ابوطالب غفاری
میرزا ابوطالب غِفاری (زاده ۱۲۲۹ (قمری) کاشان - درگذشته ۱۲۸۸ (قمری) تهران)، (نیز فرخ خان غِفاری) ملقب به امین‌الدوله، پسر میرزا محمدمهدی غِفاری کاشی، از رجال قاجار بود.
در جوانی وارد دربار فتحعلی شاه شد. در ۱۲۳۹ به رتبهٔ سرهنگی رسید و مدتی حکمران اصفهان و سپس گیلان شد. در ۱۲۶۰ به صندوق‌داری محمد شاه قاجار منصوب شد و مدتی به حکومت کاشان رفت. در سال ۱۲۷۲ از ناصرالدین شاه لقب امین‌الملک گرفت و برای امضای معاهدهٔ پاریس به عنوان سفیر کبیر به دربار ناپلئون سوم اعزام شد و سه سال بعد به ایران بازگشت. وی در مدت اقامت خود در اروپا سفرنامه ای نوشت که به خاطر ثبت مذاکرات سیاسی با افرادی نظیر ناپلئون سوم، هوسمان، لئوپولد بلژیک، و شاهزاده ویکتوریای انگلیس توجه مورخان را جلب کرد. اما رفته رفته مشاهدات غیرسیاسی میرزا فرخ خان نیز توجهات را به خود جلب کرد. دکتر وحید وحدت، تاریخ نگار معماری، با تحلیل مشاهدات معماری و شهرسازی میرزا فرخ خان امین الدوله، سفرنامه او را یکی از منابع مهم در شکل گیری تجربه ای بومی از مدرنیته در ایران می داند.[۱]
میرزا فرخ خان پس از بازگشت به لقب امین الدوله نائل آمد. وی مدتی وزیر دربار ناصری بود و مدتی هم به حکومت خوانسار و نطنز رسید. او در ۵۹ سالگی در سال ۱۲۸۸ قمری در تهران درگذشت و در یک مقبرهٔ خصوصی در قم دفن شد. از جمله آثاری که امین الدوله از خود به جای گذاشت می توان به چارسوق امین الدوله در بازار کاشان اشاره کرد.[۱]
خانواده[ویرایش]
- محمدابراهیم غفاری، ملقب به معاون‌الدوله
- مهدی خان وزیرهمایون
- محمدحسین خان
- محمدحسن خان
منابع[ویرایش]
- نراقی، حسن و غفاری، فرخ. خاندان غفاری کاشان. تهران: ایران‌زمین، ۱۳۵۳.
- امانت، عباس. قبله عالم. تهران: کارنامه، ۱۳۸۴. ISBN 964-431-049-7.
|
||||||||||||||
