اغواگری

اغوا و اغواگری (به انگلیسی: Seduction) به معنای مجذوب‌کردن یا تحت‌تاثیر قراردادن است و معانی متعددی دارد. اصل واژۀ «اغوا» (Seduc) از زبان لاتین سرچشمه گرفته و در لغت به معنای «گمراه‌کردن» است. از این‌رو، این اصطلاح ممکن است بار مثبت یا منفی داشته باشد. مطالعات تاریخی نشان می‌دهد مفهوم اغواگری از دوران باستان در متونی مانند اوید در «هنر عشق» تا رساله‌های روانشناسی مدرن تکامل یافته است.^[۱] امروزه ظهور اینترنت و فناوری و در دسترس بودن‌شان، رفتار‌های اغواگرایانه را در جامعه گسترش داده‌است، به‌طوری که بر اساس پژوهش دانشگاه استنفورد (۲۰۲۳)، ۶۷٪ از کاربران پلتفرم‌های دوستیابی تجربه دریافت پیام‌های با محتوای اغواگرایانه را گزارش کرده‌اند.^[۲]

تعاریف

جنسی

اغوا‌کردن از منظر جنسی، به معنای مجذوب کردن افراد برای آمیزش جنسی است. در این حالت شیوه‌های اغواگری شامل مکالمه و متن‌های جنسی،^[۳] ارتباط غیرکلامی و استراتژی‌های رفتاری کوتاه‌مدت است. پژوهش‌های روانشناسی تکاملی نشان می‌دهد برخی الگوهای اغواگری ریشه در استراتژی‌های انتخاب جنسیتی دارد؛ مثلاً مردان تمایل به نمایش منابع مادی و زنان به برجسته‌سازی جوانی و باروری تمایل دارند.^[۴]

روانشناسی شناختی

بر اساس نظریه «سرمایه جنسی» کاترین هاکلند (۲۰۲۰)، افراد از ترکیبی از نشانه‌های ظاهری، کلامی و رفتاری برای افزایش جذابیت استفاده می‌کنند. این شامل مهارت‌های اجتماعی، مدیریت تأثیرات اولیه و تنظیم دقیق زبان بدن می‌شود.^[۵]

فلسفی

از دیدگاه فلسفه افلاطونی، اغواگری می‌تواند به معنای «متقاعد کردن به نافرمانی یا بی‌وفایی» یا «به بیراهه کشیدن، معمولاً با متقاعد کردن یا وعده‌های دروغین» باشد. ژان بودریار در کتاب «دیالکتیک اغوا» (۱۹۷۹) آن را به‌عنوان شکلی از مقاومت در برابر سیستم‌های سلطه تفسیر می‌کند، در حالی که سیمون د بووار در «جنس دوم» (۱۹۴۹) اغواگری را ابزاری برای حفظ نابرابری جنسیتی می‌داند.^[۶]

حقوقی و اخلاقی

مرز بین اغواگری و آزار جنسی در بسیاری از نظام‌های حقوقی مورد بحث است. در حقوق فرانسه، «اغوای سوءاستفاده‌گرانه» (Abus de faiblesse) جرم محسوب می‌شود اگر با سوءاستفاده از ضعف روانی قربانی همراه باشد.^[۷] از منظر اخلاقی، فیلسوفان معاصری مانند مارتا نوسباوم معتقدند اغواگری زمانی اخلاقی است که مبتنی بر احترام متقابل و رضایت آگاهانه باشد.^[۸]

ابعاد فرهنگی

در سینمای کلاسیک هالیوود، شخصیت‌هایی مانند «دون خوان» یا «فم فتال» نمادهای فرهنگی اغواگری هستند. تحلیل فیلم‌شناسی دانشگاه UCLA (۲۰۲۲) نشان می‌دهد ۴۳٪ از فیلم‌های برنده اسکار بین ۲۰۰۰–۲۰۲۰ حاوی صحنه‌های اغواگری با نقش‌های جنسیتی کلیشه‌ای بوده‌اند.^[۹]

جستارهای وابسته

منابع

↑ Ovid, Publius Naso (2001). Ars Amatoria. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-283633-4. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
↑ Toma, C.L. (2023). "Online Seduction Tactics". Journal of Computer-Mediated Communication. 28 (2). doi:10.1093/jcmc/zmac031.
↑ Littleton, H. L. & Axsom, D. (2003). "Rape and seduction scripts of university students: Implications for rape attributions and unacknowledged rape". Sex Roles. 49 (9–10): 465–475. doi:10.1023/A:1025824505185. S2CID 146523271.
↑ Buss, D.M. (2016). "4". The Evolution of Desire. Basic Books. ISBN 978-0-465-09775-9. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
↑ Hakim, C. (2020). "The Theory of Erotic Capital". European Sociological Review. 36 (6): 870–887. doi:10.1093/esr/jcaa035.
↑ Baudrillard, J. (1979). De la Séduction. Éditions Galilée. ISBN 978-2-7186-0155-3. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)
↑ "Article 223-15-2". Code Pénal Français. Retrieved 2024-03-30.
↑ Nussbaum, M. (1999). "5". Sex and Social Justice. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-511032-6.
↑ Gender Dynamics in Modern Cinema (Report). UCLA School of Theater. 2022. p. 78.

پیوند به بیرون

پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Seduction در ویکی‌انبار
Bibliography of Don Juan
مدخل فلسفه سکسوالیته در دانشنامه فلسفه استنفورد
"Seduction" . Encyclopædia Britannica (به انگلیسی) (11th ed.). 1911.

[1] Ovid, Publius Naso (2001). Ars Amatoria. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-283633-4. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)

[2] Toma, C.L. (2023). "Online Seduction Tactics". Journal of Computer-Mediated Communication. 28 (2). doi:10.1093/jcmc/zmac031.

[:4-3] Littleton, H. L. & Axsom, D. (2003). "Rape and seduction scripts of university students: Implications for rape attributions and unacknowledged rape". Sex Roles. 49 (9–10): 465–475. doi:10.1023/A:1025824505185. S2CID 146523271.

[4] Buss, D.M. (2016). "4". The Evolution of Desire. Basic Books. ISBN 978-0-465-09775-9. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)

[5] Hakim, C. (2020). "The Theory of Erotic Capital". European Sociological Review. 36 (6): 870–887. doi:10.1093/esr/jcaa035.

[6] Baudrillard, J. (1979). De la Séduction. Éditions Galilée. ISBN 978-2-7186-0155-3. {{cite book}}: Check |isbn= value: checksum (help)

[7] "Article 223-15-2". Code Pénal Français. Retrieved 2024-03-30.

[8] Nussbaum, M. (1999). "5". Sex and Social Justice. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-511032-6.

[9] Gender Dynamics in Modern Cinema (Report). UCLA School of Theater. 2022. p. 78.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

ن ب و میل جنسی در انسان و سکس‌شناسی
رابطه جنسی	بی‌جنس‌گرایی غیرجنسی خاکستری دوجنس‌گرایی رابطهٔ غیررسمی سکس تفننی تبتل سندرم تجرد مردان گیاه‌خوار رابطه متعهد سکس متعارف عشق آزاد عشق‌بازی دگرجنس‌گرایی همجنس‌گرایی بیش‌فعالی جنسی ازدواج هم‌خوابگی یک‌شبه چندمهری بی‌قیدی جنسی بی‌قیدی جنسی زن رمانس (عشق) گرایش احساسی لاس‌زنی زندگی جنسی پرهیز جنسی گرایش جنسی شریک جنسی مجرد سکس ضربدری
پویایی جنسی	هایپرگمی جذابیت جسمانی جاذبه جنسی سرمایه جنسی اخلاق جنسی ناکامی جنسی Sociosexuality
جستارهای وابسته	حق جنسیتی مرز بوم اعتیاد جنسی معتادان جنسی گمنام حسادت جنسی هنجار جنسی فمینیسم مثبت جنسی جنبش مثبت‌نگری سکس انقلاب جنسی بدل جنسی وقاحت