پرش به محتوا

از تراس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
از تراس
پوستر فیلم
کارگردانمارک رابسون
تهیه‌کنندهمارک رابسون
نویسندهجان اوهارا (رمان)
بازیگرانپل نیومن
جوان وودوارد
میرنا لوی
اینا بلین
جان واربرتون
موسیقیالمر برنشتاین
فیلم‌بردارلئو توور
تدوین‌گردورتی اسپنسر
توزیع‌کنندهفاکس قرن بیستم
تاریخ‌های انتشار
ژوئیه ۱۵ ۱۹۶۰
مدت زمان
۱۴۹ دقیقه
کشورایالات متحده آمریکا
زبانانگلیسی
هزینهٔ فیلم۳٬۰۳۰٬۰۰۰ دلار
فروش گیشه۵٫۲ میلیون دلار

از تراس (به انگلیسی: From the Terrace) فیلمی ۱۴۹ دقیقه‌ای به کارگردانی مارک رابسون با بازی پل نیومن محصول کشور ایالات متحده آمریکا است

«از تراس» یک فیلم رمانتیک-درام آمریکایی محصول سال ۱۹۶۰ به DeLuxe Color و در قالب سینماسکوپ به کارگردانی مارک رابسون است که فیلمنامهٔ آن را ارنست لِهمن بر اساس رمانی به همین نام اثر جان اوهارا (۱۹۵۸) نوشته‌است. در این فیلم پل نیومن، جوآن وودوارد، میرنا لوئی، اینا بالین، جورج گریزارد و لئون ایمز بازی می‌کنند و باربارا ایدن نیز در یک صحنه حضور دارد. داستان دربارهٔ پسر جداافتادهٔ یک کارخانه‌دار اهل پنسیلوانیاست که با ورود به خانواده‌ای صاحب‌نام ازدواج می‌کند و برای یافتن کامیابی به نیویورک می‌رود.[۱]

این فیلم سومین اثر سینمایی بود که نیومن و وودوارد، که در زندگی واقعی همسر یکدیگر بودند، با هم در آن نقش‌آفرینی کردند.[۲]

داستان

[ویرایش]

در سال ۱۹۴۶، دیوید آلفرد ایتون، کهنه‌سرباز نیروی دریایی، پس از جنگ به فیلادلفیا بازمی‌گردد. او درمی‌یابد که مادرش، مارتا، بر اثر سال‌ها بی‌توجهی و بدرفتاری همسرش ساموئل ایتون، مالک یک شرکت معتبر آهن و فولاد، به الکلیسم کشیده شده‌است. ساموئل که پس از مرگ فرزند نخستش سیزده سال پیش‌تر از خانواده فاصله گرفته، اکنون نسبت به آلفرد دلخوری دارد. در نتیجه، آلفرد از کسب‌وکار خانوادگی روی‌گردان می‌شود و با دوست نزدیکش، لکس پورتر، مسیر تازه‌ای را آغاز می‌کند.

در یک مهمانی در املاک عموی ثروتمند لکس، آلفرد مجذوب مری سنت جان، دختر یک خانواده مرفه می‌شود. مری با آلفرد وارد رابطه می‌شود و برخلاف میل والدینش نامزدی پنهانی‌اش با دکتر جیم روپِر را بر هم می‌زند. پس از بیماری پدر آلفرد، او بار دیگر کسب‌وکار خانوادگی را کنار می‌گذارد و با لکس شرکت هواپیمایی تازه‌ای راه‌اندازی می‌کند.

در روز عروسی، آلفرد خبردار می‌شود که پدرش درگذشته است. لکس با پول عمویش «شرکت هواپیماسازی ناساو» را با آلفرد راه‌اندازی می‌کند، اما آلفرد از اینکه لکس بیش از فروش هواپیما به تکمیل طراحی‌ها علاقه دارد، بی‌تاب می‌شود.

شبی زمستانی، آلفرد و مری در راه بازگشت از یک مهمانی، شاهد افتادن پسربچه‌ای درون برکه یخ‌زده می‌شوند. آلفرد به آب می‌زند و او را نجات می‌دهد. پدربزرگ کودک، جیمز دانکن مک‌هاردی، مشهورترین سرمایه‌دار آمریکا، آن دو را به شام دعوت می‌کند و به آلفرد شغلی در شرکت سرمایه‌گذاری‌اش پیشنهاد می‌دهد.

آلفرد، که در وسواس برتری‌جویی بر پدرش گرفتار است، برای مک‌هاردی سراسر کشور را سفر می‌کند و مری را ماه‌ها تنها می‌گذارد. مری که از تنهایی دل‌زده شده، رفته‌رفته نسبت به غیبت‌های همیشگی آلفرد کینه‌مند می‌شود. داماد مک‌هاردی، کِریتون دافی، پیشنهاد می‌دهد آلفرد دو ماه در پنسیلوانیای روستایی به ارزیابی رالف بنزیگر، صاحب یک معدن زغال‌سنگ، بپردازد.

پس از مشاجره‌ای تند با همسرش، آلفرد رهسپار پنسیلوانیا می‌شود. در شام در خانه بنزیگر، او با ناتالی، دختر زیبا و دلسوز او، آشنا می‌شود. آلفرد که احساس تنهایی می‌کند، بی‌پروا ناتالی را به دیدار دعوت می‌کند، اما او به دلیل متأهل بودن آلفرد رد می‌کند. با این حال، بعداً منصرف می‌شود و شب بعد در یک سینمای خودرو با او ملاقات می‌کند.

آلفرد به ناتالی اعتراف می‌کند که مهربانی و بخشندگی‌اش به او فهمانده ازدواجش چیزی جز فریب نیست. آن دو همدیگر را می‌بوسند، اما ناتالی هنوز باور دارد باید پیش از آنکه رابطه جلوتر برود، پایانش دهند.

پس از بازگشت به نیویورک، آلفرد فوراً به دفتر مک‌هاردی فراخوانده می‌شود. او مطلع می‌شود که مری با دکتر روپِر رابطه دارد. با این حال، مک‌هاردی محافظه‌کار به آلفرد هشدار می‌دهد که در شرکتش طلاق پذیرفتنی نیست. همچنین او مأمور می‌شود شرکت «هواپیماسازی ناساو»، شرکت سابق خودش، را برای سرمایه‌گذاری بررسی کند.

یک شب هنگام خروج از مهمانی با همسرش، آلفرد به طور ناگهانی ناتالی را در برابر هتل می‌بیند. مری که صمیمیت آن دو را حس می‌کند، از روی کینه به روپِر زنگ می‌زند و با او قرار می‌گذارد. آلفرد به دیدار ناتالی می‌رود و می‌گوید گرچه از مری جدا افتاده، اما شغلش مانع درخواست طلاق می‌شود.

آلفرد بررسی عملکرد شرکت ناساو را آغاز می‌کند. دافی، که به‌طور غیراخلاقی با ناساو درگیر است و از سرمایه‌گذاری مک‌هاردی سود هنگفتی خواهد برد، تهدید می‌کند اگر آلفرد گزارشش را سرکوب نکند، او را رسوا خواهد کرد.

آلفرد و ناتالی در اتاق هتلی خلوت می‌کنند. عکاسان مزدور دافی به آنجا هجوم می‌آورند و رابطهٔ آن‌ها را ثبت می‌کنند. ناتالی که نمی‌داند آیا دغدغه اصلی آلفرد حفظ آبروی اوست یا نجات کارش، تصمیم به ترک می‌گیرد. مری به شوهرش پیشنهاد ازدواج باز (بدون تعهد) می‌دهد. اندکی بعد عکس‌های رسوایی به خانه آلفرد فرستاده می‌شوند.

روز بعد در محل کار، مک‌هاردی همراه مری می‌آید تا ارتقای غیرمنتظره آلفرد به سمت شریک را جشن بگیرد. اما آلفرد برمی‌خیزد و ریاکاری مک‌هاردی را در فداکردن مسئولیت‌پذیری و خوشبختی بر پایگاه موفقیت و جایگاه اجتماعی محکوم می‌کند. سپس گزارش بی‌سانسور خود را افشا کرده و از شرکت بیرون می‌رود. مری به دنبالش می‌دود، اما دیر شده است. او برای همیشه ترکش می‌کند و نزد ناتالی بازمی‌گردد، این بار بدون حلقه ازدواج در انگشتش.

بازیگران

[ویرایش]
پل نیومن در نقش دیوید آلفرد ایتون

جوآن وودوارد در نقش مری سنت جان

اینا بالین در نقش ناتالی بنزیگر

میرنا لوئی در نقش مارتا ایتون

لئون ایمز در نقش ساموئل ایتون

الیزابت آلن در نقش سیج رِمینگتون

باربارا ایدن در نقش کلمی شریو

جورج گریزراد در نقش لکس پورتر

پاتریک اونیل در نقش دکتر جیم روپِر

فلیکس آیلْمر در نقش جیمز مک‌هاردی

ریموند گرینلیف در نقش فریتس تورنتون

مالکوم اَتربری در نقش جرج فرای

ریموند بیلی در نقش یوجین سنت جان

تد دِ کورسیا در نقش رالف بنزیگر

هوارد کین در نقش کِریتون دافی

لورِن گیلبرت در نقش فرولیک[۳]

اکران

[ویرایش]

فیلم برای نخستین بار در ۱۵ ژوئیه ۱۹۶۰ در سینما پارامونت و تماشاخانه موری هیل در نیویورک به نمایش درآمد.[۴]

بازخورد

[ویرایش]

هاوارد تامپسون از روزنامه نیویورک تایمز نوشت: «این فیلم تصویری چشمگیر، خوش‌ساخت و از نظر عاطفی گیراست ... با این حال، برای یک درام که با چنین تیزی و طنزی به ضعف‌های انسانی در کسب‌وکار، عشق و ازدواج می‌پردازد، فاقد نیروی اوج‌گیری واقعی است.»[۵] مجله ورایتی بیان کرد که «تماشاگر نکته‌سنج‌تر، "از بالکن" را به‌شدت ناقص خواهد یافت. اینکه تقصیر از مواد خام اوهارا بوده یا از فیلمنامهٔ ارنست لِهمن، برای منتقدی که رمان را نخوانده دشوار است که قضاوت کند ... با فرض اینکه لِهمن داستان اوهارا را به‌دقت دنبال کرده، سرزنش باید مستقیماً متوجه رمان‌نویس باشد، چرا که "از بالکن" به یک کلیشه بزرگ ختم می‌شود.»[۶] فیلیپ کی. شویِر از لس‌آنجلس تایمز نوشت که فیلم «یک درجه بالاتر از ملودرام‌های آبکی توسط سازندگانش تقویت شده و به‌نوعی انتقادی از ماده‌گرایی امروزی ارائه می‌دهد»، هرچند «احساس غالب این است که سازندگان نتوانسته‌اند بخش‌هایی را که انتخاب کرده‌اند، در قالب درامی با اهمیت یا اوج واقعی فشرده کنند.»[۷] ریچارد ال. کوی از واشینگتن پست این فیلم را «مقاله‌ای بی‌پایان دربارهٔ وحشت‌های پول، عشق و سکس» خواند، با داستانی که «بیش از یک شماره‌گیر تلفن، شکاف دارد.»[۸] هریسونز ریپورتز دیدگاهی مثبت داشت و آن را چنین توصیف کرد: «سرگرمی برجسته ... پر از دیالوگ‌های درخشان، بازیگری حرفه‌ای، جذابیت انسانی، تعلیق و چند لمس کمدی.»[۹] بولتن ماهانه فیلم آن را «فیلمی به‌طور جدی ناقص» توصیف کرد: «پس از یک پیش‌درآمد طولانی که برای توضیح وسواس آلفرد در پیگیری ثروت ساخته شده (در این مسیر، بازی کامل میرنا لوئی در نقش یک فرد الکلی، بهایی سنگین برای اندکی روشنگری ناچیز است)، فیلم به بنای بی‌شکل ابتذال تبدیل می‌شود.»[۱۰] جان مک‌کارتن در نیویورکر نوشت: «کارگردانی آقای رابسون، به‌جز چند صحنه اول، فاقد تخیل است. البته فیلمنامه‌ای که آقای لِهمن ارائه داده نیز بعید بود الهام‌بخش کسی باشد.»[۱۱]

جوآن وودوارد بعدها اعتراف کرد که به این فیلم «دلبستگی» دارد «به‌خاطر اینکه در آن شبیه لانا ترنر به‌نظر می‌رسیدم.»[۱۲] لباس‌های پرزرق‌وبرق او را تراویلا طراحی کرده بود.

این فیلم در راتن تومیتوز بر پایه ۱۳ نقد، امتیاز ۳۱٪ دارد.[۱۳]

منابع

[ویرایش]
  1. "From the Terrace" (به انگلیسی). The Movie Database. Retrieved 8 Sep 2013.
  2. "From the Terrace (1960) – Articles – TCM.com".
  3. MacArthur, Harry (July 30, 1960). "The Passing Show: The Palace Displays 'From the Terrace'". Washington Evening Star. p. A-15. Retrieved December 15, 2024.
  4. "From the Terrace (advertisement)". Variety. June 29, 1960. p. 21. ISSN 0042-2738 – via Internet Archive.
  5. Thompson, Howard (July 16, 1960). "Screen: 'From the Terrace' Opens". The New York Times. 10.
  6. "Film Reviews: From the Terrace". Variety. June 29, 1960. 9.
  7. Scheuer, Philip K. (July 16, 1960). "View From 'Terrace' Tolerable". Los Angeles Times. Part III, p. 3.
  8. Coe, Richard L. (July 30, 1960). "Strife Rife On 'Terrace'". The Washington Post. D19.
  9. "'From the Terrace' with Paul Newman, Jianne Woodward, Myrna Loy and Ina Balin". Harrison's Reports. July 2, 1960. 106.
  10. "From the Terrace". The Monthly Film Bulletin. 27 (320): 124. September 1960.
  11. McCarten, John (July 23, 1960). "The Current Cinema". The New Yorker. 73.
  12. MEL GUSSOW (Apr 28, 1975). "The Newmans: 2 Lives in the Movies". New York Times. p. 33.
  13. "From the Terrace". Rotten Tomatoes. Retrieved October 3, 2020.