پرش به محتوا

امیربهاءالدین برندق خجندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

امیر بهاءالدین برندق معروف به بَرَندَقِ خُجَندی فرزند امیر نصرت‌شاه خجندی در سال ۷۵۷ قمری در خجند ولادت یافت و در دربارهای تیمور و شاهرخ‌میرزا به سرودن قصیده پرداخت. اشعار او، شامل قصیده، غزل، قطعه و رباعی‌است؛ او هم قصاید خاقانی را جواب گفته و هم به استقبال برخی قصاید انوری و سعدی رفته‌است. برندق خجندی از پیروان مذهب حنفی بود. او سفرهایی به شام، تبریز، خراسان، یزد و بغداد داشته‌است. وی در سال ۸۳۵ قمری در سمرقند درگذشت.[۱]

منابع

[ویرایش]
  1. «دانشنامه جهان اسلام - بنیاد دائرة المعارف اسلامی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۳-۲۲.
  • ذبیح‌الله صفا (۱۳۴۲تاریخ ادبیات در ایران، تهران: ابن‌سینا، ص. ۴۴۸