اسماعیل خلج
اسماعیل خلج (زاده ۱۳۱۵ - آستارا) نمایشنامه‌نویس صاحب سبک ایرانی است که آثارش عموماً در قهوه‌خانه‌ها و مکان‌های پَستِ تهِ شهر، میان ولگردان، روسپیان، قاپ بازان و مطرودان می‌گذرد. او با زبانی به‌غایت عامیانه، گزنده و در عین حالْ پالوده به پلشتیِ زندگی مردمان تیره روزِ طبقهٔ فرودست می‌پردازد، تا حدی که می‌توان گفت خلج نمایش‌نامه‌نویسی ناتورالیست است. او متأثر از رئالیسم گورکی نیز هست و همچنین روحی شاعرانه بر کارهایش حکم‌فرماست.[۱] خلج کارمند ادارهٔ رادیو و تلویزیون بود و سریال سایهٔ همسایه را در سال ۱۳۶۴ کارگردانی کرد[۲] که به سال ۱۳۶۵ از تلویزیون پخش شد.[۳]
وی علاوه بر نویسندگی به کار بازیگری نیز مشغول است
برخی آثار[ویرایش]
- پاتوق (۱۳۵۰)
- پاانداز (۱۳۵۰)
- حالت چطوره مش رحیم؟ (۱۳۵۰)
- گلدونه خانم (۱۳۵۰)
- باجه (۱۳۵۰)
- جمعه‌کشی (۱۳۵۲)
- قمر در عقرب (۱۳۵۳)
- بابلی‌ها (۱۳۸۰)
- عبید زاکانی (۱۳۵۶)
- شبات (۱۳۵۶)
بازیگری[ویرایش]
سینما[ویرایش]
- رسوایی ۲ (۱۳۹۴)
- رسوایی (۱۳۹۱)
- پذیرایی ساده (۱۳۹۰)
- سیب و سلما (۱۳۸۹)
- بیداری رؤیاها (۱۳۸۸)
- عروسک (۱۳۸۸)
- همیشه پای یک زن در میان است (۱۳۸۶)
- پابرهنه در بهشت (۱۳۸۴)
- یک تکه نان (۱۳۸۳)
- بلندی‌های صفر (۱۳۷۲)
- جستجوگر (۱۳۶۸)
- پسر ایران از مادرش بی اطلاع است (۱۳۵۵)
مجموعه تلویزیونی[ویرایش]
- جلال‌الدین (بازیگر) (۱۳۹۳)
- خانه بی‌پرنده (۱۳۸۹)
- اغما (۱۳۸۶)
پانویس[ویرایش]
فهرست منابع[ویرایش]
- خلج، منصور. نمایشنامه نویسان ایرانی: از آخوندزاده تا بیضایی. نشر اختران. ۱۳۸۱
- ماهنامهٔ تجربه، شماره پیاپی ۸۴، اسفند ۱۳۹۰، مقالهٔ راه ناتمام به قلم مهدی میرمحمدی، صص ۱۱۷–۱۱۸
