استیو مک‌کوئین (کارگردان)
| استیو رادنی مک‌کوئین | |
|---|---|
 مک‌کوئین و جایزه اسکار بهترین فیلم سال در دستش (۲ مارس ۲۰۱۴) | |
| زادهٔ | ۹ اکتبر ۱۹۶۹ (۵۴ سال) لندن، بریتانیا |
| پیشه | هنرمند فیلم‌نامه‌نویس فیلم‌ساز |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۹۳-اکنون |
| همسر(ها) | بیانکا استیجتر |
| فرزندان | ۲ |
| جایزه(ها) | جایزه دوربین طلایی جشنواره فیلم کن (۲۰۰۸) جایزه ترنر (۱۹۹۹) جایزه بفتا |
استیو رادنی مک‌کوئین متولد: ۹ اکتبر ۱۹۶۹) کارگردان، تهیه‌کننده و نمایش‌نامه‌نویس انگلیسی است. وی بخاطر فیلم ۱۲ سال بردگی موفق به کسب جوایز مختلفی من‌جمله جایزه اسکار، گلدن گلوب و بفتا برای بهترین فیلم شد. او اولین کارگردان سیاه‌پوست در تاریخ سینماست که موفق شد جایزه اسکار بهترین فیلم را برای فیلم خودش دریافت کند. استیو مک‌کوئین همچنین بخاطر همکاری‌اش با مایکل فاسبندر در فیلم‌هایش شناخته می‌شود.
کودکی[ویرایش]
مک‌کوئین متولد شهر لندن است و در منطقه غرب لندن دوران کودکی‌اش را گذراند. در سال ۲۰۱۴ طی مصاحبه‌ای مک‌کوئین اظهار می‌کند که دوران مدرسه برای او بسیار سخت بوده. او را در کلاسی از دانش‌اموزان می‌نشاندند که گفته می‌شد آنها برای کارگری، لوله‌کشی و کارگری ساختمان مناسب‌تر هستند. بعد از تغییر مدیر مدرسه، مدیر جدید به وجود قوانین نژادپرستانه در این مدرسه اعتراف کرد. طبق گفته‌های مک‌کوئین، وی دچار نوعی خوانش‌پریشی بود.
مک‌کوئین در دوران مدرسه علاقه شدیدی به فوتبال داشت. وی در دوران دانشجویی در رشته هنر و طراحی در دانشکده هنر و طراحی چلسی مشغول به تحصیل شد و بعد در دانشگاه لندن شروع به تحصیل در رشته هنرهای زیبا کرد. در این دانشگاه بود که او به فیلم‌سازی علاقه‌مند شد. بعد از مدتی تحصیل دانشگاه لندن را ترک کرده و در آمریکا در دانشگاه نیویورک مشغول تحصیل می‌شود.
فیلم‌های کوتاه[ویرایش]
اولین فیلم کوتاه وی فیلمی به نام خرس محصول سال ۱۹۹۳ بود. این فیلم کوتاه در دانشکده سلطنتی هنر شهر لندن به نمایش درآمد. نمایش این فیلم بحث‌های فراوانی در مورد نژادپرستی و خشونت را به میان آورد اگرچه که خود مک‌کوئین گفت که بحث نزاد جزء اولویت‌های این فیلمش نبود.
فیلم پنج قسمت آسان فیلم بعدی او است که در سال ۱۹۹۵ ساخته شد و سپس فیلم کوتاه دیگر با نام بالای سرم را یک سال بعد، در سال ۱۹۹۶ منتشر کرد. اکزودوس فیلم دیگرش است که در سال ۱۹۹۷ ساخته شد و در نهایت فیم کوتاه عمق وسترن را در سال ۲۰۰۲ ساخت.
مک‌کوئین در سال ۲۰۰۶ به عنوان یک فیلم‌ساز جنگی به عراق و در ادامه همین سال، فیلم ملکه و سرزمین را منتشر می‌کند که در مورد سربازان بریتانیایی‌ای است که در جنگ عراق کشته شدند.
فیلم‌های حرفه‌ای[ویرایش]
اولین فیلم حرفه‌ای و اصلی وی در سال ۲۰۰۸ با نام گرسنگی عرضه شد که در جشنواره فیلم کن ۲۰۰۹ به نمایش درآمد. در این جشنواره وی برنده جایزه دوربین طلایی شد. او اولین کارگردان انگلیسی بود که این جایزه را کسب کرد. از دیگر جوایز این فیلم می‌توان به کسب جوایزی در جشنواره فیلم سیدنی و جشنواره فیلم تورنتو اشاره نمود. فیلم بزرگ بعدی وی نیز شرم نام دارد که در سال ۲۰۱۱ منتشر شد. در این فیلم مایکل فاسبندر به ایفای نقش پرداخته‌است.
فیلم بعدی مک‌کوئین تحت عنوان ۱۲ سال بردگی است. این فیلم بر اساس کتابی به همین نام، نوشته سالومون نورثاپ است. داستان کتاب روایت‌گر زندگی واقعی نویسنده است. در سال ۱۸۴۱ سالومون نورثاپ را که یک سیاه‌پوست آزاد بوده ربوده و به عنوان برده می‌فروشند. سپس وی را به لوئیزیانا برده و ۱۲ سال به عنوان برده از او کار می‌کشند. در مارس ۲۰۱۴ این فیلم موفق شد برنده جایزه اسکار بهترین فیلم را دریافت کند. مک‌کوئین اولین کارگردان سیاه‌پوستی شد که این جایزه را کسب کرد.
مک‌کوئین در حال حاضر در حال کار روی دو پروژه خود است. یکی از این پروژه‌ها برای شبکه اچ‌بی‌او بوده و دیگری مستندی درام در مورد یک سیاه‌پوست برای شبکه بی‌بی‌سی است.
زندگی شخصی[ویرایش]
مک‌کوئین علاوه بر سکونت در لندن، از سال ۱۹۹۷ به همراه نامزدش (که مدت طولانی ای است که با هم هستند) در شهر آمستردام سکونت دارد. این دو صاحب دو فرزند نیز هستند.
فیلم‌شناسی[ویرایش]
فیلم‌های بلند[ویرایش]
| سال | فیلم | به عنوان | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| کارگردان | تهیه‌کننده | فیلم‌نامه‌نویس | هنرپیشه | نقش | ||
| ۲۰۰۸ | گرسنگی | آری | آری | |||
| ۲۰۱۱ | شرم | آری | آری | |||
| ۲۰۱۳ | دوازده سال یک برده | آری | ||||
| ۲۰۱۸ | بیوه‌ها | آری | آری | |||
فیلم‌های کوتاه[ویرایش]
| سال | فیلم | به عنوان | |||
|---|---|---|---|---|---|
| کارگردان | تهیه‌کننده | فیلم‌نامه‌نویس | دیگر | ||
| ۱۹۹۷ | مهاجرت | آری | آری | فیلم‌بردار تدوین‌گر | |
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Steve McQueen». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ مارس ۲۰۱۴.
برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]
- Brockington, Horace. "Logical Anonymity: Lorna Simpson, Steve McQueen, Stan Douglas." International Review of African American Art 15 No. 3 (1998): 20-29.
- Demos, TJ. "The Art of Darkness: on Steve McQueen." October No. 114 (Fall 2005): 61-89
- Demos, TJ. "Giardini: A Fairytale." In Steve McQueen (British Pavilion, Venice Biennale, 2009).
پیوند به بیرون[ویرایش]
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| پایگاه‌های دادهٔ علمی | |
| سایر | |
- افراد انگلیسی ترینیداد و توباگوییتبار
- افراد انگلیسی گرناداییتبار
- افراد زنده
- افراد مبتلا به خوانش‌پریشی
- درو از وطنهای اهل انگلستان در هلند
- اهالی هانول
- برندگان جایزه ایندیپندنت اسپیریت برای بهترین کارگردانی
- برندگان جایزه فیلم اروپا (افراد)
- تهیهکنندگان برنده جایزه اسکار
- تهیهکنندگان برنده جایزه گلدن گلوب
- تهیهکنندگان فیلم اهل بریتانیا
- دارندگان عنوان رتبه امپراتوری بریتانیا
- دارندگان عنوان شوالیه
- دانشآموختگان دانشگاه گلداسمیت لندن
- زادگان ۱۹۶۹ (میلادی)
- دانشآموختگان مدرسه هنر تیش
- کارگردانان برنده دوربین طلایی
- کارگردانان فیلم انگلیسیزبان
- کارگردانان فیلم اهل انگلستان
- کارگردانان فیلم اهل بریتانیا
- کارگردانان
- مجسمهسازان اهل انگلستان
- مجسمهسازان مرد اهل انگلستان
- هنرمندان اهل انگلستان
- هنرمندان سیاه‌پوست اهل بریتانیا
- هنرمندان مامور شده توسط موزه سلطنتی جنگ
- هنرمندان معاصر اهل انگلستان
- هنرمندان معاصر اهل بریتانیا
- هنرمندان ویدئو
- هنرمندان ویدئویی اهل بریتانیا
- افراد معلول اهل انگلستان