استثمار نیروی کار
استثمار نیروی کار (یا کارکنان) مفهومی است که به معنای، بهره‌برداری یک عامل از مزیت ناعادلانه که از یک عامل دیگر برخوردار است. تعریف می‌شود.[۱] بیانگر یک رابطه اجتماعی ناعادلانه مبتنی بر عدم تقارن قدرت یا نابرابری ارزش بین کارگران و کارفرمایان است. وقتی صحبت از استثمار می‌شود، در تئوری اجتماعی وابستگی مستقیم به مصرف وجود دارد و به‌طور سنتی این استثمار به عنوان سوء استفاده ناعادلانه از شخص دیگری (کارگر) به دلیل موقعیت پست خود توسط کارفرما انجام می‌شود و این استثمارگر را همچنین قدرت می‌دهد.[۲]
نظریه استثمار کارل مارکس در دانشنامه فلسفه استنفورد به عنوان تأثیرگذارترین نظریه استثمار توصیف شده‌است.[۳] در تحلیل استثمار، اقتصاددانان در توضیح مارکس و آدام اسمیت دربارهٔ استثمار نیروی کار اختلاف نظر دارند. اسمیت مانند مارکس استثمار را یک پدیده سیستماتیک ذاتی در سیستم‌های اقتصادی خاص نمی‌دانست، بلکه آن را یک بی عدالتی اخلاقی اختیاری می‌دانست.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ «Exploitation (Stanford Encyclopedia of Philosophy)». web.archive.org. ۲۰۲۰-۱۱-۲۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ نوامبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۳-۰۲.
- ↑ Dowding, Keith (2011). "Exploitation". Encyclopedia of Power. SAGE Publications. pp. 232–235. شابک ۹۷۸۱۴۱۲۹۲۷۴۸۲.
- ↑ "Exploitation". 20 December 2001. Archived from the original on 27 November 2020. Retrieved 26 December 2020.
- ↑ Horace L. Fairlamb, 'Adam's Smith's Other Hand: A Capitalist Theory of Exploitation', Social Theory and Practice, 1996.