اوستیای جنوبی
جمهوری اوستیای جنوبی Хуссар Ирыстон اوستیای جنوبی | |
|---|---|
 نشان ملی
| |
سرود: سرود ملی اوستیای جنوبی | |
 | |
| پایتخت | تسخینوالی ۴۳°۵۸′ شمالی ۴۲°۱۴′ شرقی / ۴۳٫۹۶۷°شمالی ۴۲٫۲۳۳°شرقی |
| زبان(های) رسمی | آسی و روسی و گرجی |
| حکومت | نظام نیمه‌ریاستی |
| آناتولی بی بیوف دومنتی کولومبگوو | |
| بنیان‌گذاری | ۲۸ نوامبر ۱۹۹۱ شناخته شده از ۲۸ اوت ۲۰۰۸ |
| مساحت | |
• کل | ۳٬۹۰۰ کیلومتر مربع (۱٬۵۰۰ مایل مربع) (ام) |
• آبها (٪) | جزئی |
| جمعیت | |
• سرشماری | (سال ۲۰۱۵) ۵۳٬۵۳۲[۱] |
• تراکم | ۱۳ بر کیلومتر مربع (۳۳٫۷ بر مایل مربع) |
| واحد پول | روبل روسیه (RUB) |
| منطقه زمانی | MSK |
اوسِتیای جنوبی، (اوستی: Хуссар Ирыстон) تلفظ: خوسّآر ایرِئستون، (به گرجی: სამხრეთ ოსეთი) تلفظ: سامخرِت اُسِتی، (به روسی: Южная Осетия) تلفظ: یوژنآیآ اُسِتیآ یک سرزمین مورد مناقشه و دولتی ست که به طور محدود مورد شناسایی قرار گرفته‌است.
پس از جنگ اوستیای جنوبی در سال ۲۰۰۸ میلادی، نیروهای اوستیایی و روسی کنترل کامل این سرزمین را عملاً در دست گرفتند. تاکنون کشورهای روسیه، ونزوئلا، نیکاراگوئه، نائورو و تووالو، سرزمین اوستیای جنوبی را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت شناخته‌اند.
تاریخ
سرزمین اوستیا شامل دو بخش شمالی و جنوبی است. اوستیای شمالی-آلانیا یکی از ۸۵ واحد فدرال روسیه است. در حالی‌که اوستیای جنوبی به صورت یک جمهوری خودمختار اداره می‌شود. در سده‌های چهارم تا اول پیش از میلاد سکاها و سرمت‌ها با آلانها پیوند حاصل کردند. در سدهٔ سیزدهم میلادی گروه کثیری از مردم این سرزمین به دست مغول‌ها و تاتارها کشته شدند. در سدهٔ ۱۵ تا ۱۸ میلادی تشکیل قومی مجدد از آنها آغاز شد.[۲] گرجی‌ها مردم اوستی را آوس و روس‌ها آنان را یَس (یاس) می‌نامیدند. پس از پایان هجوم مغول‌ها، مردم ساکن در اوستیای جنوبی زیر سلطهٔ اشراف و ملاکان گرجی قرار گرفتند. در سال ۱۷۷۴ میلادی روس‌ها بر سرزمین اوستیا مسلط شدند. در سال ۱۸۰۱ میلادی، اوستیای جنوبی به همراه گرجستان به تحت‌الحمایگی روسیه درآمد. در نیمه نخست سدهٔ ۱۹ میلادی طی سال‌های ۱۸۰۴، ۱۸۱۰، ۱۸۳۰، ۱۸۴۰ و ۱۸۵۰ مردم این سرزمین علیه روسیه قیام کردند و سر به شورش برداشتند. پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ اوستیایی‌ها از اطاعت روسیه سر باز زدند، ولی سرکوب شدند. سرانجام سرزمین اوستیا به دو قسمت تجزیه شد. بخش شمالی آن جزء روسیه شد و بخش جنوبی آن به صورت جزیی از گرجستان درآمد.[۲] اوستیای جنوبی در ۱۹۲۲ میلادی به صورت یک استان خودمختار درآمد.
ستیزه گرجستان-اوستیا
ستیزه گرجستان-اوستیا در سال ۱۹۸۹ میلادی آغاز شد. با فروپاشی شوروی در سال ۱۹۹۱ میلادی و اعلام استقلال گرجستان از اتحاد جماهیر شوروی، ساکنان اوستیای جنوبی حاکمیت گرجستان را نپذیرفتند و استقلال اوستیای جنوبی را اعلام کردند. اين اعلام استقلال از همان هنگام با مخالفت تفليس مواجه شد تا اينکه سرانجام نيروهای ارتش گرجستان در روز هفتم اوت ۲۰۰۸ میلادی وارد شهر تسخینوالی، مرکز اوستيای جنوبی، شدند، تا حاکميت تفلیس بر اين منطقه را اعمال کنند.[۳]
جنگ اوستیای جنوبی ۲۰۰۸
نبرد میان میان استقلال‌طلبان اوستیای جنوبی و نیروهای گرجی که از سال ۱۹۸۹ میلادی آغاز شده‌بود، در سال ۲۰۰۸ میلادی شدت گرفت. در سال ۲۰۰۸ میلادی پس از روزها نبرد سنگین میان استقلال‌طلبان اوستیای جنوبی و ارتش گرجستان، یک آتش‌بس اعلام شد. ولی پس از اعلام آتش‌بس، در تاریخ ۷ اوت ۲۰۰۸ نیروهای ارتش گرجستان در یک عملیات غافلگیرانه، شهر چخینوالی را تصرف کردند. فردای آن روز یعنی در ۸ اوت ۲۰۰۸ میلادی، ارتش روسیه در واکنش به حملهٔ ارتش گرجستان، بخشی از نیروهای خود را در مرز با اوستیا قرار داد. سپس تانک‌های ارتش روسیه وارد شهر چخینوالی شدند. دمیتری مدودف، رئیس جمهور وقت روسیه، این اقدام ارتش روسیه را در جهت دفاع از شهروندان روسی ساکن در اوستیای جنوبی عنوان کرد. با حمایت ارتش روسیه، استقلال‌طلبان بار دیگر به پیروزی رسیدند. پس از این پیروزی، روسیه در ۲۶ اوت ۲۰۰۸ و نیکاراگوئه در ۳ سپتامبر ۲۰۰۸ استقلال اوستیای جنوبی را به رسمیت شناختند. اما اعضای ناتو، اتحادیه اروپا و اکثر کشورهای دیگر آن را بخشی از گرجستان می‌دانند.[۴][۵][۶][۷][۸] البته مقامات گرجی اوستیای جنوبی را یک سرزمین اشغال شده توسط روس‌ها می‌دانند[۹] و شایعاتی در مورد پیوستن احتمالی این سرزمین به فدراسیون روسیه وجود دارد.[۱۰]
تغییر نام این جمهوری، به جمهوری «آلانیا»
همه‌پرسی تغییر نام این جمهوری، به جمهوری «آلانیا» در ۹ آوریل ۲۰۱۷ میلادی و همزمان با ششمین دوره انتخابات ریاست جمهوری این سرزمین، برگزار شد.[۱۱] نتایج این همه‌پرسی نشان داد که بیش از ۷۸ درصد مردم این سرزمین، به نام «آلانیا» برای این جمهوری رأی داده‌اند. همزمان با این همه‌پرسی، ششمین دوره انتخابات ریاست جمهوری این منطقه نیز برگزار شد که آناتولی بی بیوف، رئیس مجلس این منطقه با کسب ۵۷٫۹۸ درصد از آرا به ریاست جمهوری رسید.[۱۲]
جغرافیا
مساحت اوستیای جنوبی ۳۹۰۰ کیلومتر مربع است. این سرزمین شامل ۴ بخش، یک شهر و ۴ شهرک است. مرکز آن شهر تسخینوالی است.
جمعیت و مردم
جمعیت اوستیای جنوبی در ۱۹۷۸ میلادی ۱۰۳ هزار نفر بوده‌است. ۶۶٫۵ ٪ جمعیت این استان اوستیایی، ۲۸٫۳ ٪ گرجی و ۶٫۱ ٪ روس هستند.
جمعیت اوستیای جنوبی براساس برآورد سال ۲۰۰۰ حدود ۵۰ هزار نفر بوده و برآوردی نشان می‌دهد که در سال ۲۰۰۷ حدود ۴۵ هزار اوستی و ۱۷٬۵۰۰ گرجی در این جمهوری زندگی می‌کنند.[۱۳] این در حالی‌ست که در سرشماری سال ۱۹۸۹ شوروی ۹۹ هزار نفر (۶۶٪ مردم اوستی، ۲۹٪ گرجی، ۲٫۱٪ روسی، ۱٫۲٪ ارمنی، ۰٫۹٪ یهودی و ۴٫۸٪ از اقوام دیگر) و در سرشماری سال ۱۹۳۹ بیش از ۱۰۶ هزار نفر (۶۸٫۱٪ مردم اوستی، ۲۵٫۹٪ گرجی، ۲٪ روسی، ۱٫۹٪ یهودی، ۱٫۴٪ ارمنی و ۰٫۷٪ از اقوام دیگر) در این ناحیه می‌زیستند.
بیشتر مردم اوستی مسیحی و گروه قابل ملاحظه‌ای از آنان مسلمان هستند.[۲]
مردم اوستی به سبب تعلق به اقوام آریایی خود را ایرونی می‌نامند که مشابه نام ایران است. اوستی‌ها از بازماندگان اقوام آریایی سکا و سرمت و نیز آلانها هستند. سکاها در تاریخ همان قوم تور یا توران اساطیری و سرمت‌ها همان بازماندگان سرم اسطوره‌ای هستند که در نوشته‌های متأخر به صورت سلم آمده‌است. از دیدگاه زبان‌شناسی زبان مردم اوستی از شاخه زبان‌های ایرانی شناخته شده‌است. تشکیل این قوم را مربوط به سده‌های هفتم و هشتم پیش از میلاد دانسته‌اند.[۲] نام بومی آسی برای اوستیا یعنی ایریستان نیز به معنای ایرانستان (سرزمین ایرانیان) است. نام آلان نیز خود شکلی از نام ایران (آریائیان) است.[۱۴]
اقتصاد
تمام کالاهای مورد نیاز مردم باید از طریق تونل‌هایی که در دل کوهستان‌های غرب قفقاز کشیده شده‌اند به این ناحیه منتقل شود. بهای اجناس بسیار بالا، بیکاری شدید و فساد مالی و اداری گسترده است.[۱۵] مقامات اوستیای جنوبی در حال برنامه‌ریزی برای بهبود امور مالی با افزایش تولید داخلی از آرد و در نتیجه کاهش نیاز به واردات آرد هستند. برای این منظور، زمین‌های زیر کشت گندم از ۱۳۰ هکتار در سال ۲۰۰۸ به ۱۵۰۰ هکتار افزایش یافته‌است. برداشت گندم در سال ۲۰۰۸ به ۲۵۰۰ تن گندم انتظار می‌رفت. وزارت کشاورزی اوستیای جنوبی نیز اقدام به واردات تراکتور در سال ۲۰۰۸ میلادی کرده و انتظار تحویل ماشین آلات کشاورزی در سال ۲۰۰۹ را دارد.
در ژوئن ۲۰۱۰ میلادی اعلام شد که مجموع هزینه‌های بازسازی اوستیای جنوبی که از سال ۲۰۰۸ میلادی آغاز شده‌است، به بیش از ۲۶ میلیارد روبل می‌رسد. حمایت از بودجه اوستیای جنوبی و همچنین سرمایه‌گذاری در بازسازی مجموعه‌های این جمهوری و ساخت مجموعه‌های جدید توسط روسیه ادامه دارد.[۱۶]
اقتصاد این کشور در حال حاضر بسیار وابسته به بودجه از روسیه است که موجب تقویت اقتصاد آن از ۲۰۰۸ شده‌است.
جستارهای وابسته
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ اوستیای جنوبی موجود است. |
منابع
- ↑ population census 2015
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ عنایت الله، رضا (۱۳۷۲)، «گرجستان». مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز ۴، تهران: مؤسسهٔ چاپ و انتشارات وزارت امور خارجه
- ↑ «روسیه استقلال اوستیای جنوبی و آبخازیا را به رسمیت شناخت». وب‌گاه رادیو فردا. ۲۶ اوت ۲۰۰۸.
- ↑ CNN, Tensions build as U.S. ship arrives in Georgia, 28 August 2008
- ↑ West condemns Russia over Georgia, BBC, 26 August 2008
- ↑ Scheffer ‘Rejects’ Russia’s Move, Civil.ge, 26 August 2008
- ↑ CoE, PACE Chairs Condemn Russia’s Move, Civil Georgia, 26 August 2008
- ↑ OSCE Chair Condemns Russia’s Recognition of Abkhazia, S.Ossetia, Civil Georgia, 26 August 2008
- ↑ Abkhazia, S.Ossetia Formally Declared Occupied Territory. Civil Georgia. 2008-08-28
- ↑ Halpin, Tony (۲۰۰۸-۰۸-۳۰), [News Corp. (به انگلیسی) (The Times ed.)
{{citation}}:|مقاله=ignored (help); External link in|مقاله=|title=(help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link) - ↑ «برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اوستیای جنوبی و رفراندوم تغییر نام این جمهوری خودخوانده +تصاویر». وب‌گاه خبرگزاری دانشجویان ایران. ۹ آوریل ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۶ سپتامبر ۲۰۱۷.
- ↑ «نام جمهوری اوستیای جنوبی به آلانیا تغییر کرد». وب‌گاه خبرگزاری ایسنا. ۱۲ آوریل ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۶ سپتامبر ۲۰۱۷.
- ↑ The Permanent Committee on Geographical Names for British Official Use. Georgia: a toponymic note concerning South Ossetia
- ↑ Encyclopaedia Iranica، سرواژهٔ Arya.
- ↑ نگرانی از تکرار سرنوشت کریمه در کشورهایی با اکثریت روس
- ↑ «مذاكره پوتين با كوكویتی در خصوص بازسازی اوستیای جنوبی». وب‌گاه خبرگزاری فارس. ۱ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۷ اوت ۲۰۱۷.
.svg)
| جمهوری‌های خودمختار |   | |
|---|---|---|
| استان‌ها | ||
| شهر با موقعیت خاص | تفلیس (پایتخت) | |
| غیره | ||
| کشورها |
جمهوری آذربایجان۱ • اردن • ارمنستان • ازبکستان • اسرائیل • افغانستان • امارات متحده عربی • اندونزی۳ • ایران • بحرین • میانمار • برونئی • بنگلادش • بوتان • پاکستان • تاجیکستان • تایلند • ترکمنستان • ترکیه۱ • تیمور شرقی۳ • چین • روسیه۱ • ژاپن • سریلانکا • سنگاپور • سوریه • عراق • عربستان سعودی • عمان • فیلیپین • قبرس • قرقیزستان • قزاقستان۱ • قطر • کامبوج • کره جنوبی • کره شمالی • کویت • گرجستان۱ • لائوس • لبنان • مالدیو • مالزی • مصر۲ • مغولستان • نپال • هند • ویتنام • یمن | .svg) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| با رسمیت محدود | |||||||
| قلمروی وابسته و منطقه ویژه اداری |
| ||||||
۱ بخشی از آن در اروپا.
۲ بخشی از آن در آفریقا.
۳ تمامی یا بخشی از آن جزو اقیانوسیه بهشمار میآید. | |||||||
- اوستیای جنوبی
- الحاقگرایی روسیه
- اوستیا
- ایالات و نواحی بنیانگذاریشده در سال ۱۹۹۱ (میلادی)
- بنیانگذاریهای ۱۹۹۱ (میلادی) در آسیا
- بنیانگذاریهای ۱۹۹۱ (میلادی) در اروپا
- بنیانگذاریهای ۱۹۹۱ (میلادی) در گرجستان
- تجزیهطلبی در گرجستان
- جغرافیای اوستیا
- جغرافیای قفقاز
- جمهوری خودمختار گرجستان
- سرزمینهای مورد مناقشه در اروپا
- قفقاز جنوبی
- کشورها و سرزمینهای روسیزبان
- کشورهای پساشوروی
- کشورهای کمرسمیت یا غیر رسمی
- کشورهای محصور در خشکی