی). Blackwell publishing.
  • تکنولوژی چه می‌دهد و چه می‌گیرد؟
  • آیا «وجود» وجود دارد؟
  • روزمرگی انسان معاصر