صدای استریو

اختلاف زمانی در ضبط استریوفونیک از ماشینی که از کنار می‌گذرد

«استریو» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر کاربردها استریو (ابهام‌زدایی) را ببینید.

صدای چندآوا یا صدای استریوآوایی (به انگلیسی: Stereophonic sound) یا به طور رایج، استریو، از شیوه‌های بازتولید صدا است که برای شنونده توهمی از ژرف‌نمایی شنیداری ایجاد می‌کند. این کار معمولاً با استفاده از دو یا چند کانال صوتی مستقل از طریق پیکربندی دو یا چند بلندگو (یا هدفون چندآوا) در چنین مسیری به دست می‌آید، به نحوی که به نظر می‌رسد صدا از جهات مختلف منتشر می شود و شنونده به صورت طبیعی صدا را به صورت چند بعدی می‌شنود. پس صدای استریو همانگونه که شامل صداهای دوسویه با دو بلندگو یا دو کانال می‌شود، صداهای چهارگانه (کوادرافونیک) و صدای فراگیر (ساراند) را نیز در بر می‌گیرد و در برابر صدای مونو قرار می‌گیرد که صدا تنها از یک نقطه پخش می‌شود یا صدای تمام منابع صوتی یکسان است.

قرار دادن میکروفون استریو A-B

استریو برای اولین بار در نمایشگاهی در سالن اپرای پاریس در سال ۱۸۸۱ استفاده شد و در سال ۱۸۹۰ در فرانسه تجاری‌سازی شد.

شیوه های تولید صدای استریو

برای تولید صدای استریو از 2 شیوه استفاده می شود.

ضبط استریو

در این شیوه در هنگام ضبط از 2 میکروفون برای ضبط هر یک از خطوط صدا (چپ و راست) استفاده می شود. هر یک از خطوط به صورت مجزا ضبط می شود و همین خطوط در هنگام پخش از باند خود (چپ یا راست) پخش می گردد. این شیوه اصلی ترین روش ضبط صدای استریو است و به حقیقت بسیار نزدیک تر است.

در این شیوه ضبط از استانداردهای مختلفی استفاده می شود. مثل اختلاف فاز (A-B) و یا اختلاف جهت که هر کدام مشخصات بسیار ظریفی دارند و شبکه های رادیویی مختلف هر کدام از یکی از شیوه ها بعنوان استاندارد استفاده می کنند. ولی در کل از لحاظ شنونده عادی تفاوت زیادی احساس نمی شود.

ساخت به صورت دیجیتال

با پیشرفت تکنولوژی، روش های جدیدی جهت ایجاد بُعد برای صدا توسط نرم افزارهای کامپیوتری ایجاد شده است که در هنگام ساخت صدا در نرم افزار، با تعیین جهت برای صدا، نرم افزار به صورت خودکار، 2 خط چپ و راست صدا را ایجاد می کند و بدین صورت حالت 3 بعدی را برای صدا ایجاد می کند.