اختلال شخصیت افسرده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اختلال شخصیت افسرده (انگلیسی: Depressive personality disorder) نوعی اختلال شخصیت است که تشخیص و تفکیک آن با افسردگی مورد اختلاف است. اختلالات شخصیت عبارتند از مجموعه اختلال‌های روان شناختی که ویژگی اصلی آن‌ها رفتارهای خشک و غیرقابل انعطاف است.

بر اساس DSM-IV-TR ده اختلال شخصیت در سه گروه طبقه‌بندی شده است که اختلال شخصیت افسرده یکی از این گروه‌ها است ولی در DSM-V این گروه حذف شده است.

افراد مبتلا به این نوع اختلال شخصیت این ویژگی‌ها را ممکن است داشته باشند: غمگین، دلسرد، بدبین، بی‌اراده، شناختن خود به عنوان فردی آسیب پذیر، رها و ناتوان؛ احساس بی‌ارزشی، گناه و ناتوانی، قضاوت از خود به عنوان تنها لایق انتقاد و تحقیر؛ ناامید، بی قرار. می‌تواند به اعمال پرخاشگرانه، توهم و خودکشی منجر شود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]