ابوعبدالله شیعی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بخشی از مجموعه مباحث تشیع دربارهٔ: اسماعیلیه

مفاهیم قرآن ظاهر باطن نور پیر عقل علم حجت داعی دعوت تقیه اعداد خدافراگیردانی تناسخ
اصول هفتگانه عشق به محمد و اهل بیت مطهرات نماز زکات روزه حج جهاد
تاریخ مستعلیه و نزاریه شعیب نبی شعیب سبعیه قرمطیان ابوسعید جنابی ابوطاهر جنابی خلافت فاطمیان الموت منشور بغداد قاضی نعمان ناصرخسرو اروی صلیحی ذؤیب بن موسی نزاریه مستعلیه حافظی باطنیه حسن صباح حشاشین الموت دژ لمسر قلعه الموت قلعه مصیاف رشیدالدین سینان ستبانث پیر صدرالدین بوسزورمنی آقاخان جماعت‌خانه دعای مقدس
ائمه قدیم علی حسن حسین سجاد باقر جعفر صادق اسماعیل محمد وفی احمد تقی محمد عبدالله زکی عبیدالله مهدی قائم منصور معز عزیز حاکم ظاهر مستنصر نزار / احمد مستعلی امیر بن مستعلی طیب ابوالقاسم
ائمه نزاری و داعیان طیبی نزاریه کریم آقاخان طیبیه-مستعلیه بهره داوودیه مفضل سیف‌الدین بهره سلیمانیه فخری عبدالله بهره علویه حاتم زکی‌الدین
درگاه اسلام
ن ب و

حسین بن احمد بن محمد زکریا معروف به ابوعبدالله شیعی (د ۲۹۵ق/ ۹۱۱ م)، از داعیان شیعه اسماعیلی مذهب بود که در سده سوم هجری می زیست. وی در تأسیس خلافت فاطمیان نقشی مشابه ابومسلم خراسانی برای عباسیان را ایفا کرد. وی توانست قبایل کتامه در مغرب عربی را به مذهب اسماعیلی جلب کند و سپاهی تشکیل دهد و دولت اغلبیان را براندازد و دولت فاطمیان را تأسیس کند. سپس، وی کرسی خلافت را به عبیدالله مهدی، امام اسماعیلی، سپرد. نهایتاً توسط اسماعیلیه کشته شد.

منابع[ویرایش]

Robinson, Chase F. (2010). The New Cambridge History of Islam, Volume 1 (به انگلیسی). Vol. ۱. Cambridge University Press.