اتاقهای رافائل
 اتاق ستانزا دللا سگناتورا | |
 برای دیدن نقشه در حالت تمامصفحه کلیک کنید | |
| هنرمند | رافائل |
|---|---|
| مکان | کاخ آپوستولیک، بخشی از موزههای واتیکان، رم |
| ۴۱°۵۴′۱۳″شمالی ۱۲°۲۷′۲۳″شرقی / ۴۱٫۹۰۳۶۱۱°شمالی ۱۲٫۴۵۶۳۸۹°شرقی | |
چهار اتاق رافائل (ایتالیایی: Stanze di Raffaello) مجموعهای از اتاقهای پذیرایی در کاخ آپوستولیک، اکنون بخشی از موزههای واتیکان در شهر واتیکان هستند. این اتاقها به دلیل فرسکوهایشان که توسط رافائل و کارگاهش نقاشی شدهاند، شهرت دارند. همراه با فرسکوهای سقف کلیسای سیستین اثر میکلآنژ، اینها بزرگترین مجموعه فرسکوهای دوران رنسانس عالی در رم بهشمار میآیند.
اتاقها در اصل به عنوان مجموعهای از آپارتمانها برای پاپ ژولیوس دوم طراحی شده بودند. او در سالهای ۱۵۰۸ یا ۱۵۰۹، رافائل، هنرمندی نسبتاً جوان از اوربینو، و کارگاه او را مأمور بازسازی کامل دکوراسیون داخلی این اتاقها کرد. احتمالاً هدف ژولیوس این بوده است که آپارتمانهای خود را از آپارتمانهای پیشینیان و رقیبش پاپ الکساندر ششم برتر نشان دهد، زیرا اتاقها مستقیماً بالای آپارتمان بورجیا الکساندر قرار دارند. این اتاقها در طبقه دوم و رو به سمت جنوبی حیاط بلودره قرار دارند.
اتاقها از شرق به غرب مرتب شدهاند، همانطور که بازدیدکننده وارد آپارتمان میشد، اما ترتیب آنها با توالی فرسکوهای اجرا شده توسط رافائل مطابقت ندارد. این اتاقها عبارتند از: سالا دی کاستانتینو ("تالار کنستانتین")، ستانزا دی هلیودورو ("اتاق هلیودوروس")، ستانزا دللا سگناتورا ("اتاق سگناتورا") و ستانزا دلل اینچندیو دل بورگو ("اتاق آتشسوزی در بورگو").
پس از مرگ ژولیوس در سال ۱۵۱۳ و با وجود فرسکو شدن تنها دو اتاق، پاپ لئو دهم برنامه را ادامه داد. پس از درگذشت رافائل در ۱۵۲۰، دستیاران او جیانفرانچسکو پنی، جولیو رومانو و رافائلینو دل کولله پروژه را با فرسکوهای سالا دی کاستانتینو به پایان رساندند.
طرح کلی
[ویرایش]طرح آثار به شرح زیر است:
| اتاق سگناتورا | اتاق هلیودوروس | اتاق آتشسوزی در بورگو | تالار کنستانتین |
|---|---|---|---|
| نمای کلی (I) | |||
.jpg) |
.jpg) |
.png) |
.jpg) |
| نمای کلی (II) | |||
.jpg) |
.jpg) |
.jpg) |
.jpg) |
| دیوار شرقی | |||
 |
 |
 |
 |
| مکتب آتن | اخراج هلیودوروس از معبد | نبرد اوستیا | رؤیای صلیب |
| دیوار جنوبی | |||
 |
 |
 |
 |
| دیوار غربی | |||
 |
 |
 |
 |
| مباحثه بر سر راز مقدس | ملاقات لئوی کبیر و آتیلا | تاجگذاری شارلمانی | غسل تعمید کنستانتین |
| دیوار شمالی | |||
 |
 |
 |
 |
| سقف | |||
 |
 |
 |
 |
سالای دی کنستانتینو
[ویرایش]بزرگترین از دوازده اتاق، سالای دی کنستانتینو ("تالار کنستانتین") است. نقاشیهای آن تا پس از مرگ پاپ ژولیوس و حتی خود رافائل آغاز نشد. این اتاق به پیروزی مسیحیت بر بتپرستی اختصاص دارد. نقاشیهای دیواری آن این مبارزه را از زندگی امپراتور روم کنستانتین به تصویر میکشند و اثر جیولیو رومانو، جیانفرانچسکو پنی و رافائلینو دل کوله هستند. از آنجا که این آثار توسط خود استاد اجرا نشدهاند، کمتر از نقاشیهای اتاقهای مجاور شهرت دارند. در ادامهٔ سنت طولانی چاپلوسی، دستیاران رافائل ویژگیهای پاپ زمان خود را به پاپ سیلوستر در نقاشیها دادهاند.
دیدار صلیب
[ویرایش]نقاشی دیواری دیدار صلیب داستان افسانهای ظهور یک صلیب بزرگ به کنستانتین هنگام حرکت او برای مقابله با رقیبش ماکسنتیوس را نشان میدهد. این رؤیا در آسمان با کلماتی به زبان یونانی "Εν τούτω νίκα" ("به این علامت پیروز شو"، که به لاتین بهصورت In hoc signo vinces شناخته میشود) نقاشی شده است.
سومین نقاشی در این مجموعه، غسل تعمید کنستانتین، به احتمال زیاد توسط جیانفرانچسکو پنی نقاشی شده است و امپراتور را در حال غسل تعمید توسط پاپ سیلوستر اول در تعمیدگاه لاتران در رم نشان میدهد. این نقاشی به جای نسخه جایگزین غسل تعمید کنستانتین که در بستر مرگ در کتاب زندگی کنستانتین اثر یوسبیوس روایت شده است، از روایت غسل تعمید کنستانتین که در اعمال سیلوستر و کتاب مقدس آمده است، پیروی میکند. در غسل تعمید کنستانتین، پاپ سیلوستر اول ویژگیهای فیزیکی پاپ کلمنت هفتم (۱۵۲۳–۱۵۳۴) را دارد که دستور تکمیل اتاقهای رافائل را داد.[۱]
اهدای کنستانتین
[ویرایش]نقاشی آخر در این مجموعه، «اهدای کنستانتین»، رویدادی را ثبت میکند که ظاهراً اندکی پس از غسل تعمید کنستانتین رخ داده است و از اسناد جعلی معروفی که در دکرتوم گراتیان گنجانده شده و حاکمیت پاپ بر قلمروهای سرزمینی روم را اعطا میکند، الهام گرفته شده است.
اتاق هلیودوروس
[ویرایش]اتاق بعدی که از شرق به غرب امتداد دارد، اتاق هلیودوروس است. این اتاق که بین سالهای ۱۵۱۱ تا ۱۵۱۴ نقاشی شده است، نام خود را از یکی از نقاشیها گرفته است. موضوع این اتاق خصوصی - احتمالاً اتاق ملاقات - حمایت آسمانی اعطا شده توسط مسیح به کلیسا بود.[۲] چهار نقاشی عبارتند از: اخراج هلیودوروس از معبد، مراسم عشای ربانی در بولسنا، ملاقات پاپ لئو اول و آتیلا، و رهایی سنت پیتر از زندان. در دو نقاشی اول از این نقاشیهای دیواری، رافائل با چاپلوسی حامی خود، پاپ ژولیوس دوم، را به عنوان شرکتکننده یا ناظر در نظر گرفته است. نقاشی سوم که پس از مرگ ژولیوس نقاشی شده است، شامل تصویری از جانشین او، لئو دهم، است.
سبک رافائل در اینجا از «استانزا دلا سگناتورا» تغییر کرد. او به جای تصاویر ثابت کتابخانه پاپ، روایتهای دراماتیکی برای به تصویر کشیدن داشت و رویکردش به حداکثر رساندن جلوههای بیانی نقاشیهای دیواری بود. او چهرههای کمتر و بزرگتری را به تصویر کشید تا اعمال و احساسات آنها تأثیر مستقیمتری بر بینندگان داشته باشد و از جلوههای نورپردازی تئاتری برای برجسته کردن چهرههای خاص و افزایش تنش استفاده کرد.
اخراج هلیودوروس از معبد
[ویرایش]
در نقاشی «اخراج هلیودوروس از معبد»، رافائل قسمتی از کتاب مقدس از کتاب دوم مکابیان (۳:۲۱–۲۸) دربارهٔ هلیودوروس را به تصویر کشیده است. هلیودوروس فرستاده شده بود تا گنجی را که در معبد اورشلیم نگهداری میشد، تصاحب کند، اما وقتی دعای کاهن معبد توسط فرشتگانی که متجاوز را شلاق زدند و یک سوار فرشتهمانند که او را از معبد بیرون راند، پاسخ داده شد، متوقف شد. این ترکیببندی بهطور قابل توجهی دراماتیکتر از نقاشیهای دیواری قبلی رافائل در «استانزا دلا سگناتورا» است. اگرچه نقطه کانونی تصویر، پیکره بیحرکت کاهن در حال دعا است، هلیودوروس و فرشتگان به فضا هجوم میآورند و تهدید میکنند که از نقاشی بیرون میریزند. در سمت چپ، ژولیوس دوم، که توسط گارد سوئیسی بر روی صندلی حمل میشود، شاهد این رویداد است. حضور او در اینجا به نبردهای او برای جلوگیری از غصب سرزمینهای پاپ توسط رهبران سکولار اشاره دارد.[۳]
مراسم عشای ربانی در بولسنا
[ویرایش]
مراسم عشای ربانی در بولسنا داستان یک کشیش بوهمیایی را به تصویر میکشد که در سال ۱۲۶۳، وقتی دید نان در مراسم تقدیس شروع به خونریزی میکند، دیگر در مورد آموزهٔ استحالهٔ جوهر شک نکرد. پارچهای که به خون آغشته شده بود، به عنوان یک یادگار در شهر مجاور، اورویتو، نگهداری میشد. ژولیوس دوم در سال ۱۵۰۶ از اورویتو بازدید کرده و بر روی این یادگار دعا خوانده بود.[۴] پاپ به عنوان یکی از شرکتکنندگان در مراسم عشای ربانی و شاهد معجزه به تصویر کشیده شده است. او در سمت راست محراب زانو زده و اعضای کوریا (همچنین پرترهها) پشت سر او ایستادهاند. رافائل شاهدان «واقعی» قرن سیزدهم را از کسانی که معاصر پاپ هستند، بر اساس میزان مشارکتشان در این رویداد متمایز میکند. دومیها با آرامش بر روی ژولیوس که در برابر نیایشهایش زانو زده بود تمرکز میکنند تا اینکه به معجزه پاسخ دهند.
اتاق آتش بورگو
[ویرایش]«استانزا دلاینسندیو دل بورگو» به خاطر آتش موجود در نقاشی دیواری بورگو نامگذاری شده است که پاپ لئو چهارم را در حال نشان دادن صلیب برای خاموش کردن آتشی شعلهور در منطقه بورگو در رم، نزدیک واتیکان، نشان میدهد. این اتاق به عنوان اتاق موسیقی برای جانشین ژولیوس، لئو دهم، آماده شده بود. این نقاشیهای دیواری وقایعی از زندگی پاپهای لئون سوم و لئو چهارم را به تصویر میکشند. نقاشیهای دیگر این اتاق عبارتند از : سوگند لئو سوم، تاجگذاری شارلمانی توسط لئو سوم و نبرد اوستیا. اگرچه آتش در بورگو بر اساس طرحهای پخته رافائل ساخته شده است، اما توسط دستیارانش اجرا شده است که سه نقاشی دیگر را بدون راهنمایی او نقاشی کردهاند.
آتشسوزی در بورگو
[ویرایش].JPG)
آتشسوزی در بورگو رویدادی را نشان میدهد که در کتاب Liber Pontificalis مستند شده است: آتشسوزیای که در سال ۸۴۷ در بورگو در رم رخ داد. طبق گفته کلیسای کاتولیک، پاپ لئو چهارم با دعای خیر خود آتش را مهار کرد.
نبرد اوستیا
[ویرایش]
نبرد اوستیا با الهام از پیروزی دریایی لئو چهارم بر ساراسنها در اوستیا در سال ۸۴۹ میلادی شکل گرفت.
منابع
[ویرایش]- ↑ "Raphael | Stanze in the Palazzi Pontifici, Vatican | Podere Santa Pia, Holiday house in the south of Tuscany". Archived from the original on 2021-05-09. Retrieved 2021-04-17.
- ↑ Roger Jones and Nicholas Penny, Raphael, New Haven, 1983, 113; Ingrid D. Rowland, "The Vatican Stanze," in The Cambridge Companion to Raphael, ed. Marcia B. Hall, Cambridge, 2005, 111.
- ↑ Jones and Penny, 117; Rowland, 112.
- ↑ Jones and Penny, 117; John Pope-Hennessy, Raphael, London, 1970, 112; Rowland, 113.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانههای ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
