اطریفل
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
اطریفل یا طرافل (احتمالا از هندیِ ترپهله /ترپهلا) صورت معرب نام هندی داروهایی گیاهی در طب سنتی است که از سه گیاه درست میشود. این سه گیاه را در متنهای فارسی هلیله و بلیله و آمله گفتهاند که به ترتیب گیاهانی است که در هندی هارتاکی (Terminalia Chebula) و ویبهیتاکی (Terminalia Bellirica) و آمالاکی یا آمالا (Emblica Officinalis) گفته میشود.
برخی گفتهاند اطریفل کلمهای مأخوذ از یونانی است، اما معادل یونانی آن روشن نیست.
انواع
[ویرایش]اطریفل یک ترکیب پرکاربرد در طب سنتی است که در برخی موارد ترکیبات دیگری نیز به آن اضافه میشود. پرکاربردترین انواع اطریفل عبارتند از:
- اطریفل مقل،
- اطریفل مقل ملیّن،
- اطریفل گشنیزی،
- اطریفل سفرجلی،
- اطریفل کبیر،
- اطریفل صغیر،
- اطریفل زمانی،
- اطریفل اسطوخودوس،
- اطریفل افتیمونی،
- اطریفل مسهل
- اطریفل شاهتره
اطریفل مقل ملین یا گوگاتریپ، علاوهبر هلیله، بلیله و آمله حاوی افتیمون، مقل، فلوس و تربد نیز میباشد که همگی خاصیت ملین دارند. در طب سنتی اطریفل مقل ملین به منظور درمان نفخ، بواسیر، سردی و رطوبت بدن و همچنین دفع بلغم مورد استفاده قرار میگیرد. [1] اطریفل گشنیزی بادشکن، مقوی معده و ضدنفخ بوده و در طب سنتی برای منع صعود ابخره از معده به سر، ریختن سودای سوخته به معده و نافع جهت سردرد ناشی از عملکرد معده و تقویت حواس به کار میرود.
اطریفل شاهتره موجب اصلاح کار کبد و بهبود عملکرد بافت پوست میشود. اطریفل اسطوخودوسی اثرات ضد افسردگی، مقوی اعصاب و آرامش بخش دارد. اطریفل افتیمونی در درمان سردرد و میگرن مؤثر است و اطریفل صغیر برای ضعف معده، بواسیر و تقویت مغز استفاده میشود.
منابع
[ویرایش]- مومن حسینی، محمد (۱۳۷۳). تحفه حکیم مؤمن. تهران: انتشارات مصطفوی. ص. ۳۷۶.
- لغتنامه دهخدا، مدخلهای اطریفل و طریفل