نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Poya-P(بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ۱۱ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۱۱ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۵۲ توسط Poya-P(بحث | مشارکت‌ها)
اقیانوس آرام بزرگ‌ترین پهنهٔ آبی کره زمین است. گسترهٔ این پهنه ۱۶۵٬۷۲۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع است که ۴۶٪ تمام آب‌های روی زمین را شامل می‌گردد و بیش از یک سوم سطح زمین را می‌پوشاند. به این اقیانوس، اقیانوس کبیر نیز گفته می‌شود. نام اقیانوس آرام توسط دریانورد پرتغالی فردیناند ماژلان در سال ۱۵۲۰ میلادی بر روی این اقیانوس گذاشته شد. این اقیانوس از شرق به قاره آمریکا، از جنوب به قطب جنوب، از شمال به دریای برینگ و از غرب به قاره آسیا و اقیانوسیه امتداد دارد. این اقیانوس پهناور به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده‌است.
عمیق‌ترین گودال جهان که گودال ماریانا نام دارد، با ژرفای ۱۱۰۳۴ متر یعنی ۱۱/۰۳۴ کیلومتر در اقیانوس آرام قرار دارد.[۱]
مهاجرت‌های اولیه
در حدود سه هزار سال پیش از میلاد مسیح مردمی از تبار اقوام استرانزی ساکن تایوان به مهارت‌های ویژه‌ای دست یافته و موفق شدند به سفرهای دریایی دوردست با قایق روی بیاورند. این مردم از جزیره تایوان حرکت کرده و رفته‌رفته بیشتر جزیره‌های اقیانوس آرام را کشف و در آن‌ها سکونت گزیدند. این مردم از تایوان به سوی جنوب رفته و جمعیت و زبان خود را به فیلیپین، اندونزی و دریاهای جنوب شرق آسیا گسترش دادند. آن‌ها سفرهای اکتشافی خود را به سوی جنوب شرق ادامه داده و به گینه نو، ملانزی و میکرونزی رسیده و به سوی شرق تا پلی‌نزی رفتند. اقوام استرانزی به سوی غرب نیز تمامی عرض اقیانوس هند را هم پیموده و به ماداگاسکار رسیدند.[۲]
