اورانیوم-۲۳۵

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از اورانیم-۲۳۵)
اورانیوم-۲۳۵، 235U
قطعه از فلز اورانیوم که از ایزوتوپ اورانیوم-۲۳۵ غنی شده است.
عمومی
نماد۲۳۵U
نام‌هااورانیوم-۲۳۵، U-۲۳۵
پروتون‌ها۹۲
نوترون‌ها۱۴۳
اطلاعات هسته
فراوانی طبیعی۰/۷۱۹۸ تا ۰/۷۲۰۲٪
نیمه‌عمر۷۰۳٬۸۰۰٬۰۰۰ سال
ایزوتوپ‌های والد۲۳۵Pa
۲۳۵Np
۲۳۹Pu
محصولات واپاشی۲۳۱Th
جرم ایزوتوپ۲۳۵٫۰۴۳۹۲۹۹ u
اسپین۷/۲−
انرژی مازاد۴۰۹۱۴٫۰۶۲ ± ۱٫۹۷۰ keV
انرژی بستگی۱۷۸۳۸۷۰٫۲۸۵ ± ۱٫۹۹۶ keV
حالت‌های واپاشی
حالت واپاشیانرژی واپاشی (MeV)
آلفا (Alpha)۴٫۶۷۹
ایزوتوپ‌های اورانیوم
جدول کامل نوکلیدها

اورانیوم-۲۳۵ یکی از ایزوتوپ‌های کم‌یاب‌تر اورانیوم است که بین ۰/۷۱۹۸ تا ٠/۷۲۰۲ درصد (کم‌تر از یک درصد) اورانیوم طبیعی را تشکیل می‌دهد؛ بر خلاف ایزوتوپ اورانیوم-۲۳۸ که درصد غالب اورانیوم موجود در طبیعت را تشکیل داده است. این ایزوتوپ شکاف‌پذیر است و به عبارتی، اورانیوم-۲۳۵ تنها ایزوتوپ قابل شکافتی است که توانایی ایجاد و تداوم واکنش زنجیره‌ای هسته‌ای را داراست و تنها ایزوتوپ فسیلی با هستهٔ دیرینه است که در طبیعت به اندازهٔ قابل توجهی یافت می‌شود.

اورانیوم-۲۳۵، دارای نیمه عمر ۷۰۳٫۸ میلیون سال است و در سال ۱۹۳۵ میلادی توسط فیزیک‌دان کانادایی آرتور جفری دمپستر کشف شد. سلاح هسته‌ای پسر کوچک که در ششم اوت سال ۱۹۴۵ میلادی در فاجعهٔ هیروشیما به کار رفت از اورانیوم-۲۳۵ ساخته شده بود.

فرایند شکافت هسته‌ای در اورانیوم-۲۳۵

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]