ابوالعباس ربنجنی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابوالعباس فضل پسر عباس رَبِنجَنی (رَبَنجَنی)، از شاعران ایرانی سدهٔ چهارم هجری است. او از مردم ربنجنِ سمرقند و هم‌روزگار با نصر بن احمد سامانی (۳۰۱-۳۳۱ ق) و نوح بن نصر سامانی (۳۳۱-۳۴۳ ق) بوده‌است. شعر زیر ــ که در سوگ نصر بن احمد و برتخت‌نشینی نوح بن نصر سروده شده ــ از اوست:

پادشاهی گذشت خوب‌نژادپادشاهی نشست فرّخ‌زاد
زآن گذشته، زمانیان غمگینزین نشسته، جهانیان دل‌شاد
بنْگر اکنون به چشم عقل و بگوهرچه بر ما ز ایزد آمد داد
گر چراغی ز پیش ما برداشتباز شمعی به‌جای او بنهاد
ور زحل نحسِ خویش پیدا کردمشتری نیز دادِ خویش بداد

سه بیت از این شعر را ــ که در تاریخ بیهقی آمده‌است ــ فرخی سیستانی در مرگ سلطان محمود غزنوی و جانشینیِ سلطان مسعود غزنوی با این مَطلَع تضمین کرده‌است:

هرکه بود از یمینِ دولت شاددل به مِهرِ جمالِ ملت داد

منابع[ویرایش]

  • محمد دبیرسیاقی. پیشاهنگان شعر پارسی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی