آنه ترسه گالاقر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آنه ترسه گالاقر

AO
سرپرست کل بنیاد مشترک المنافع
آغاز به کار
ژوئن ۲۰۱۹
پادشاهالیزابت دوم
پس ازویجی کریشنارایان
رئیس کمیسیون مهاجرت کاتولیک بین‌الملل
آغاز به کار
مارس ۲۰۱۸
متخصص آکادمیک در داوتی استریت چمبرز
آغاز به کار
۲۰۱۶
عضو: هیئت مشاوره‌ای مهاجرت IOM
دوره مسئولیت
۲۰۱۴ – ۲۰۱۸
عضو: گفتمان آسیایی در مورد مهاجرت اجباری
آغاز به کار
۲۰۱۴
سرپرست مشترک انجمن بار بین‌المللی نیروی ریاست جمهوری در مورد قاچاق انسانی
دوره مسئولیت
۲۰۱۴ – ۲۰۱۶

آنه ترسه گالاقر (Anne Therese Gallagher)،‏AO[۱][۲] رئیس کمیسیون بین‌المللی مهاجرت کاتولیک و مدیر کل بنیاد مشترک المنافع، سازمان بین دولتی کشورهای مشترک‌المنافع است که مسؤلیت حمایت از جامعه مدنی در ۵۳ کشور عضو آن را بر عهده دارد. آنه یک حقوق‌دان، متخصص و دانشمند استرالیایی است و یکی از افراد با صلاحیت بین‌المللی در راستای حقوق کیفری فراملی، مهاجرت و حقوق بشر به حساب می‌آید.[۳][۴][۵][۶] او همچنین طبق گزارش قاچاق انسان در سال ۲۰۱۲ که از سوی وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا ترتیب داده شده بود، «متخصص برجسته جهانی در عرصه قوانین بین‌المللی قاچاق انسان» شناخته شد.[۷]

تحصیلات[ویرایش]

گالاقر در دانشگاه مک‌کواری، سدنی در رشته هنرها (علوم سیاسی و روابط بین‌الملل) به تحصیل پرداخت و سند لیسانس‌اش را در هنرها در سال ۱۹۸۴ و لیسانس حقوق‌اش در سال ۱۹۸۷ به‌دست‌آورد.[۸] او کارشناسی ارشد خود را در رشته حقوق بین‌المللی در دانشگاه ملی استرالیا در سال ۱۹۹۱ به پایان رساند.[۹] سپس برای ادامه تحصیل وارد دانشگاه اوترخت، هلند شد و دکترای خود را از این دانشگاه به‌دست‌آورد.[۱۰]

تاریخچه حرفه[ویرایش]

گالاقر در شهر سدنی و در کالج سانتاسابینا تحصیل کرد و در دانشگاه مک‌کواری و دانشگاه ملی استرالیا تحصیلات عالی خود را تکمیل نمود. او در سال ۱۹۸۸ به عنوان سلیسیتر (solicitor) ستره محکمه/دادگاه عالی نیوساوت ولز، در سال ۱۹۸۸ به عنوان سلیسیتر و بریستر (barrister) دادگاه عالی استرالیا و در سال ۱۹۹۰ در دادگاه عالی قلمروی پایتخت استرالیا پذیرفته شد.

او در سال‌های ۱۹۹۰ الی ۱۹۹۲ در رشته حقوق بین‌الملل در دانشگاه ملی استرالیا تدریس می‌کرد.

گالاقر (۱۹۹۲–۲۰۰۳) یکی از مقامات سازمان ملل بود و در سال‌های ۱۹۹۸ الی ۲۰۰۲ به عنوان مشاور مری رابینسون، کمیشنرعالی حقوق بشر سازمان ملل متحد ایفای وظیفه کرد.[۱۱] او در جریان اجرای وظیفه به عنوان مشاور، نماینده مری رابینسون در مذاکرات کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی و همچنین پروتوکول‌های آن دربارهٔ قاچاق انسان و قاچاق مهاجرین بود.[۱۲] گالاقر در سال‌های ۲۰۰۱ الی ۲۰۰۲ پروسه ترتیب و تدوین اصول و رهنمود حقوق بشر و قاچاق انسان را رهبری کرد و در آن زمان رئیس گروه بین آژانسی سازمان ملل متحد در زمینه قاچاق انسان و قاچاق مهاجرت بود.[۱۳]

او از سال‌های ۲۰۰۳ الی ۲۰۱۸ در مقام‌های مختلف و بلند رهبری در نهادهای منطقهٔ که توسط برنامه کمک‌های بین‌المللی دولت استرالیا تمویل می‌شدند[۱۴] و هدف آن تقویت مراجع تقنینی و عدالت کیفری برای رسیدگی به قاچاق انسان[۱۵] و موارد مرتبط با سوءاستفاده در ۱۰ کشور عضو انجمن ملل آسیای جنوب شرقی (ASEAN) بود، ایفای وظیفه نموده‌است.[۱۶][۱۷] وزارت امور خارجه آمریکا نیز دربارهٔ سهم و همکاری گالاقر در این پروژه اظهار نظر نموده و گفت که «به دلیل تأثیر مثبت او بر قوانین، سیاست‌ها و اصول در داخل و خارج انجمن ملل آسیای جنوب شرقی» در منطقه مورد تحسین قرار گرفته‌است. دکتر سورین پیتسوان، دبیرکل انجمن ملل آسیای جنوب شرقی همچنین دربارهٔ مشارکت و همکاری گالاقر اظهار داشت و گفت: «تخصص و مهارت دکتر گالاقر در این زمینه، مشخصاً در راستای عدالت کیفری جهت رسیدگی به قاچاق انسان در تمام منطقه انجمن ملل آسیای جنوب شرقی تصدیق شده و عمیقاً تحسین و قدردانی می‌شود… اشتباه نیست اگر بگویم دستاوردهای که انجمن ملل آسیای جنوب شرقی در منطقه در راستای عدالت کیفری جهت رسیدگی به جنایات فجیع قاچاق دست‌یافته‌است، بخشِ از تلاش کوچک، شفقت و مهربانی دکتر گالاقر نسبت به این انجمن است».[۱۸][۱۹]

کالاگر همچنین یک محقق مستقل و خودتمویل است که سابقه تحقیقات و نشرات در زمینه‌های مرتبط با حقوق بشر، عدالت کیفری و حاکمیت قانون و قوانین بین‌المللی در راستای قاچاق انسان دارد.[۲۰][۲۱] علاوه بر مقالات متعدد در مجله‌های مطرح از جمله بررسی بین‌المللی عدالت کیفری،[۲۲] مجله حقوق بشر،[۲۳] ژورنال حقوق بین‌الملل ویرجینیا و بررسی ضد قاچاق، او نویسنده حقوق بین‌الملل قاچاق انسان است که توسط انتشارات دانشگاه کمبریج منتشر شده‌است و در سال ۲۰۱۱ تصدیق‌نامه شایستگی انجمن حقوق بین‌الملل آمریکا را به‌دست‌آورد. او همچنین نویسنده اصلی اثر «حقوق بین‌الملل در مورد قاچاق مهاجر» است که توسط انتشارات دانشگاه کمبریج منتشر شد و از سوی مجله حقوق بین‌المللی آمریکا به عنوان «نمایش نبوغ» توصیف شده‌است.[۲۴][۲۵][۲۶][۲۷][۲۸][۲۹][۳۰][۳۱][۳۲][۳۳][۳۴]

گالاقر به عنوان یک پنلیست، متخصص و گزارش‌گر در نهادهای ملی و بین‌المللی دولتی و غیردولتی، نشست‌های مشورتی، جلسات، ورکشاپ‌ها و سایر موارد به عنوان سخنران مهمان و مدرس در دانشگاه‌های سراسر جهان دعوت شده‌است. او همچنین به‌صورت مکرر نظریات خود را در رسانه‌های بزرگ جهان از جمله گاردین و مجمع جهانی اقتصاد (World Economic Forum) ارائه کرده‌است. علاوه بر این، گالاقر نظردهنده و منتقد گزارش سالانه وزارت امورخارجه ایالات متحده آمریکا دربارهٔ قاچاق انسان است و به‌طور علنی از تلاش‌های مربوط به تعیین کمیت مشکل «برده‌داری نوین» انتقاد نموده و واکنش‌های ملی را ارزیابی می‌نماید. گالاقر گزارش داده‌است که پس از انتقاد او در هافنگتن پُست از «یک سازمان مستقر در آمریکا که عملیات‌های نجات با مشخصات بالا و اخلاقی را در کشورها انجام می‌دهد، به اقدام قانونی تهدید شده‌است. گالاقر از سال ۲۰۱۴ بدین‌سو به‌صورت تقریباً منظم با مجله اسپکتیتور (The Spectator) از طریق نوشتن موضوعات مختلف از جمله سازمان ملل متحد آزادی بیان و مهاجرت همکاری می‌کند.[۳۵][۳۶][۳۷][۳۸][۳۹][۴۰][۴۱][۴۲][۴۳][۴۴][۴۵][۴۶][۴۷][۴۸]

کالاگر حتی پس از این‌که از سمت خود کنار رفت، ارائه مشوره برای سازمان ملل را همچنین ادامه داد. کارها او شامل تفسیر اصول و رهنمود سفارش شده سازمان ملل متحد دربارهٔ حقوق بشر و قاچاق انسان و مجموعهٔ از مقالات حقوقی است که از سوی سازمان ملل متحد دربارهٔ مواد مخدر و جرایم ارائه شده‌است: سوءاستفاده از موقعیت آسیب‌پذیری و سایر «موار» در چارچوب تعریف قاچاق انسان؛ «نقش» «رضایت در پروتوکول قاچاق انسان»؛ مفهوم استفاده‌جویی در پروتوکول قاچاق انسان؛ مفهوم منفع مالی یا سایر منافع مادی در پروتوکول قاچاق مهاجرت «و» تعریف بین‌المللی حقوقی قاچاق انسان: یکی سازی یافته‌های تحقیق و بازتاب در موضوعات به‌وجود آمده.[۴۹][۵۰]

قدردانی، جوایز و انتصابات[ویرایش]

گالاقر در سال ۲۰۱۱ جایزه آزادی ضد برده‌داری استرالیا در یافت کرد. او در ماه ژوئن ۲۰۱۲ مأمور نشان استرالیا (AO) – دومین نشان عالی و افتخاری کشور- تعیین شد. منصوب شدن او به این سمت به‌خاطر: خدمات منحصر به فرد در راستای قانون و حقوق بشر، به عنوان یک متخصص، استاد و دانشمند، مشخصاً در زمینه‌های رسیدگی به قاچاق انسان و عدالت جنایی/کیفری او بود. او همچنین در ماه ژوئن ۲۰۱۲، از سوی دولت ایالات متحده به دلیل کار و فعالیت‌اش در راستای مبارزه جهانی علیه قاچاق انسان، نامزد کسب مدال «قهرمان گزارش قاچاق انسان ۲۰۱۲» شد.[۵۱][۵۲][۵۳][۲][۷][۵۴][۵۵][۵۶]

گالاقر در چندین پُست مشاوریت رسمی تعیین شده‌است. او در سال ۲۰۱۴ کار خود را به عنوان رئیس اداره جرایم سنگین قاچاق انسان در کانون وکلای بین‌المللی (International Bar Association) آغاز نمود. او همچنین در سال ۲۰۱۴ عضو هیئت مشورتی مهاجرت سازمان بین‌المللی مهاجرت که توسط دبیرکل آن، ویلیم لیسی سوینگ ایجاد شده بود، منصوب شد. گالاقر در سال ۲۰۱۶ به عنوان متخصص علمی در دوتی استریت چمبرز (Doughty Street Chambers) – یکی از بزرگ‌ترین شرکت‌های حقوقی آزادی‌های مدنی در جهان شروع به کار کرد. او همچنین یکی از اعضای مؤسس گفت‌گوی آسیایی دربارهٔ مهاجرت اجباری است.[۵۷][۵۸][۵۹][۶۰]

ریاست کمیسیون بین‌المللی مهاجرت کاتولیک گالاقر در ماه مارس ۲۰۱۸ پس از پیترساترلند، رئیس سابق گلدمن ساکس و نماینده ویژه سازمان ملل در امور مهاجرت، به عنوان رئیس کمیسیون بین‌المللی مهاجرت کاتولیک انتخاب شد. او نخستین رئیس زن از زمان تأسیس این کمیسیون در سال ۱۹۶۱ است و در حال حاضر او تنها زنی است که یک سازمان وابسته به واتیکان را رهبری می‌کند. کالاگر در اعلامیه عمومی‌اش به عنوان رئیس این سازمان، خواستار «گفتگوی صادقانه» در مورد مهاجرت شد تا بتواند با «جهانی شدن بی‌تفاوتی «مقابله بکند.[۶۱][۶۲]

دبیرکل بنیاد مشترک‌المنافع گالاقر در ماه ژوئن ۲۰۱۹ از سوی ۴۶ دولت عضو به عنوان دبیرکل بنیاد مشترک‌المنافع

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Taylor-Kabbaz, Amy. "Queen's Birthday Honour for human trafficking campaigner". 702 ABC Sydney. ABC. Archived from the original on 3 November 2012. Retrieved 4 August 2012.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Government House. "The Queen's Birthday 2012 Honours" (PDF). Government House. Archived from the original (PDF) on 10 July 2012. Retrieved 4 August 2012.
  3. ↑ World Vision. "An inspiring Australian". Action News. World Vision. Archived from the original on 17 December 2013. Retrieved 4 August 2012.
  4. ↑ Law Report (12 May 2008). "Slavery in the 21st Century". Radio National Law Report. ABC. Retrieved 4 August 2012.
  5. ↑ Law Council of Australia (2011). Consultation on the Criminal Justice Response to Slavery and People Trafficking; Reparation and Vulnerable Witness Protections, Submission to: Attorney-General's Department, Australian Government 3 March 2011. Canberra: Law Council of Australia. p. 10.[پیوند مرده]
  6. ↑ Harvard Law School. "Career Pathways in International Human Rights with Anne T.Gallagher". American Constitution Society. Harvard Law School. Archived from the original on 12 December 2012. Retrieved 4 August 2012.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Trafficking in Persons Report 2012, Office to Combat and Monitor Trafficking in Persons. "2012 TIP Report Heroes". U.S. Department of State. Retrieved 4 August 2012.
  8. ↑ Macquarie University, Alumni. "Queen's Birthday Honours". Macquarie University. Archived from the original on 3 March 2016. Retrieved 4 August 2012.
  9. ↑ Human Rights Quarterly (1997). "Contributors". Human Rights Quarterly. 19 (2): 459–460. doi:10.1353/hrq.1997.0013. Retrieved 4 August 2012.
  10. ↑ FORA.tv. "FORA.tv Speaker – Anne T. Gallagher". FORA.tv. Archived from the original on 6 April 2013. Retrieved 4 August 2012.
  11. ↑ Hutton, Cathy, ed. (March 2000). "Newsletter" (PDF). Centre for International and Public Law, Faculty of Law, Australian National University (1). Archived from the original (PDF) on 22 March 2012. Retrieved 4 August 2012. {{cite journal}}: |first= has generic name (help)
  12. ↑ Trafficking in Persons Report 2012, Office to Monitor and Combat Trafficking in Persons. "2012 TIP Report Heroes". U.S. State Department. Retrieved 4 August 2012.
  13. ↑ Forced Migration Review. "Trafficking, Smuggling and Human Rights: Tricks and Treaties". Media Monitors Network. Forced Migration Review. Retrieved 4 August 2012.
  14. ↑ Asia Regional Trafficking in Persons (ARTIP) Project. "Asia Regional Trafficking in Persons (ARTIP) Project". ARTIP. Retrieved 4 August 2012.
  15. ↑ [۱]
  16. ↑ Castan Centre for Human Rights Law. "Human Rights 2004: The Year in Review". Castan Centre for Human Rights Law. Monash University. Archived from the original on 29 April 2013. Retrieved 4 August 2012.
  17. ↑ IntLawGrrls, voices on international law, policy, practice. "Today's Guest Bloggers: Anne Gallagher and Elaine Pearson". IntLawGrrls. Archived from the original on 18 September 2012. Retrieved 4 August 2012. {{cite web}}: |first= has generic name (help)
  18. ↑ Cambridge University Press. "The International Law of Human Trafficking, Reviews". Cambridge University Press. Retrieved 4 August 2012.
  19. ↑ Fishpond. "The International Law of Human Trafficking". Fishpond. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 4 August 2012.
  20. ↑ Gallagher, Anne (15 May 2008). "A question of bondage". The Age. Retrieved 4 August 2012.
  21. ↑ Action News. "An inspiring Australian". Action News. World Vision. Archived from the original on 17 December 2013. Retrieved 4 August 2012.
  22. ↑ Gallagher, A.; Holmes, P. (1 September 2008). "Developing an Effective Criminal Justice Response to Human Trafficking: Lessons From the Front Line". International Criminal Justice Review. 18 (3): 318–343. doi:10.1177/1057567708320746. S2CID 146498046. SSRN 1292563.
  23. ↑ Gallagher, Anne; Pearson,Elaine (1 January 2009). "The High Cost of Freedom: A Legal and Policy Analysis of Shelter Detention for Victims of Trafficking". Human Rights Quarterly. 32 (1): 73–114. doi:10.1353/hrq.0.0136. S2CID 144761935. Retrieved 4 August 2012.
  24. ↑ Gallagher, Anne (1 May 2008). "Human Rights and Human Trafficking: Quagmire or Firm Ground?". Virginia Journal of International Law. 49 (4): 789–848. Archived from the original on 17 December 2013. Retrieved 4 August 2012.
  25. ↑ Anti-Trafficking Review
  26. ↑ Gallagher, Anne; Surtees, Rebecca (June 2012). "Measuring the success of counter-trafficking interventions in the criminal justice sector: Who decides—and how?". Anti-Trafficking Review. 1 (1): 10–31. Archived from the original on 24 March 2013. Retrieved 4 August 2012.
  27. ↑ Gallagher, Anne (2015). "Two Cheers for the Trafficking Protocol". Anti-Trafficking Review (4): 14–32. doi:10.14197/atr.20121542. Retrieved 3 June 2018.
  28. ↑ Gallagher, Anne (2012). "Editorial". Anti-Trafficking Review (1). Retrieved 3 June 2018.
  29. ↑ Gallagher, Anne (2017). "What's Wrong with the Global Slavery Index?". Anti-Trafficking Review (8): 90–112. doi:10.14197/atr.20121786. Retrieved 3 June 2018.
  30. ↑ Gallagher, Anne (2016). "Editorial: The Problems and Prospects of Trafficking Prosecutions: Ending impunity and securing justice". Anti-Trafficking Review (6): 1–11. doi:10.14197/atr.20121661. Retrieved 3 June 2018.
  31. ↑ Gallagher, Anne T. (2010). The international law of human trafficking. New York: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-19107-4.
  32. ↑ American Society of International Law. "ASIL Certificate of Merit and Special Book Awards" (PDF). American Society of International Law. Archived from the original on 15 January 2013. Retrieved 4 August 2012.
  33. ↑ Gallagher, Anne T.; David, Fiona. (2014). The international law of migrant smuggling. New York: Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-01592-0.
  34. ↑ Ramji-Nogales, Jaya (October 2016). "Book Review - The International Law of Migrant Smuggling". American Journal of International Law. 110 (4): 854–858. doi:10.1017/S0002930000763366. S2CID 149222072.
  35. ↑ "Four Dangerous Assumptions about Human Trafficking". World Economic Forum. Retrieved 2 June 2018.
  36. ↑ "Migrant Smugglers are Winning: Here's Why". World Economic Forum. Retrieved 2 June 2018.
  37. ↑ "Without Trafficking, What would Happen to Global Wealth and Productivity?". The Guardian. 28 July 2015. Retrieved 2 June 2018.
  38. ↑ "The Trafficking Watchlist may be Flawed, but it's the Best Measure we Have". The Guardian. 27 June 2014. Retrieved 2 June 2018.
  39. ↑ "Could Trump be an Ally in the Fight against Human Trafficking?". Open Democracy. Archived from the original on 20 September 2018. Retrieved 2 June 2018.
  40. ↑ "The Global Slavery Index is Based on Flawed Data - Why Does No One Say So?". The Guardian. 28 November 2014. Retrieved 2 June 2018.
  41. ↑ "Unravelling the Global Slavery Index: Part One". Open Democracy. Archived from the original on 24 July 2018. Retrieved 2 June 2018.
  42. ↑ "Worst Offender Lists Biased towards Rich Countries won't help us Fight Slavery". The Guardian. 30 June 2016. Retrieved 2 June 2018.
  43. ↑ "Chasing Slave Traders: A Law Enforcement Perspective on Operation Underground Railroad". HuffPost. 31 July 2015. Retrieved 2 June 2018.
  44. ↑ "Unravelling the Global Slavery Index: Part Two". Open Democracy. Archived from the original on 13 July 2016. Retrieved 2 June 2018.
  45. ↑ "The Race for the UN's Top Job". The Spectator. Retrieved 2 June 2018.
  46. ↑ "When it Comes to Free Speech, We're all Hypocrites". The Spectator. Retrieved 2 June 2018.
  47. ↑ "Migration Diary". The Spectator. Retrieved 2 June 2018.
  48. ↑ "Australian Diary". The Spectator. Retrieved 2 June 2018.
  49. ↑ Abuse of a position of vulnerability and other “means” within the definition of trafficking in persons "The role of "consent" in the trafficking in persons Protocol "; "The concept of exploitation in the trafficking in persons Protocol" ; "The Concept of Financial or other Material Benefit in the Smuggling of Migrants Protocol" and "The International Legal Definition of Trafficking in Persons: consolidation of research findings and reflection on issues raised".[۲]
  50. ↑ United Nations Office of the High Commissioner for Human Rights (2010). Commentary: Recommended Principles and Guidelines on Human Rights and Human Trafficking (PDF). New York and Geneva: United Nations. p. 5.[پیوند مرده]
  51. ↑ Anti-Slavery Australia. "Anti-Slavery Australia Freedom Awards". Anti-Slavery Australia. Archived from the original on 17 March 2012. Retrieved 4 August 2012.
  52. ↑ O'Conner, Kerrie (4 August 2012). "Honour for Bingi doctor". Bay Post. Retrieved 4 August 2012.
  53. ↑ Taylor-Kabbaz, Amy (11 June 2012). "Queen's Birthday Honour for human trafficking campaigner". 702 ABC Sydney. Retrieved 4 August 2012.
  54. ↑ AusAID. "Recognising leadership in combating human trafficking". AusAID. Australian Government. Archived from the original on 29 August 2012. Retrieved 4 August 2012.
  55. ↑ Williams, Jacqueline (23 June 2012). "Honoured for legal work". The Canberra Times.
  56. ↑ Hall, Eleanor (20 June 2012). "Australian recognized for fighting human trafficking". The World Today, ABC News. Retrieved 4 August 2012.
  57. ↑ Presidential Task Force on Human Trafficking
  58. ↑ International Migration Organization's Migration Advisory Board
  59. ↑ Doughty Street Chambers
  60. ↑ Academic Expert
  61. ↑ "ICMS appoints new President and Governing Committee". ICMC. Retrieved 2 June 2018.
  62. ↑ ICMC. "Interview: Dr. Anne Gallagher on Confronting the Globalization of Indifference". ICMC. Archived from the original on 2 May 2018. Retrieved 4 June 2018.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=آنه_ترسه_گالاقر&oldid=38161934»