افطار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

افطار (به عربی: إفطار) یا روزه‌گُشا به وعده شامگاهی مسلمانان که در ماه رمضان و در پی گفتن اذان صرف می‌شود گفته می‌شود. افطار به معنای گشادن روزه نیز است و معادل فارسی آن روزه‌گشا می‌باشد[۱]. گاهی مسلمانان عمل افطار را به صورت دسته‌جمعی انجام می‌دهند. افطار بلافاصله پس از اذان مغرب انجام می‌شود و در آن معمولاً از خرما برای بازکردن روزه استفاده می‌کنند.

ثبت ملی[ویرایش]

نمونه‌ای از یک سفرهٔ افطار ایرانی. شام بعد از افطار خورده می‌شود

سازمان میراث فرهنگی، آیین سفره افطار ایرانی را در فهرست میراث ملی ایران ثبت کرد.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «افطار». وب‌گاه دهخدا. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ فوریه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲ سپتامبر ۲۰۰۸.
  2. سفره افطار ثبت ملی شد