اریل (گیاه‌شناسی)
اَریل (به انگلیسی: Aril) که اَریلوس (Arillus) نیز نامیده می‌شود یک برون‌رشد تخصصی در بذر است که بذر را تا حدی یا به‌طور کامل می‌پوشاند. اریلود (Arillode) یا اَریل کاذب گاهی متمایز می‌شود: در حالی که اریل از نقطه اتصال بذر به تخمدان (از تخمک یا ناف) رشد می‌کند، اریلود از نقطه‌ای متفاوت روی پوسته بذر ایجاد می‌شود.[۱] اصطلاح «اریل» گاهی به هر ضمیمه گوشته‌ای بذر در گیاهان گل‌دار مانند مِیس (Mace) در جوزهندی اطلاق می‌شود.[۲] اریل‌ها و اریلودها غالباً اغواکننده‌های خوراکی هستند که حیوانات را ترغیب به انتقال بذر می‌کنند و در نتیجه به پراکنش بذر کمک می‌کنند.[۳]
سوداریل‌ها (Pseudarils) ساختارهای اریل مانند هستند که معمولاً در پیرن‌های (Pyrena) گونه روشَنَکان یافت می‌شوند که از میان‌بر تخمدان ایجاد می‌شود.[۵] فرابر گوشتی و خوراکی به‌طور منظم به دو نیم تقسیم می‌شود، سپس می‌افتد یا خورده می‌شود تا یک سوداریل رنگ روشن در اطراف بذر سیاه نمایان شود.
اریل ممکن است ساختاری شبیه میوه ایجاد کند که (در میان نام‌های دیگر) میوه کاذب نامیده می‌شود. میوه‌های کاذب در گونه‌های متعدد گیاهان گل‌دار یافت می‌شوند. میوه‌های کاذب خوراکی میوه‌های چشالو، سرخالو و آکی اریل‌های بسیار توسعه یافته‌ای هستند که بذر را احاطه کرده‌اند مانند یک لایه فرابر. این گونه اریل‌ها نیز در چند گونه بازدانگان یافت می‌شوند به‌خصوص سرخدارها و مخروطیان مربوط مانند سرخدار آلوشیلی (Prumnopitys andina) و کاهیکاته (Dacrycarpus dacrydioides). به جای مخروط چوبی معمولی در اکثر بازدانگان، ساختار زایشی سرخدار از یک بذر تشکیل شده‌است که توسط یک پوشش گوشته‌ای و جام مانند احاطه شده‌است. این پوشش از فلس مخروطی بسیار اصلاح شده مشتق شده‌است.
توسعه در سرخدار[ویرایش]
در گیاهان سرخدار اروپایی، اریل به‌صورت یک نوار کوچک و سبز رنگ در پایه بذر شروع می‌شود، سپس با بزرگ شدن و احاطه کردن بذر قهوه‌ای مایل به قرمز می‌شود و در نهایت در زمان بلوغ گوشته‌ای سَکَرلات (Scarlet) می‌شود. اریل برای پرندگان میوه‌خوار جذاب است و سمی نیست. تمام قسمت‌های دیگر سرخدار سمی هستند از جمله بذری که در داخل اریل قرار دارد. اگر دانه در معده یک انسان، پرنده یا حیوان دیگر خرد، شکسته یا شکافته شود، منجر به مسمومیت می‌شود. پرندگان اریل گوشته‌ای را به عنوان منبع غذایی هضم می‌کنند و بذرها را در مدفوع خود بیرون می‌دهند و باعث پراکندگی بذرها می‌شوند.
در کاهیکاته[ویرایش]
درخت کاهیکاته (kahikatea)، بومی نیوزیلند است. در دوران ماقبل اروپایی، اریل کاهیکاته منبع غذایی برای مردم مائوری بود. اریل‌های شسته شده را کوروئی (koroi) می‌نامیدند و به‌صورت خام مصرف می‌کردند.[۶][۷]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Aril». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۹–۰۸-۲۰۲۱.
- ↑ Beentje, H.; Williamson, J. (2010), The Kew Plant Glossary: an Illustrated Dictionary of Plant Terms, Royal Botanic Gardens, Kew: Kew Publishing
- ↑ Endress, P.K. (1973). "Arils And Aril-Like Structures In Woody Ranales". New Phytologist. 72 (5): 1159–1171. doi:10.1111/j.1469-8137.1973.tb02092.x.
- ↑ Marshall, C. (1992-04-30). Fruit and Seed Production. ISBN 9780521373500.
- ↑ Banerji, I.; Chaudhuri, K.L. (1944), "A contribution to the life history of Litchi chinensis Sonn.", Proceedings of the Indian Academy of Sciences, Section B, 19 (2): 19–27
- ↑ Ramos-Ordonez, M. F.; Arizmendi, M. D. C.; Marquez-Guzman, J. (2012). "The fruit of Bursera: Structure, maturation and parthenocarpy". AoB Plants. 2012: pls027. doi:10.1093/aobpla/pls027. PMC 3484315. PMID 23115709.
- ↑ "Dacrycarpus dacrydioides (kahikatea) description". conifers.org. 2011. Retrieved 10 September 2011.
The small fruit (koroi) are superabundant and highly nutritious. The birds ate them and flocked for miles to do so.
- ↑ "Kahikatea, Dacrycarpus". web.auckland.ac.nz. 2011. Archived from the original on 12 January 2012. Retrieved 10 September 2011.
The juicy, swollen, red stalk which holds the seed is known as koroi.