ازدواج موقت
| فارسی | English | |||||||||||||||||||||||
مُتعِه یا نکاح مُنقَطِع یا ازدواج موقت که به صیغه یا ازدواج انقطاعی[۱] نیز معروف است، نوعی از ازدواج در مذهب شیعه است که در آن عقد ازدواج برای مدت معین و محدودی با مهریه ای معلوم، بین زن و مرد بسته می‌شود و با پایان آن رابطهٔ زوجیت خودبه‌خود منقضی می‌شود. در میان مسلمانان در مورد جواز این ازدواج اختلاف نظر است. اهل سنت، اباضیه و زیدیان آن را حرام و شیعیان امامی آن را مشروع و صحیح می‌دانند. برخی در تعریف متعه را ازدواج نمی‌دانند و معتقدند در شریعت اسلام ازدواج دو نوع تعریف نشده‌است. متعه یعنی تمتع، درحالی‌که هدف از ازدواج، تشکیل خانواده است.[۲] همچنین ادعا شده در برخی احکام و روایات شیعه این امر دارای اجر و ثواب می‌باشد.[۳] متعه در قوانین ایران به پیروی از فقه امامیه به رسمیت شناخته شده‌است، اما در کشورهای اسلامیِ دیگر و کشورهای غربی چنین نهادی وجود ندارد.[۴] محتویاتمتعه در قرآن[ویرایش]این نوع از ازدواج خاص مذهب شیعه است و فقهای امامیه آن را بر اساس آیه ۲۴ سوره نساء صحیح می‌دانند که در آن آمده‌است: «مهر و کابین آن زنان را که از آنان بهره‌مند شده‌اید به عنوان واجب بپردازید»[۵] اما فقهای عامه آن را نمی‌پذیرند و معتقدند این آیه در مورد استمتاع در ازدواج دائم است.[۴] قواعد[ویرایش]تعیین مدت[ویرایش]متعه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با ازدواج دارد. مهم‌ترین ویژگی آن تعیین مدتی است که با اتمام آن ازدواج بدون نیاز به طلاق به پایان می‌رسد. این مدت حداقل و حداکثری ندارد اما برخی معتقدند در صورتی که مدت ازدواج موقت از طول عمر معمول انسان فراتر باشد ازدواج به دائم تبدیل می‌شود. صیغهٔ ازدواج موقت گفتن عبارتی به مضمون «خود را [با مهریه معین برای مدت معینی] به زوجیت تو درمی‌آورم» از سوی زن و اعلام عبارتی به مضمون «قبول می‌کنم» از سوی مرد است. بر اساس نظر مشهور این ایجاب و قبول در صورت توانایی تلفظ واژه‌های عربی حتماً باید به زبان عربی گفته شود.[۶] اما قانون مدنی ایران اشاره‌ای به عربی بودن ندارد.[۷] در عربی معمولاً از سه واژهٔ «زوجتک» یا «متعتک» یا «انکحتک» برای زن و «قبلت التزویج» یا «قبلت النکاح» برای قبول مرد استفاده می‌شود.[۸] ایجاب و قبول هم ممکن است جابجا شود یعنی مرد درخواست ازدواج را اعلام و زن موافقت را اعلام کند.[۶] برخی فقها مانند محقق حلی معتقدند اگر مدت در زمان عقد تعیین نشود قرارداد خودبخود به ازدواج دائم تبدیل شده‌است.[۹] اما بر اساس نظری دیگر در این صورت با توجه به قاعدهٔ «ما وقع لم یقصد و ما قصد لم یقع»[۱۰] عقد موقت بدون ذکر مدت باطل است و زوجیتی برقرار نشده‌است. این نظر در بین حقوق‌دانان مقبول‌تر است. فقهایی چون شهید ثانی و علامه حلی هم این نظر را داشته‌اند.[۱۱] مدت عقد را می‌توان تمدید کرد، همچنین مرد می‌تواند از ادامهٔ آن صرفنظر کرده و به اصطلاح مدت باقی‌مانده را بذل کند و زوجیت را به پایان برساند یا طرفین می‌توانند پس از پایان مدت آن را به ازدواج دائم تبدیل کنند. تعیین مهریه[ویرایش]در ازدواج موقت نیز مثل ازدواج دائم بایستی مهریه ای تعیین گردد و مقدار آن بسته به توافق طرفین است، اما برخلاف ازدواج دائم که تعیین مهریه را می‌توان به بعد از ازدواج موکول کرد یا اصولاً توافقی بر آن نکرد، در ازدواج موقت عدم تعیین مهریه در زمان عقد موجب باطل شدن قرارداد می‌شود.[۱۲] انقضای عقد[ویرایش]طلاق در متعه وجود ندارد و انقضای آن با پایان مدت یا بذل مدت است، به این معنی که مرد می‌تواند قبل از پایان مدت از بقیه زمان صرفنظر کرده و رابطهٔ زوجیت را به پایان برساند. ایلاء هم بنا به نظر مشهور در آن امکان ندارد و در مورد امکان لعان و ظهار اختلاف نظر است، بر اساس شرح لمعه لعان فقط در مورد قذف به زنا قابل اجراست.[۱۳] ارث[ویرایش]در مورد وضعیت ارث در ازدواج موقت اختلاف نظر زیادی وجود دارد و چهار دیدگاه متفاوت مطرح است:[۱۴]
در قانون مدنی ایران با توجه به مادهٔ ۹۴۰ که گفته «زوجین که زوجیت آن‌ها دائم بوده و ممنوع از ارث نباشند از یکدیگر ارث می‌برند.» مشخص می‌شود که در ازدواج موقت ارث وجود ندارد اما اینکه آیا می‌توان شرط ضمن عقد توارث را کرد مشخص نیست. برخی حقوق‌دانان چنین شرطی را با توجه به اصل صحت صحیح ولی برخی سکوت قانون را به معنی نبود این امکان می‌دانند و تغییر در مقررات ارث را با توجه به اینکه به منافع افراد دیگر و مصلحت اجتماعی مربوط است از طریق قرارداد ممکن نمی‌دانند.[۱۷] مذهب[ویرایش]زن نمی‌تواند با غیر مسلمان و بنا به قولی غیر شیعیان دوازده‌امامی ازدواج کند و مرد هم با زن ناصبی و مشرک نمی‌تواند ازواج کند اما با اهل کتاب از جمله زرتشتیان می‌تواند ازدواج کند.[۱۸] تعداد[ویرایش]ازدواج موقت زن با بیش از یک مرد در یک زمان جایز نیست اما بر اساس نظر مشهور مرد در ازدواج موقت محدودیت عددی ندارد و به هر میزان که بخواهد می‌تواند همسر موقت اختیار کند، برخلاف ازدواج دائم که به چهار همسر هم‌زمان محدود شده‌است.[۱۹] عده[ویرایش]بر اساس نظر مشهور مدت عدهٔ ازدواج موقت، دو بار پاک شدن از قاعدگی پس از پایان متعه است. برای اشخاصی که با وجود یائسه نبودن قاعده نمی‌شوند، این مدت ۴۵ روز است. اما اگر شوهر در اثنای ازدواج موقت بمیرد، بر اساس نظر مشهور عده همانند ازدواج دائم سه ماه و ده روز است.[۲۰] اجازهٔ پدر[ویرایش]پسر بالغ و رشید، و دختر بالغ و رشید و غیر باکره در امر ازدواج استقلال دارند و هیچ‌کس حتی پدر بر آن‌ها ولایتی ندارد. همچنین پدر و جد پدری بر فرزند صغیر و فرزند بالغ دیوانه یا سفیه (کم‌عقل) خود ولایت در ازدواج دارند و می‌توانند در صورت نبود مفسده او را به ازدواج دیگری درآورند.[۲۱] و بنا به نظر مشهور آن پسر یا دختر پس از بلوغ نمی‌تواند ازدواج را برهم بزند.[۲۲] اما در مورد ولایت پدر (و جد پدری) بر نکاح دختر بالغ (بنا به نظر مشهور نُه سالهٔ قمری) باکرهٔ رشیده (غیر سفیه) اختلاف نظر وجود دارد؛ برخی ولایت پدر بر دختر رشید را نپذیرفته و ازدواج را بر عهدهٔ خود دختر می‌دانند، گروهی دیگر به ولایت مشترک پدر و دختر معتقدند یعنی برای ازدواج هم ارادهٔ دختر و هم اجازهٔ پدر را لازم می‌دانند و هیچ‌یک از آن‌ها به‌طور مستقل نمی‌تواند عقد ازدواج را جاری کند، برخی هم بین نکاح دائم و موقت تفاوت نهاده و در نکاح دائم دختر را مستقل و در نکاح منقطع، غیرمستقل می‌دانند، یا برعکس در نکاح دائم غیرمستقل و در نکاح منقطع مستقل می‌دانند و دسته‌ای دیگر هم ولایت را به‌طور کامل بر عهدهٔ پدر می‌دانند و حقی برای دختر در ازدواج قائل نیستند. محقق حلی در کتاب شرائع‌الاسلام (قرن هفتم) نظر مشهور و دیدگاه خود را عدم ولایت پدر بر دختر رشیده باکره ذکر می‌کند و از سه نظر اقلیت دیگر یاد می‌کند: اول؛ به گفتهٔ شیخ مفید در مقنعه و ابوصلاح حلبی در الکافی هم اجازهٔ پدر و هم رضایت دختر هر دو باید احراز شود، دوم نظر شیخ طوسی در النهایه و ابن براج در المهذب که امر را مثل مورد ازدواج صغیر به‌طور کامل بر عهدهٔ پدر دانسته و حقی برای دختر قائل نیستند؛ و سوم گروهی که استقلال دختر در ازدواج موقت را به رسمیت شناخته ولی در ازدواج دائم او را محتاج اجازه از پدر می‌دانند و برعکس.[۲۳] شمس‌الدین عاملی (شهید اول) در لمعه (قرن هشتم) و زین‌الدین عاملی (شهید ثانی) در شرح لمعه (قرن دهم) هم نظر صحیح‌تر را عدم ولایت پدر بر دوشیزهٔ بالغ و رشیده و عدم لزوم حضور ولی در هنگام ازدواج نوشته‌اند.[۲۴] روح‌الله خمینی هم در تحریرالوسیله (قرن چهاردهم) این چهار نظر را شرح داده و احتیاط را در کسب اجازه هم از پدر و هم از جد پدری دانسته‌است.[۲۵] اما حتی فقهایی که ولایت پدر بر دختر را می‌پذیرند اتفاق نظر دارند که اگر پدر با وجود تمایل دختر وی را از ازدواج با همتای[۲۶] خود منع کند ولایت او بدون تردید ساقط می‌شود که در اصطلاح آن را «عضل» می‌نامند.[۲۷] در بین فقهای معاصر سید روح‌الله خمینی، شبیری زنجانی، جواد تبریزی، نوری همدانی و سید علی سیستانی[۲۸] فتوا داده‌اند که باید اجازهٔ پدر اخذ شود. مکارم شیرازی، محمدعلی اراکی، فاضل لنکرانی، صافی گلپایگانی، وحید خراسانی، ابوالقاسم خویی،[۲۹] سید صادق شیرازی[۳۰] و سید علی خامنه‌ای[۳۱] گرفتن اجازه از پدر را «احتیاط واجب» دانسته‌اند (نظر احتیاطی به این معناست که فقیه به قطعیت در موضوع نرسیده و حکم یا فتوا صادر نمی‌کند ولی بر اساس اصل «احتیاط» آن را توصیه می‌کند). اما سید محمدرضا گلپایگانی، محمدصادق روحانی،[۳۲] سید محمد حسینی شاهرودی،[۳۳] محمد صادقی تهرانی و عبدالکریم موسوی اردبیلی[۳۴] محمدعلی گرامی معتقدند که اجازهٔ پدر برای دختر بالغ (بر اساس نظر مشهور نه سالهٔ قمری) که خیر و صلاح خود را تشخیص می‌دهد، لازم نیست. به گفتهٔ محمدتقی مدرسی هم احتیاط در اجازه است اما بر اساس نظر قوی‌تر کسی که ادارهٔ زندگی خود را در دست دارد از ولایت خارج شده و نیازی به اجازه ندارد.[۳۵] محمدسعید حکیم در استفتائی در مورد اجازهٔ ازدواج دختر باکره به شرط عدم دخول بدون اذن پدر، آن را صحیح دانسته‌است.[۳۶][۳۷] دلایل مخالفان و موافقان[ویرایش]مخالفان[ویرایش]انتقادات بر صیغه بر پایه مواردی چون ایجاد تبعیض‌های اجتماعی و حقوقی علیه زنان، مغایرت با اسلام، «کلاه شرعی» بودن برای روسپیگری، رواج بیماری‌های‌آمیزشی مانند ایدز، نقض حقوق کودک حاصل از صیغه، ازهم‌پاشیدن خانوادهها است.
مخالفان در اسلام[ویرایش]مخالفان در بحث‌های درون‌دینی، با استناد به دستورها و سنت پیامبر، متعه را حرام می‌دانند. عمده‌ترین استناد اهل سنت در مورد حرمت ازدواج موقت بر تحریم آن به واسطه سنت و احادیث پیامبر است. آنان دلیل مخالفت خود نسبت به ازدواج موقت را، «نَسخ» ذکر میکنند و معتقدند که ازدواج موقت به استناد تعدادی از آیات قرآن و همچنین حدیثی صریح از پیامبر منسوخ است. از جمله اینکه زن در ازدواج موقت زوجه نیست برای آنکه از شرایط زوجیت این است که ارث ببرد و بتوان او را طلاق داد و در آن لعان و ظهار جاری شود و دارای عدّه باشد و حق نفقه داشته باشد و حال آنکه هیچ‌یک از این شرایط در ازدواج‌موقت نیست و از تمام شوؤن زوجیت محروم است. همچنین ازدواج موقت ارث ندارد و زوجه دائم ارث دارد و با توجه به ارث زوجین، چون در ازدواج موقت زوجین از یکدیگر ارث نمی‌برند، پس قرآن ناسخ ازدواج موقت است. علاوه بر آن چون ازدواج موقت طلاق ندارد و طلاق هم از لوازم زوجیت است پس متعه زوجه نیست و چون زوجه نشد، آیه طلاق ناسخ آیه متعه می‌باشد در صورتی‌که اگر متعه زوجه بود، باید بتوان آن را طلاق داد و حال آن که در ازدواج موقت طلاق ندارد.[نیازمند منبع] موافقان[ویرایش]موافقان ازدواج موقت نیز استدلال‌هایی را در دفاع از آن مطرح کرده‌اند:[۴۳]
تاریخچه تحریم متعه[ویرایش]در زیر نمونه‌ای از یک رویداد تاریخی از کتاب اخبارالطوال دینوری در مورد تحریم متعه (صیغه) آورده شده‌است. . . . و در این نبرد (جلولا) بسیاری مردان کشتند و زنان و کودکان بسیاری نیز به اسارت گرفتند پس از چندی ماه که اسرا به مدینه رسیدند خلیفه زمان (عمر) دید زنان همه آبستن شده، علت را پرسید گفتند متعه (صیغه) سربازان بودند، سپس (عمر) مکرر گفت که از فرزندان این زنان به خداوند پناه می‌برم و (گفت) زین پس دیگر این فعل (متعه) در ممالک اسلامی جایز نمی‌باشد (اخبار الطوال، ص 123).[۴۴][۴۵] متعه در جمهوری اسلامی ایران[ویرایش]بحث صیغه در حدود سال ۱۳۷۰ با سخنان علی اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس‌جمهوری وقت که صیغه را به عنوان راهکاری برای مقابله با معضلات جنسی جوانان مطرح کرده بود، دامن زده شد ولی این بحث به علت مخالفت‌های سنگینی که پیش‌آمد برای بیش از یک دهه به حاشیه رفت.[۴۱] در سال ۱۳۸۱ نیز با طرح راه‌اندازی خانه عفاف بالا گرفت که بعد اعلام شد طراح آن دستگیرشده و خود سابقه منکراتی داشته‌است.[۴۶] در این بین گزارش‌های متعددی از فروش خدمات جنسی با انجام متعه ثبت شد، مثلاً در قم که روزانه هزاران زایر و مسافر به آن رفت‌وآمد دارند.[۳۸][۳۹] بار دیگر در سال ۱۳۸۶ مصطفی پورمحمدی، وزیر کشور خواستار رواج «صیغه» (با عنوان ازدواج موقت) با هدف «جلوگیری از شیوع فساد در جامعه» شد.[۳۸][۴۱] هرچند که بعداً غلامحسین الهام سخنگوی دولت اعلام کرد «سخنان اخیر وزیر کشور دربارهٔ ازدواج موقت، از جایگاه یک روحانی بوده‌است و نظر دولت نیست. این امر مربوط به دولت به عنوان قوه مجریه کشور نیست.»[۴۲] در قانون حمایت از خانواده ۱۳۹۱ در ماده ۲۱ ضمن تأکید بر آنکه نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران با رویکرد به محوریت و استواری روابط خانوادگی، ازدواج دائم را مبنای تشکیل خانواده می‌داند، نکاح موقت را بر اساس احکام شریعت و قانون مدنی ایران جایز دانسته و در سه حالت ثبت آن را الزامی می‌داند که عبارت از باردار شدن زوجه، توافق طرفین یا شرط ضمن عقد می‌باشد. در ماده ۵۱ عدم ثبت در این شرایط را مشابه عدم ثبت ازدواج دائم مشمول احکام کیفری برمی‌شمارد.[۴۷] علاوه بر این وبگاه‌هایی نیز در اینترنت برای ترویج صیغه و آشنا کردن داوطلبان با یکدیگر ایجاد شده‌است. از جمله وبگاه‌های «صیغه دات کام»، «وبلاگ موقت» و وبلاگ «حال و هول حلال» (ستاد برگزاری اولین کنگره لذت حلال در تهران یا قم).[۴۸] برخی از منابع اسلامی مطالب این‌گونه وبلاگ‌ها را «بدعت در دین» می‌دانند.[۴۹] پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]پیوند به بیرون[ویرایش] |
Nikah mut'ah[1][2] (Arabic: نكاح المتعة, romanized: nikāḥ al-mutʿah, literally "pleasure marriage";[3](p1045) or Sigheh[4] (Persian: صیغه) is a private and verbal temporary marriage contract that is practiced in Twelver Shia Islam [2]in which the duration of the marriage and the mahr must be specified and agreed upon in advance.[1][5][6](p242)[7](p47–53) It is a private contract made in a verbal or written format. A declaration of the intent to marry and an acceptance of the terms are required as in other forms of marriage in Islam.[8] According to Twelver Shia jurisprudence, preconditions for mutah are: The bride must not be married, she must be Muslim or belong to Ahl al-Kitab (People of the Book), she should be chaste, not addicted to fornication and she should not be a young virgin (if her father is absent and cannot give consent).[9][need quotation to verify] At the end of the contract, the marriage ends and the wife must undergo iddah, a period of abstinence from marriage (and thus, sexual intercourse). The iddah is intended to give paternal certainty to any child/ren should the wife become pregnant during the temporary marriage contract.[6][1] Generally, the Nikah mut'ah has no proscribed minimum or maximum duration.[10][11][12] However, one source, The Oxford Dictionary of Islam, indicates the minimum duration of the marriage is debatable and durations of at least three days, three months or one year have been suggested.[1] Sunni Muslims do no practice Nikah Muta however, they do practice Nikah misyar, which has been regularly considered a similar marriage arrangement. Many Muslims and Western scholars have claimed that both Nikah mut'ah[13] and Nikah misyar[14] are Islamically void attempts to religiously sanction prostitution which is otherwise forbidden.[15] ContentsBackground[edit]Mut'ah, literally meaning joy, is a condition where rules of Islam are relaxed. It can apply to marriage (the nikah mut'ah) or to the Hajj (the obligatory pilgrimage) (the Mut'ah of Hajj). Mut'ah is a sensitive area of disagreement between those who follow Sunni Islam (for whom nikah mut'ah is forbidden) and those who follow Shia Islam (for whom nikah mut'ah is allowed).[5] Shias and Sunnis do agree that, initially, or near the beginning of Islam, nikah mut'ah was a legal contract.[7][16] Beyond that time, the legality of the practice is debated. Historical examples[edit]A historical example of nikah mut'ah is described by Ibn Hajar Asqalani (1372 - 1448 CE (852 AH)) in his commentary on the work of Sahih al-Bukhari.[17] Muawiyah I (602 - 680 AH), first caliph of the Umayyad dynasty, entered into a nikah mut'ah contract with a woman from Ta'if. She was a slave who was owned by a man called Banu Hazrmee. She received a yearly stipend from Muawiyah. Ordinarily, sexual access rights to a female slave belongs to the slave owner as part of his property rights which cannot be shared or assigned, unless the slave is married off, in which case the slave owner loses all rights to sexual access. Scholar ‘Abd ur-Razzaq as San‘ani (744 CE) described how Saeed bin Jubayr frequently visited a woman in Mecca. When asked why, he said he had a contract of nikah mut'ah with her and seeing her was "more halal than drinking water".[18] Ibn Jurayj, an eminent scholar from among the Tabi’ al-Tabi’een, was known to have practiced mut’ah with a large number of women.[19] By contrast, in the Sahih al-Bukhari, Mut'ah marriage is classed as forbidden because Ali bin Abu Talib said that he heard Muhammad say that it is forbidden. As narrated by 'Ali bin Abu Talib: "On the day of Khaibar, Allah's Apostle forbade the Mut'a (i.e. temporary marriage) and the eating of donkey-meat."[20] as mentioned in Sahih al-Bukhari (Volume 9, Book 86, Number 91). Zaidi Shia texts also state that Ali said Mut'ah marriage was forbidden and for this reason the Zaidi Shia do not practise Mut'ah marriage. In Sunni Islam[edit]In the sixteenth century, during the reign of Akbar, the third emperor of the Mughal Empire, who was believed to be a Hanafi Sunni, debates on religious matters were held weekly on Thursdays. When discussing nikah mut'ah, Shi'ite theologians argued that the historic Sunni scholar Malik ibn Anas supported the practice.[6][21] However, the evidence from Malik's Muwatta (manual of religious jurisprudence) was not forthcoming. The Shi'ite theologians persisted and nikah mut'ah was legalized for the twelve Shia during Akbar's reign.[6][21] According to the actual book Muwatta by Malik ibn Anas, Mutah was banned because Ali ibn Abi Talib said that Mutah was banned by Muhammad himself on the day of Khaibar. For this reason the Zaidi Shia do not practice Mutah marriage. According to Malik ibn Anas in Muwatta Volume I, Chapter 18, Hadith 1151 43: "Both Abdullah and Al-Hasan, the two sons of Muhammad ben Ali Abu Taleb, from their father Muhammad ben Ali ben Abu Taleb from Ali ben Abu Taleb, that the Messenger of Allah had forbidden temporary marriage, and the eating of the flesh of the domestic donkey on the day of Khaibar."[22] The Hanafi school of Sunni jurisprudence argues that although the nikah mut'ah contract itself is valid, marriage is regarded as a permanent condition and therefore, the temporary element of the contract makes it void. The only Sunni Arab jurisdiction that mentions nikah mut'ah is Jordan; if the nikah mut'ah meets all other requirements, it is treated as if it were a permanent marriage.[7] The thirteenth century scholar, Fakhr al-Din al-Razi said,
The 20th century Sunni scholar, Waheed uz-Zaman, Deobandi said,
The Gharab al Quran, the dictionary of Qur'anic terms states,
The Tafsir Haqqani, a critical explanation of the Quran states,
Sunni Muslims use this Hadith from Sahih Muslim as further evidence that even great companions like Ibn Abbas got it wrong and Ali had to correct him. And this correction by Ali they say ends the whole subject matter on the complete banning of mut'ah marriage. De facto temporary marriages were conducted by Sunnis by not specifying how long the marriage would last in the written documents themselves while orally agreeing to set a fixed period.[27][28] Nikah Misyar[edit]Even though nikah mut'ah is prohibited by Sunni schools of law, several types of innovative marriage exist, including misyar (ambulant) and ʿurfi (customary) marriage.[29] Some regard misyar as being comparable to nikah mut'ah: for the sole purpose of "sexual gratification in a licit manner".[7][30][31] Sunnis dismiss these claims as nothing more than Shia polemics. Nikah misyar, they argue, unlike mut'ah is not temporary but a permanent marriage with no time limits. The difference between a normal marriage and misyar marriage is that in misyar the man and woman forego certain rights temporarily until both partners choose to reinstate them. But misyar is still frowned upon in Sunni Islam and never recommended.[32] In Ba'athist Iraq, Uday Hussein's daily newspaper Babil, which at one point referred to the Shi'ites as rafidah, a sectarian epithet for Shia regularly used by ultraconservative Salafi Muslims,[33] attacked Wahhabi clerics as hypocrites for endorsing Misyar while denouncing Mut'ah.[34] In Twelver Shia Islam[edit]The Twelver Shias as the main branch of Shia Islam[35][36] give arguments based on the Quran, hadith (religious narration), history, and moral grounds to support their position on mut'ah.[37][38][39] Firstly, the word of the Quran takes precedence over that of any other scripture, including the An-Nisa, 24, known as the verse of Mut'ah. A Twelver Shia hadith attributed to Ali ibn Yaqteen notes that Musa al-Kadhim, the seventh of The Twelve Imams, when asked about nikah mut'ah, said,
Hadiths also record the use of nikah mut'ah during the time of Abu Bakr, a caliph and sahabi. Later, in 16 AH (637 CE), Umar, also a caliph and sahabi, prohibited mut'ah. Shias allege Umar's prohibiting nikah mut'ah was an incident of challenge to Mohammad.[41][42][43] Other relevant hadiths include those of Imran ibn Husain (see Hadith of Mut'ah and Imran ibn Husain), and Abdullah Ibn Abbas. The opinion of Ibn Abbas is cited in Fatih al-Qadir ("Ibn Abbas said the verse of Mut'ah"); in Tafseer Mu'alim al Tanzeel (Ibn Abbas said, "The verse of Mut'ah was an order and it's Halal."); in Tafseer Kabeer (The verse of Mut'ah appears in the Qur'an, no verse has come down to abrogate it."); (in Bukhari) ("On that, a freed slave of his said to him, "That is only when it is very badly needed and (qualified permanent) women are scarce, or similar cases." On that, Ibn Abbas said, "Yes.""). Historically, Twelver Shias see that nikah mut'ah has varied in its spiritual legality, changing from halal to haraam and back again over time, and thus cannot be considered in the same light as, for example, taking alcohol, which was never advocated by Mohammad.[44] Other Twelver Shia hadiths are not in favor of Mutah marriage because Imam Baqir and Imam Jafar told their companions and their followers to be careful in practicing of mut´ah in fear of prosecution.[45] Abdullah Bin Umair asked Abi Ja'far [as]: Is it acceptable to you that your women, daughters, sisters, daughters of your aunts do it (Mut'ah)? Abu Ja'far rebuked him when he mentioned his women and daughters of his aunts. Because due to the question being of the ignorant kind, and that the question was only asked to rise frustration about the matter of mut´ah. In another Twelver Shia hadith narrated from Imam Jafar Ul Sadaq Narrated by A'maar: Abu Abdullah, Imam Jafar Sadaq said to me and to Suliman Bin Khaled: "I from myself have made mut'ah haram on to the both of you, as long as you are in Medina. And this because you come to me all to frequent, and I fear the followers of the other party will capture you and prosecute you because of your friendship to me". Al Kafi Pp 467.V5.Wiasal Shia Pp22.V21.[46] Zaidi Shia view[edit]The Zaidi also reject Mutah marriage. In many early Zaidi books like Mujmoo Imam Ali Pp 498 V112. 2, Hadiths narrated by Ali bin Abi Talib state: "Allah's Messenger forbade the temporary marriage in the year of Khaybar." Mujmoo Imam Ali Pp 499 V112. 3, Ali bin Abi Talib said to a man who was engaging in Mutah: "You are a straying person, the Messenger of Allah has forbidden temporary marriage"[47] Zaidites and Ismailites dismissed all claim made by Athana Asheri, The Twelver Shia about Mutah legality and class text that try to justify it as fabrications. Zaidites and Ismailites argue that it is narrated from Imam Jaffar ul Sadiq to Imam Ismail Ul Mubarak that these texts are fornication and that it is adultery, Zina bil raza.[48] Zaidites and Ismailites argue that the traditions banning Mutah are classified as Muthawathar, highly authentic.[49] Scholarly views[edit]
Criticism[edit]Mut'ah as adultery[edit]Sunnis have criticised the practice of Nikah mut'ah as a "lustful act under a religious cover".[56] Mut'ah as prostitution[edit]Some Sunni and Shia scholars hold the view that this kind of temporary marriage in the present age amounts to prostitution. Following the 2014 release of an 82-page document detailing Iran's rampant prostitution, Mut'ah marriage has been suggested by Iranian parliamentarians as a solution to the problem – where couples would be allowed to publicly register their union through the institution of Mut'ah marriage.[57] The establishment of chastity houses has also been proposed in the past where prostitutes will be provided in state sanctioned houses, but the clients would have to perform the Nikah Mut'ah first. This proposal has not been as of yet ratified by the Iranian authorities.[58] According to Shahla Haeri, the Iranian middle class itself considers it to be prostitution which has been given a religious cover by the fundamentalist authorities.[59] Some Western writers have argued that mut'ah approximates prostitution.[13][60] Julie Parshall writes that mut'ah is legalised prostitution which has been sanctioned by the Twelver Shia authorities. She quotes the Oxford encyclopedia of modern Islamic world to differentiate between marriage (nikah) and Mut'ah, and states that while nikah is for procreation, mut'ah is just for sexual gratification.[61] According to Zeyno Baran, this kind of temporary marriage provides Shi'ite men with a religiously sanctioned equivalent to prostitution.[62] According to Elena Andreeva's observation published in 2007, Russian travellers to Iran consider mut'ah to be "legalized profligacy" which is indistinguishable from prostitution.[63] Religious supporters of mut'ah argue that temporary marriage is different from prostitution for a couple of reasons, including the necessity of iddah in case the couple have sexual intercourse. It means that if a woman marries a man in this way and has sex, she has to wait for a number of months before marrying again and therefore, a woman cannot marry more than 3 or 4 times in a year.[64][65][66][67][68] Similarities to Zoroastrian practices[edit]The practice of Shia mutah also has been shown to have similarities to Zorostarian brother-sister mutah. In both religions mutah is seen as a holy act in which preforming brings you divine rewards or bring you closer to divinity, whereas refusal to engage in such an act is a sin and you can be punished with hell. In Shiaism the more someone does mutah the closer to the status of Ali, whereas in Zoroastrianism the more someone does mutah the more magical powers they will gain and more demons and witches will die. [69] This concurs with what many Muslim scholars say, that shiaism is merely syncretism between Islam and pre-Islamic paganism and zorostarian beliefs and practices. [70][71]
See also[edit]
References[edit]
Further reading[edit]
External links[edit]
|
