ابو بصیر اسدی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ابوبصیر یحیی بن ابی القاسم اسحاق اسدی (وفات ۱۵۰ هجری قمری) از اصحاب امام محمد باقر و امام جعفر صادق و راویان حدیث بود. وی از اهالی کوفه و از قبیله بنی اسد بود. به آن جهت که نابینا بود ابوبصیر نامیده می شد. در اواخر سده نخست و نیمه اول سده دوم هجری می زیست. وی علاوه بر صادقین دو سال از امامت موسی کاظم را هم درک کرده است. همچنین برخی راویان شیعه مانند ابوحمزه ثمالی و صالح (عمران) بن میثم هم روایت کرده است.
منابع[ویرایش]
شاگردان برجسته امامان شیعه | ||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
| |||||||
.* برخی به جای حسن بن محبوب، حسن بن علی فضال، فضالة بن ایوب و یا عثمان بن عیسی را به عنوان اصحاب اجماع یاد کردهاند. |