ام‌گه ۳۴

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ام‌گه ۳۴
نوعمسلسل چندمنظوره
خاستگاه آلمان
تاریخچه خدمت
خدمت۱۹۴۵–۱۹۳۶ (به‌طور رسمی در ورماخت)
تا کنون (کاربران دیگر)
جنگ‌هاجنگ داخلی اسپانیا
جنگ جهانی دوم
جنگ داخلی چین
جنگ اول هندوچین
جنگ عرب‌ها و اسرائیل
جنگ کره
جنگ الجزایر
انقلاب کوبا
بحران سوئز[۱]
جنگ بیافرا
جنگ ویتنام
جنگ داخلی آنگولا
جنگ شش‌روزه
درگیری‌های ایرلند شمالی
تاریخچه تولید
طراحهاینریش وولمر
تاریخ طراحی۱۹۳۴
قیمت واحد۳۱۲ رایشس‌مارک (۱۹۴۴)
تاریخ تولید۱۹۴۵–۱۹۳۵
تعداد ساخته‌شده۵۷۷ قبضه
ویژگی‌ها
وزن۱۲٫۱ کیلوگرم
۳۲ کیلوگرم با سه‌پایه
طول۱۲۱۹ میلی‌متر
طول لوله۶۲۷ میلی‌متر

فشنگ۷٫۹۲×۵۷ میلی‌متر
نرخ آتش۸۰۰ تا ۹۰۰ گلوله بر دقیقه
سرعت دهانه۷۶۵ متر بر ثانیه با فشنگ اس. اس. پاترونه
برد مؤثر۲۰۰ تا ۲۰۰۰ متر
۳۵۰۰ متر با سه‌پایه و دوربین
برد نهایی۴۷۰۰ متر
سامانه تغذیهنوار فشنگ ۵۰ تا ۲۵۰ تایی
خشاب ۵۰ تا ۷۵ تایی
نشانه‌گیرهامگسک، نشانه ضدهوایی، دوربین
ام‌گه ۳۴

ام‌گه ۳۴ (به آلمانی: MG 34) یک مسلسل چندمنظوره خنک‌شونده با هوا ساخت آلمانی است که برای نخستین بار در سال ۱۹۲۹ آزمایش و در سال ۱۹۳۴ معرفی شد و از سال ۱۹۳۶ برای یگان‌های ورماخت مورد استفاده قرار گرفت. ام‌گه ۳۴ مفهوم کاملاً جدیدی در تسلیحات خودکار مطرح ساخت و عموماً خود به عنوان نخستین مسلسل چندمنظوره جهان شناخته می‌شود. با این وجود، طراحی آن برای تولید انبوه نسبتاً پیچیده بود؛ از این رو مسلسل ارزان‌تر و ساده‌تر ام‌گه ۴۲ نیز در کنار آن طراحی شد. هر دو مسلسل تا پایان جنگ جهانی دوم تولید شدند و به خدمت ادامه دادند.

طراحی و استفاده[ویرایش]

پیاده نظام آلمانی مجهز به MG 34 که در جریان تهاجم به لهستان به راه افتادند.

ام‌گه ۳۴ برای جایگزینی مسلسل قدیمی‌تر ام‌گه ۰۸/۱۵ که در جنگ جهانی اول استفاده شد، طراحی گردید. این مسلسل با لگد فشار گاز بارگذاری مجدد و با هوا خنک می‌شد.[۲]

ابزار نشانه‌گیری برای فواصل ۲۰۰ تا ۲۰۰۰ قابل تنظیم بود. از دو بایه تاشو در جلوی مسلسل برای بردهای دور و متوسط و در مرکز آن با چرخش بیشتر برای برد کوتاه استفاده می‌شد. امکان شلیک تک‌تیر و رگبار وجود داشت؛ البته برای حفظ نشانه‌گیری بر هدف، رگبار به صورت شلیک‌های سریع متوالی سه‌تیر یا شش‌تار امکان‌پذیر بود. تغذیه مهمات با نوار فشنگ ۵۰ تایی یا خشاب استوانه‌ای ۵۰ تایی صورت می‌گرفت. ام‌گه ۳۴ از فشنگ ۷٫۹۲×۵۷ میلی‌متر ماوزر استفاده می‌کرد. در کارابینر ۹۸کا، تفنگ گلنگدنی و سلاح سازمانی نیروی زمینی آلمان نیز از همین فشنگ استفاده می‌شد. از این رو فشنگ‌ها در صورت نیاز بین این دو سلاح قابل معاوضه بود.[۲]

در رزم متحرک تیربارچی نخست معمولاً به صورت دراز کش تیراندازی می‌کرد. زمانی که شرایط ایجاب می‌نمود امکان تیراندازی ایستاده یا از روی شانه تیربارچی دوم که دو بایه را محکم نگاه می‌داشت، نیز وجود داشت. با نصب بر روی سه‌پایه تلسکوپی (سه‌پایه هوایی) و استفاده از ابزار نشانه‌گیری سراسرنما از ام‌گه ۳۴ به عنوان سلاح ضدهوایی نیز استفاده می‌شد. البته شلیک از روی شانه تیربارچی دوم به سمت هواگردهای متخاصم ارتفاع‌کم سریع‌تر و ساده‌تر بود.[۲]

ام‌گه ۳۴ نقاط ضعف خود را داشت. پس از تیراندازی لوله مسلسل به سرعت خیلی داغ می‌شد و لازم بود تعویض شود. تعویض لوله می‌بایست با احتیاط انجام می‌شد تا موجب سوختگی دست نشود. در این حال استفاده از دستکش و چنگک فلزی در ساعات شب طبیعتاً بسیار دشوار بود. علاوه بر این، ام‌گه ۳۴ نسبت به گردوغبار، شن و برف بسیار حساس بود.[۲]

پیاده‌نظام آلمان در جنگ جهانی دوم نخستین و تنها نیروی نظامی زمان بود که با استفاده از ام‌گه ۳۴ از مسلسل یگانه‌ای داشت. به‌کارگیری آن در نقش مسلسل سبک و همچنین مسلسل سنگین امکان‌پذیر بود. برای استفاده مؤثر به عنوان مسلسل سنگین می‌بایست بدون دو پایه، بر روی یک محافظ نصب می‌گردید. با محکم قرار گرفتن روی یک محافظِ چرخان و دارای فنر، ضربات لگد جذب می‌شد و برد آتش به شکل قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یافت. بدین شکل آتش ممتد روی اهداف دور حفظ می‌شد؛ درحالی‌که مسلسل سبک تنها می‌توانست شلیک کوتاه بر آن‌ها داشته باشد.[۳]

علاوه بر تیراندازی مستقیم، امکان تیراندازی غیرمستقیم با ام‌گه ۳۴ نیز وجود داشت. در این گونه تیراندازی با هدف‌گیری اهدافی در فاصله بسیار دور به کمک ابزار نشانه‌گیری تلسکوپی، گلوله با طی کردن خط سِیری منحفی از بالای سر نیروی خودی می‌گذشت و بر هدف فرود می‌آمد. نقطه اوج منحفی سِیر در برد ۱۲۰۰ متری به ۸.۵ متر و در برد ۲۰۰۰ متری به ۴۲ می‌رسید. به هر صورت آتش مسلسل نمی‌توانست در فاصله‌ای کمتر از ۲۰۰ تا ۳۰۰ متری جلوی نیروی خودی فرود بیاید.[۳]

منابع[ویرایش]

  1. Russell, Lee; Katz, Sam (April 1986). Israeli Defense Forces, 1948 to the Present. Uniforms Illustrated 12. Olympic Marketing Corp. p. 15. ISBN 978-0-85368-755-9.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Buchner 1991, p. 37.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Buchner 1991, p. 58.