الف زینت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اَلِفِ زینت چنان‌که از نام آن بر می‌آید الفی است که به عنوان زینت به پایان واژه‌ها افزوده می‌شود و بیش از هرکجا در شعر کاربرد دارد تا وزن شعر حفظ گردد.

برای نمونه در شاهنامه به چنین شعری برمی‌خوریم:

به گرگین چنین گفت پس بیژناکه من پیشتر سازم این رفتنا

منابع[ویرایش]